Belang van decomposers

Serena Cuoghi
Titel van hoogleraar biologie

Aan het uiteinde van de trofische piramide bevindt zich een groep levende wezens die de functie vervullen van het ontbinden van organisch materiaal van alle soorten, zodat het kan opnieuw worden geïntegreerd in de energetische dynamiek van ecosystemen, als een essentieel onderdeel van de biogeochemische cycli die het leven mogelijk hebben gemaakt gedurende miljoenen jaren. jaar. Als een individu eenmaal omkomt, maakt het niet uit tot welk koninkrijk het behoorde, volgens taxonomische criteria, ongeacht de levensgeschiedenis die het heeft meegemaakt, of zelfs de afmetingen van de inerte massa die hij heeft achtergelaten, aangezien zijn lichaam is opgebouwd uit organische en anorganische moleculen vol met dezelfde chemische elementen als de rest van de milieu, wordt een bron van energie en voedingsstoffen die beschikbaar is voor degenen die nog in leven zijn, dankzij de werking van een aanzienlijk aantal schimmels, bacteriën, geleedpotigen en anderen insecten.

Biodynamica, ecologie en duurzaamheid

Het proces van ontbinding van inerte materie begint met de werking van de bacteriën zelf die in het lichaam leefden, als onderdeel van de flora en symbiotische fauna gunstig gestemd op een co-evolutionaire manier, die plaats maakt voor de moleculaire degeneratie van de eiwitten en vetten die de weefsels vormen, waardoor ze snel kwetsbaarder worden en kwetsbaar die de toegang en actie van alle andere ontleders uit de externe omgeving mogelijk maakt, een fenomeen dat tijdens het leven onmogelijk is dankzij de verdediging gegenereerd tussen de externe lagen van het lichaam en de tussenkomst van het immuunsysteem, vandaar dat een dergelijke afbraak niet zo gemakkelijk is terwijl het individu bij leven.

De schimmels beginnen op zichzelf te integreren in de vergelijking van dit tijdelijke ecosysteem vanwege de meerdere sporen die altijd verspreid blijven bestaan in het milieu, de kans vinden om in al zijn pracht het voedzame werk van het verwijderen van stikstof uit aminozuren te ontwikkelen die de eiwitten hadden gevormd, die op hun beurt weer andere elementen zoals fosfor en zwavel vrijgaven, zodat ze in hun oorspronkelijke vorm terugkeren naar de bodem. moleculair.

Verschillende geleedpotigen met aas- en saprofytische gewoonten komen ook samen op dit banket, aangezien er duizenden hulpbronnen zijn waar ze gebruik van kunnen maken, afhankelijk van de soort en de levensfase waarin ze zich bevinden, wijden larven en volwassenen aan verschillende gerechten binnen het menu van de meest resistente weefsels die steeds meer uiteenvallen lichaam.

Je komt van de grond en je keert terug naar de grond

Regenwormen verschijnen eindelijk heel discreet door de fundamentele rol van het integreren van al deze nieuwe organische materie in de andere elementen waaruit de bodem bestaat, waarbij de stoffen worden gehomogeniseerd met het substraat dat zal dienen om continuïteit te geven aan het leven onder nieuwe vormen en individuen.

Ten slotte wordt het moeilijkste deel van de weg naar de biologische afbraak van niet-levende wezens vertegenwoordigd door de botten van gewervelde dieren, aangezien zelfs de lignine in de Plantencellen uit de schors van bomen worden uiteindelijk afgebroken door schimmels, hoe hard de stammen ook waren, maar als het om botten gaat, wordt de geschiedenis aanzienlijk verschillend, aangezien deze kalkhoudende structuur zo moleculair stabiel en resistent is dat er krachtigere chemische en fysische middelen nodig zijn om het uiteen te laten vallen, dus daar dat de botten, evenals andere overblijfselen waarvan de samenstelling voornamelijk bestaat uit mineralen zoals calcium en silicium, uiteindelijk de meest langlevende die door de tijd heen bijhouden wie ooit heeft bestaan, in staat zijn om een ​​deel van hun geleefde geschiedenis te ontcijferen door middel van de informatie die wordt beschermd tussen hun moleculen en vormen.

balans voor overvloed

Het buitengewone vermogen van ontbindende organismen om de complexe moleculen die leven mogelijk maakten te vereenvoudigen, is een van de belangrijkste strategieën van de natuur. voor het behoud van het evenwicht van de bestaande materie op de planeet, dit alles omvormend tot een bron van overvloedige permanente hulpbronnen voor het onderhoud van alle soort.

Tijd die alleen is verweven met chemische en fysische omgevingsfactoren, zorgt niet voor een voldoende effectieve dynamiek om het onderhoud te garanderen Het oppervlak van de grond is vrij van lijken en er kan een opeenhoping van een grote hoeveelheid stoffen worden geproduceerd, die in plaats van gemakkelijk bruikbaar is door de rest van levende wezens, zouden ze een hoog giftig en vervuilend potentieel hebben, een overweldigend voorbeeld hiervan wordt vertegenwoordigd door olie, die, hoe nuttig het ook is, mag dan voor mensen zijn, het is een opeenhoping van organische verbindingen die te complex zijn om door de rest van de bewoners gebruikt te worden die de planeet en alles delen als gevolg van een enorme tekortkoming in de werking van ontbinders op een of meer bepaalde momenten van het geheel evolutionaire geschiedenis.

Referenties

Salvat-bibliotheek (1973). De evolutie van de kruiden. Barcelona, ​​Spanje. Salvat-editors.

Crespo, G. (2013). Functies van bodemorganismen in het graslandecosysteem. Cuban Journal of Agricultural Science, 47(4), 329-334.

Galante, E., & Marcos-García, M. NAAR. (1997). Detritivoren, coprofaag en necrofaag. Geleedpotigen en de mens. Aragonese Vereniging van Entomologie. Zaragoza, 20, 57-64.

Moreno, G., Manjon, J. L., & Álvarez-Jiménez, J. (2013). Schimmels en klimaatverandering. Woestijntruffel (Kagan-Zur V., Sitrit Y, Roth-Bejerano, NA Morte, red.). Springer Verlag, Berlijn, 129-135.

Villa, C. (1996). Biologie. 8e editie. Mexico. McGraw Hill.