Belang van de verovering van Granada

Alsina González
Gespecialiseerde journalist en onderzoeker

Het was de aflevering die de zogenaamde "Reconquista" voltooide, en dat samen met de ontdekking van Amerika, vormden de grote mijlpalen van het bewind van de katholieke vorsten in de gebieden die momenteel deel uitmaken van Spanje.

Bovendien is de verovering of verovering van het koninkrijk Granada ook een van de mijlpalen die door de nationalismeSpaans, binnen het kader van een dynastieke unie die door genoemd nationalisme ook wordt beschouwd als een territoriale unie.

De verovering van het koninkrijk Granada begint na eeuwen van ontbinding van de islamitische koninkrijken op het Iberisch schiereiland, die een situatie van bijna islamitisch monopolie op het Iberisch schiereiland, tot enkele christelijke koninkrijken in wording die gebieden van de koninkrijken van de halve Maan.

Dat van Granada, gesticht in 1238, was in 1481 het laatste moslimkoninkrijk in vloer Iberisch, nadat de interne verdeeldheid in de moslimwereld vooral het schiereiland had getroffen, en het Heilige Land, waar de kruistochten.

De dynastieke unie tussen de kronen van Castilië en Catalonië-Aragon had geresulteerd in een kolos die de conflicten tussen beide territoria opzij zou kunnen zetten, om zich op de vijand te concentreren gewoon.

De oorlog die het hoogtepunt van het Reconquista-proces zou worden, begon in 1482 op een bijna "toevallige" manier.

Hoewel er in theorie vrede was tussen het koninkrijk Granada en de christelijke koninkrijken, waren grensschermutselingen niet ongewoon, uitgelokt door lokale krijgsheren. Vanaf een bepaald moment namen deze gewoon zo sterk toe dat ze de respectievelijke kronen erbij betrokken waren.

Tot 1485 bestond de oorlog uit het innemen en ruilen van enkele plaatsen, met af en toe invallen en zonder grote troepenbewegingen.

De katholieke vorsten profiteerden van de bestaande interne onenigheid aan moslimzijde; toen ze de krijgsheer Boabdil gevangen namen, lieten ze hem later vrij om te vechten voor de belangen van de christelijke koninkrijken.

Vanaf 1485 wordt de oorlog heviger, waardoor de kroon van Castilië (de belangrijkste architect van de verovering) meer menselijke hulpbronnen krijgt.

De Catalaans-Aragonese kroon (in handen van Ferdinand II) nam alleen deel met financiering en gespecialiseerde troepen (zoals artilleristen), evenals een deel van zijn machtige vloot.

Terwijl de christenen steden rond de hoofdstad Granada, in het binnenland van het koninkrijk, aan het veroveren waren, was een van de pretendenten van de troon (El Zagal) veroverde Granada, terwijl Boabdil een christelijk-moslimleger leidde dat hem ertoe bracht de stad op zijn verschuiving.

Boabdil werd een vazal van Castilië, terwijl El Zagal de rest van het gebied bezat.

Tussen 1488 en 1490 werd het veroverd door christelijke troepen, waardoor de hoofdstad in handen kwam van van Boabdil, die vervolgens weigerde te voldoen aan zijn vazalschapsvoorwaarden aan de koningen Katholieken.

Gaf El Zagal over, in 1490 bleven alleen de hoofdstad Granada en de omliggende gebieden over, dus de inspanning was erop gericht.

De laatste aanval op Granada was meer een belegering, met weinig militaire activiteit, die bijna twee jaar duurde.

Terwijl Boabdil onderhandelde over een uitweg uit de situatie, beheerste hij zo goed als hij kon een interne situatie die een echt kruitvat was, tot het punt dat, zodra de overeenkomst was ondertekend, waarin Boabdil en zijn volgelingen twee maanden de tijd kregen om de stad te verlaten, was het niet nodig om de termijn uit te putten vanwege de rellen die plaatsvonden toen de voorwaarden van de overeenkomst bekend waren. overeenkomst.

Zo eindigde de periode van de herovering en begon het pad van Castilla om een ​​wereldmacht te worden, dat zou een belangrijke impuls krijgen door de ontdekking van Amerika op 12 oktober van deze zelfde 1492.