Belang van de aanval op de Israëlische ambassade (Argentinië 1992)

Het was de eerste terroristische aanslag die in Argentinië werd gepleegd op een Joods doelwit: het hoofdkwartier Israëlische diplomaat in het land, op 17 maart 1992, waarbij 22 doden en meer dan tweehonderd gewond.

Islamitisch extremistisch geweld begon in Argentinië

Na het bombardement op de joodse mutualiteit AMIA, dat twee jaar later (1994) plaatsvond, is het de tweede bloedigste aanslag tegen de joodse gemeenschap in Argentinië en een van de meest relevante in de hele wereld. geschiedenis van de aanvallen op het volk Israël.

Omdat het een aanval op een diplomatiek hoofdkwartier betrof, viel de zaak bij het Hooggerechtshof van Gerechtigheid van de natie, volgens wat is vastgesteld door de Grondwet in dergelijke gevallen.

Een zaak opgelost maar zonder schuld in de gevangenis

In 2019 zal er een einde komen aan 27 jaar straffeloosheid, aangezien justitie nog geen vorderingen heeft gemaakt bij het vervolgen en veroordelen van de verantwoordelijken, vermoedelijk de islamitische terreurorganisatie Hezbollah.

In 1999 stelde het Hof in een gerechtelijke resolutie vast dat de schuldige van de aanval Hezbollah was.

Het is echter vermeldenswaard dat het een beslissing was en geen definitieve straf, omdat niemand in het bijzonder werd berecht of aangeklaagd.

Een autobom veroorzaakte het bloedbad in de wijk Retiro

In dat oordeel meldde de rechtbank dat de explosie werd veroorzaakt door een lading explosieven: trinitrotolueen en pentriet, die in de laadbak van een Ford-model F 100-vrachtwagen was geplaatst.

Dit voertuig werd naar het pad van de ambassade gereden en explodeerde.

De explosieven die ervoor zorgden dat de ambassade werd opgeblazen, werden geactiveerd bij de deur van de ambassade, in de Arroyo-straat 910/916, in de wijk Retiro in Buenos Aires.

De explosie en de schokgolf troffen verschillende blokken rondom en, naast de doden en gewonden binnen het diplomatieke establishment, Er ontstond schade aan nabijgelegen gebouwen: een kerk en een kleuterschool, die er recht tegenover stonden, en voorbijgangers die op het moment van de explosie door de straat liepen. zone.

AMIA en Israëlische ambassade ontploffing: twee gezichten van de wreedste straffeloosheid

Met hem AMIA-aanval, is een van de emblematische zaken geworden in afwachting van een oplossing door het rechtssysteem.

De verontwaardiging van nabestaanden van slachtoffers en overlevenden is groot en houdt ondanks het verstrijken van de tijd niet op, want het is onvergeeflijk dat de Argentijnse justitie hen in zoveel jaren niet heeft opgelost.

Enerzijds door incompetentie en gebrek aan middelen, maar ook door medeplichtigheid aan de justitie, de veiligheidstroepen en de autoriteiten die het land destijds en daarna bestuurden aanvallen.

Zowel bij het bombardement op de ambassade als bij dat van de AMIA wordt vermoed, heel dicht bij de waarheid, dat Er was en is een keten van medeplichtigheid die ook de Argentijnse autoriteiten en inwoners bereikte.

De zaak van de AMIA is degene die dit het beste aantoont met juridische procedures die zijn gestart tegen de rechters en presidenten zelf, die te maken hadden met het onmiddellijk ophelderen van de zaak.

Het buitenlands beleid van Menem, een mogelijke oorzaak?

​
De aanval vond plaats tijdens het eerste presidentschap van Carlos Menem (1989-1999), en hoewel het nog niet kon worden vastgesteld schuldig zijn en ze dienovereenkomstig berechten, er is gespeculeerd dat de motivaties verband zouden kunnen houden met de beleid buitenlandse zaken waarmee Menemism te maken kreeg: nabijheid tot Israël en de steun die het gaf aan de aanval van de Verenigde Staten op Irak in de zogenaamde Golfoorlog.

eerbetoon

In 2000, acht jaar na de aanslag, werd de plek waar de ambassade was neergezet, omgevormd tot openbare ruimte en een eerbetoon aan de slachtoffers: de Plaza de la Memoria.

De originele muur van de ambassade is bewaard gebleven en er zijn Tilo-bomen geplaatst om elk van de slachtoffers te vertegenwoordigen en een plaquette met de namen van elk van hen.

Elke 17 maart wordt in deze ruimte een act gehouden die onvermoeibaar tot doel heeft de slachtoffers te herinneren en niet te vergeten, en natuurlijk gerechtigheid te eisen.