Het belang van leren vergeven

Wanneer we iemand vergeven, voeren we een dubbele actie uit: we verontschuldigen ons bij de ander voor de fout of belediging die ze jegens ons hebben begaan en tegelijkertijd bevrijden we onszelf van het gevoel van wrok. Het is een daad van vrijgevigheid en van egoïsme.

We zijn genereus omdat we het belang van de ontvangen overtreding bagatelliseren en een tweede kans bieden, en tegelijkertijd zijn we dat ook egoïstisch op de beste manier, omdat we de beslissing nemen om innerlijke wrok los te laten, wat een gevoel is dat ervoor zorgt schade. Kortom, vergeven is goed voor de ander en voor jezelf.

Een manier om wonden te helen

als tussen twee mensen er een conflict is dat gepaard gaat met verwijten en wederzijdse beledigingen, zal deze situatie naar verwachting leiden tot een gevoel van wrok bij een van de twee partijen of bij beide. In andere woorden, wordt een emotionele wond veroorzaakt. Om die wond te laten genezen, is vergeving nodig.

Wanneer we vergeven, drukken we de wil uit om een ​​band te herstellen en proberen we te voorkomen dat een gebeurtenis uit het verleden de toekomst besmet. Dit betekent echter niet dat de overtreding is vergeten, aangezien wat er is gebeurd niet uit het geheugen kan worden gewist. De daad is oprecht en authentiek zolang deze niet gepaard gaat met een interne wrok.

Wanneer er vergeving is, zijn er over het algemeen twee hoofdrolspelers bij betrokken: degene die beledigt en het slachtoffer van een overtreding. Het slachtoffer kan vrij beslissen of hij zijn vergeving wil aanbieden.

Soms is het de dader die het slachtoffer om vergeving vraagt. In het laatste geval moet het verzoek vergezeld gaan van oprecht berouw en de wil om de veroorzaakte schade te herstellen.

een ethisch dilemma

Kan van een slachtoffer van verkrachting worden verwacht dat zij haar vergiffenis aanbiedt aan de verkrachter? Is elke vorm van overtreding verschoonbaar? Heeft het zin om vergiffenis te vragen als men heeft niet echt spijt van hun daden? Moet de daad van vergeven vergezeld gaan van enkele voorwaarden of moet het volledig zijn onvoorwaardelijk?

Deze vragen herinneren ons eraan dat vergeving een ethisch dilemma inhoudt dat moeilijk op te lossen is.

Het voorbeeld van Nelson Mandela

Zevenentwintig jaar lang zat Nelson Mandela in de gevangenis omdat hij zich verzette tegen het systeem van rassenscheiding in Zuid-Afrika. Toen hij eindelijk uit de gevangenis kwam, stelde hij geen wraak voor op degenen die hem de zijne hadden ontnomen vrijheidmaar hij vergaf ze.

Zijn persoonlijk voorbeeld was doorslaggevend bij het herstel van de samenleven en vrede in zijn land.

Afbeelding. Fotolia. Andrej Popov