Het belang van links en rechts in de politiek

In elk politiek debat is er een algemeen criterium om ideologische benaderingen te onderscheiden. Dit criterium kan in twee woorden worden samengevat: links en rechts.

Zogenaamd links omvat een breed scala aan doctrines, politieke formaties en collectieven: socialisme, sociaal-democratie, communisme, anarchisme, milieuactivisme, protestplatforms, sociale bewegingen, antiglobaliseringsbenaderingen, enz.

Rechts is ook meervoud, aangezien het conservatieven, liberalen, christen-democraten, fascisme en neofascisme omvat, nationalisme, enz. Populistische bewegingen kunnen zowel uit de ene als uit de andere hoek komen.

In conventioneel politiek taalgebruik is de term links synoniem met progressivisme en de term rechts is gelijk aan conservatisme. Dit onderscheid houdt rechtstreeks verband met de twee grote economische systemen van de 20e eeuw: het communisme en het communisme kapitalisme.

het politieke centrum

Tussen twee antagonistische benaderingen is er altijd een tussenliggende. In de politiek zijn de centrumpartijen degenen die typische voorstellen van rechts combineren (bijvoorbeeld de vrije onbeperkte handel) met enkele sociale maatregelen (bijvoorbeeld de universalisering van openbare diensten).

De oorsprong van dit onderscheid

Na de triomf van de Franse Revolutie in 1789 was er de opleiding van het eerste nationale parlement, de grondwetgevende vergadering van 1791. De vertegenwoordigers van het volk die op de linkervleugel van het parlement zaten, waren de Jacobijnen, terwijl de Girondijnen op de rechtervleugel zaten.

De Jacobijnen waren het meest revolutionair en vonden dat de vertegenwoordigers van het volk het moesten zijn uitdrukking van de algemene wil (ze stonden bekend onder deze term omdat ze elkaar ontmoetten in het klooster van de paters Jacobijnen).

De Girondijnen waren vertegenwoordigers die uit de Gironde kwamen en de wenselijkheid verdedigden om overeenstemming te bereiken met de adel, de kerk en de monarchie en tegelijkertijd Tegelijkertijd waren ze van mening dat de stem van de volksklassen beperkt moest worden (de Girondins waren reformisten en verzetten zich tegen elk proces revolutionair).

Het voorbeeld van China benadrukt de beperkingen van beide ideologische tegenstellingen

Het klassieke onderscheid tussen beide partijen is niet altijd geldig om de politieke realiteit te begrijpen. De regering van de Volksrepubliek China is daar een goed voorbeeld van.

De Chinese regering wordt gecontroleerd door een enkele communistische ideologische partij. Desondanks heeft de politieke realiteit een duidelijk kapitalistisch vooroordeel. De enkelvoudige fusie tussen communisme en kapitalisme is in tegenspraak met de klassieke binominale term die we in het hele artikel waarnemen.

Fotolia-afbeeldingen. valentijnskr