Betekenis van de Armeense genocide

Tussen 1915 en 1923 de leiders van de Ottomaanse Rijk zij gaven het bevel om 1.500.000 Armeniërs te executeren. Deze aflevering wordt beschouwd als de eerste genocide van de 20e eeuw. Het Armeense volk stond toen onder Ottomaanse heerschappij, maar behield zijn eigen culturele identiteit.

Terwijl de Ottomaanse Turken de moslimreligie beoefenden, waren de Armeniërs christenen en hadden ze hun eigen geschiedenis en taal.

Historische context van het bloedbad

In het door de Ottomanen gecontroleerde Armenië hadden Armeniërs niet dezelfde rechten als Turken en werden ze op de een of andere manier behandeld als tweederangsburgers. In die zin moesten ze meer belasting betalen, hadden ze geen toegang tot openbare ambten en waren ze het slachtoffer van intense xenofobie.

NAAR begin In de 20e eeuw speelde een groep genaamd "Young Turks" in een staatsgreep tegen de sultan van het Ottomaanse rijk en er werd een nationalistisch regime gevestigd dat burgerschapsrechten verleende aan de bevolking van Turkse afkomst en moslimreligie.

Degenen die geen deel uitmaakten van deze categorie werden beschouwd als vijanden van het vaderland.

De Armeniërs werden het hoofddoel van de Turkse autoriteiten en daarom werd besloten een campagne van massavernietiging te lanceren

In april 1915 werd opdracht gegeven tot de arrestatie en moord op meer dan 250 Armeense intellectuelen en leiders. Zo begon een periode van wreedheden die acht jaar duurde. Volgens de meeste historici werden anderhalf miljoen Armeniërs gedood.

In 1915 had de nieuwe Turkse regering een bondgenootschap gesloten met Duitsland in de Eerste Wereldoorlog. In dit verband werden de Armeniërs beschuldigd van verraders, aangezien ze werden beschouwd als bondgenoten van de Russen.

Na 100 van de genocide neemt de Turkse staat geen enkele verantwoordelijkheid

Het Europees Parlement heeft verschillende rapporten opgesteld over de moord op Armeniërs. Met hen is het de bedoeling dat de heersers van Turkije de tragedie erkennen die het Armeense volk honderd jaar geleden heeft geleden. Geen enkele Turkse regering heeft echter het bestaan ​​van de genocide erkend.

Paus Franciscus, Verenigde Naties en sommige nationale parlementen hebben zich ook over deze tragedie uitgesproken.

De Turkse autoriteiten erkennen dat er in het verleden wreedheden hebben plaatsgevonden, maar beschouwen het niet als een systematisch georganiseerde uitroeiing. In die zin stellen zij dat de gebeurtenissen moeten worden geïnterpreteerd als een tragische episode in de context van de Eerste Wereldoorlog.

Afbeeldingen: Fotolia. Akoppo1, Chur