Belang van onderwijspraktijk

Om dit concept te begrijpen, moeten we eerst rekening houden met de betekenis ervan. In principe wordt dit concept gedefinieerd als een sociale activiteit die een leraar of professor tijdens het lesgeven uitvoert. Het is duidelijk dat de leraar zal worden beïnvloed door de opleiding academisch, de school waarin u oefent en het land waarin u woont. Verder wordt het bepaald door de Sociale context, historisch en institutioneel. In de onderwijspraktijk moeten spontane oplossingen, pedagogische functies en een sociale setting worden ontwikkeld.

Wat door al het bovenstaande bedoeld is om aan te geven, is dat een leraar niet alleen een persoon is die in een klas zit en hij dicteert, dat wil zeggen, hij leest wat er in een tekst staat of zegt de studenten gewoon een reeks taken uit te voeren. Waar we het over hebben, is dat een leraar een communicator moet zijn van zijn vak, of van het specialisme waarin deze professional zijn carrière heeft gemaakt. Het is belangrijk om te begrijpen dat de onderwijspraktijk waar we het over hebben dus uit twee elementen bestaat fundamenteel: aan de ene kant hebben we de communicator, de leraar, en aan de andere kant de ontvanger, die de is student.

Het belangrijkste is dat de communicator, naast zijn kennis, het vermogen heeft om zijn onderwerp over te brengen, de boodschap van wat je te leren hebt, op een duidelijke manier aan de student en dat je het op een bepaalde manier moet kunnen laten aankomen actief. Hiermee bedoelen we dat de ontvanger niet slechts een toeschouwer hoeft te zijn van wat er wordt geleerd, maar de boodschap moet de ontvanger aanmoedigen en aanzetten tot vragen stellen, tussenbeide komen, dialoog, enz. zodat de boodschap duidelijk is, en dat deze deelname de student op een positieve manier aanmoedigt, waardoor zijn verlangen om te leren in hem wakker wordt.

Daarom impliceert de onderwijspraktijk dat de leraar niet alleen moet weten wat spreekt, maar ook om technieken te leren om de wijsheid over te brengen die ze tijdens hun leertijd hebben vergaard, zowel tijdens de opleiding als parallel daarbuiten. Een goed gefocuste onderwijspraktijk kan bij studenten zoiets belangrijks en positiefs opwekken als de behoefte om te leren en de wens om nieuwe uitdagingen binnen hun studie te zoeken.

Kort gezegd betekent dit dat de leraar en de leerling parallel op hetzelfde pad zitten en dat deze twee elementen elkaar voeden. Aan de ene kant vergroot de leraar de kennis van de student en aan de andere kant geeft de student op de een of andere manier ook les aan de leraar. De onderwijspraktijk houdt ook in dat de leraar zich moet aanpassen aan het type school, leerlingen, enz. waarin hij zijn functie.