Definitie van zenuwweefsel

Het zenuwstelsel fungeert als een hoofdnetwerk binnen ons lichaam en verzamelt en verwerkt die informatie reist van en naar alle hoeken van het lichaam, van de kleinste organen tot de hersenen vice versa. De organen van het zenuwstelsel bestaan ​​uit zenuwweefsel.

Wij zijn, net als alle andere dieren, in staat tot autonome bewegingen. Onze organen zijn voortdurend in werking en alles moet perfect op elkaar zijn afgestemd, niets kan falen (een ‘falen’ van een paar minuten in het hart kan bijvoorbeeld de oorzaak zijn van dood).

We hoeven ons er niet van bewust te zijn of te onthouden dat we moeten ademen of dat het hart moet kloppen, maar we stoppen geen minuut met ademen. Zijn autonome functies ze worden onder zeer nauwkeurige controle uitgevoerd, zelfs terwijl we slapen. We kunnen informatie van buitenaf verwerken en met geavanceerde antwoorden komen in een proces dat bekend staat als reactie op prikkels en we hebben een intellectueel vermogen dat ons in staat stelt te denken, hulpmiddelen te gebruiken en te communiceren. Al deze functies worden uitgevoerd door een van de meest geavanceerde orgaansystemen ter wereld: de zenuwstelsel, dat bij alle dieren aanwezig is, maar waarvan de ontwikkeling en capaciteiten hun maximum bereiken mensen.

cellen van het zenuwweefsel

De elementaire eenheden van het zenuwstelsel zijn de neuronen. Neuronen zijn zeer gespecialiseerde cellen en tijdens hun specialisatieproces hebben ze een aantal kenmerken verworven die ze uniek maken. In tegenstelling tot andere cellen heeft het cellichaam van neuronen vertakte uitbreidingen die dendrieten en axonen worden genoemd.

De dendrieten zijn de kortere takken, en gewoonlijk heeft elke cel er meerdere, in tegenstelling tot het axon, dat een langere tak is en er maar één is. De reeks dendrieten en axonen geeft de reeks het uiterlijk van een ster of een boom, waarbij de stam het axon zou zijn en de dendrieten de takken zouden zijn.

In functionele termen, dendrieten zijn de "antennes" van neuronenen tegelijkertijd informatie ontvangen van andere neuronen of uit de nabije omgeving de axon is “de datakabel” dat de door het neuron gegenereerde signalen doorgeeft aan andere neuronen, spiercellen of klieren.

Naast neuronen zijn er in zenuwweefsel ook andere cellen bekend als gliacellen of neuroglia.

Gliacellen zijn essentieel voor het goed functioneren van neuronen en het zenuwstelsel als geheel. Ze bieden structurele ondersteuning, voeding en elektrische isolatie voor neuronen. Onder de verschillende soorten gliacellen kunnen we astrocyten, oligodendrocyten en microgliacellen vinden.

astrocyten zijn stervormige cellen die een cruciale rol spelen in de toevoer van voedingsstoffen en zuurstof naar neuronen en zijn verantwoordelijk voor het in stand houden van de bloed-hersenbarrière, het membraan dat het gehele centrale zenuwstelsel bedekt.

Elke stof die een zenuworgaan wil bereiken, moet de bloed-hersenbarrière passeren, inclusief zuurstof, voedingsstoffen en water. Het is een effectieve beschermingsmaatregel om schadelijke stoffen (stofwisselingsafval of giftige stoffen) en ziekteverwekkers (virussen en bacteriën) te voorkomen die in het bloed zouden kunnen circuleren, bereiken het centrale zenuwstelsel, en het is de enige groep organen in het lichaam die zo’n mate van bescherming.

Astrocyten reinigen ook de hersenen, elimineren dode neuronen en spelen een actieve rol tijdens de neuronale groei, omdat ze Ze zijn verantwoordelijk voor het begeleiden van ontwikkelende neuronen om de juiste vorm aan te nemen.

Oligodendrocyten en Schwann-cellen zijn verantwoordelijk voor de vorming van myeline, een vettige substantie die zich om de axonen van neuronen wikkelt en een isolerende capsule vormt die de snelheid van overdracht van zenuwimpulsen versnelt.

Microglia-cellen zijn immuuncellen en vormen het immuunsysteem van het zenuwstelsel. Zijn functie is het elimineren van ziekteverwekkers en beschadigde cellen.

Zenuwimpuls

Naast de specifieke vorm van neuronen is een ander uniek kenmerk dat ze met elkaar kunnen communiceren via elektrische impulsen, de zogenaamde zenuw impulsen.

De elektrische communicatie van neuronen is een van de snelste tussen cellen. Een bevel dat van de hersenen naar de voeten wordt gestuurd, kan binnen een paar tienden van een seconde aankomen Op dezelfde manier bereikt een tactiele stimulus die we waarnemen op de voetzool de brein.

Wanneer een neuron wordt gestimuleerd, genereert het een elektrisch signaal dat langs zijn axon reist en het einde bereikt. In dit deel van het axon wordt een gespecialiseerde structuur genoemd synaptische terminal.

Op de synaptische terminal veroorzaakt het elektrische signaal het vrijkomen van zogenaamde chemicaliën neurotransmitters in de ruimte ertussen presynaptisch neuron (degene die neurotransmitters vrijgeeft) en de postsynaptisch neuron (degene die het signaal ontvangt).

Neurotransmitters doorkruisen deze opening en binden zich aan specifieke receptoren op het cellichaam of op de dendrieten van het postsynaptische neuron. Wanneer dit gebeurt, zal het neuron zijn eigen zenuwimpuls genereren, die door zijn axon naar het uiteinde zal reizen en ervoor zal zorgen dat neurotransmitters vrijkomen.

Dit proces van overdracht van zenuwimpulsen wordt door het hele neurale netwerk herhaald, waardoor snelle en efficiënte communicatie tussen verschillende delen van het lichaam mogelijk is. Elk neuron kan verbindingen hebben met duizenden andere neuronen, waardoor complexe netwerken ontstaan ​​die informatie verwerken en acties coördineren.

Soms, een neuron communiceert niet met een ander neuron, maar met dwarsgestreepte spiercellen, die verantwoordelijk zijn voor het maken van bewegingen.

De neuronen die de opdracht dragen om de bewegingen op gang te brengen, motorneuronen genoemd, zijn rechtstreeks verbonden met de cellen van het dwarsgestreepte spierweefsel. Wanneer de boodschap het einde van het neuron bereikt, zorgen de neurotransmitters ervoor dat de spiercel samentrekt.