Samenvatting van de Popol Vuh

De Popol Vuh is een episch verhaal gebaseerd op de legendes van de buitengewone Maya-Quiché-beschaving, die vertelt over de schepping van de wereld. Het is bekend dat het wordt beïnvloed door enkele priesters die in hun evangelisatie hebben geholpen om de inheemse cultuur zoveel mogelijk te behouden, om het totale verlies van deze cultuur te voorkomen. en daarom moedigden ze in 1550 enkele inheemse volkeren aan om te proberen hun tradities zoveel mogelijk te redden om ze niet kwijt te raken en om te worden opgenomen en vergeten door de cultuur westers.

Hoewel sommige inheemse volkeren deze hypothese uitsluiten, lijkt deze de meest haalbare, gezien de steun die door de evangeliepredikers wordt gegeven bij het behoud van de Vuh popol en de chilam balam.

Samenvatting van de Popol Vuh:

De Popol Vuh vertelt ons over het ontstaan ​​en de groei van bomen en vegetatie, die de mens voorafgingen, en vervolgens dieren, die een speciale plaats kregen. Met verschillende elementen werd het materiaal getest om de mens te maken, totdat de maïs de definitieve was.

De heren van Xilbalba: bloed, geelzucht, schedel en ongeluk, die in de onderwereld leefden wilde mannen verdwijnen om als absolute eigenaars van de aarde te blijven, maar dit was niet mogelijk.

Op een dag was Ixquic (eenvoudige boer) in het veld en ging naar een boom waaruit een stem kwam die zei:

- Jij wordt de moeder van mijn kinderen, dus ga naar oma's huis en vertel haar wat ik je net heb verteld.

Ixquic ging gehoorzaam naar het huis van de grootmoeder met de hulp van de homing vogels.

Bij aankomst ontving de grootmoeder haar met een slechte houding en vroeg haar wat ze wilde; ze herhaalde wat de boom haar vertelde. De grootmoeder geloofde hem niet en vertelde hem dat als het waar was, hij een aantal tests zou moeten ondergaan; eerst zei hij hem naar het veld te gaan en een mand vol koren te brengen; Hij deed dat en vertelde hem later dat als dat zijn kleinkinderen waren, ze aan de top van de wereld zouden moeten worden geboren berg tussen de doornen en dat ze op de derde dag op eigen benen zouden moeten terugkeren en volwassene.

Op de derde dag kwamen ze terug, zoals de grootmoeder had vastgesteld, ze was verrast en vertelde hen dat als ze wilden leven wanted daar zouden ze voor haar en haar andere kleinkinderen "Hunahpú en Ixbalanqué" moeten zorgen, zonder dat er enige aanspraak op zou zijn, door te zeggen dat zou.

Op een dag vertelden Hunahpú en Ixbalanqué hun grootmoeder dat ze niet in bomen konden klimmen en toen vertelde hun grootmoeder haar andere kleinkinderen dat leren, toen ze hen leerden in een boom te klimmen, konden ze niet meer naar beneden en vanaf dat moment waren ze de enige kleinkinderen van de Oma.

De bodevogels die door de heren van Xilbaba waren gestuurd, vertelden Ixbalanqué en Hunahpu dat de heren van de onderwereld hen uitnodigden om met de bal te spelen, ze zonder twijfel accepteerden ze en lieten hun moeder en grootmoeder hun enige stok achter om er elke dag voor te zorgen en dat als het op een dag opdroogde, dit betekende dat ze nooit meer naar hen terug zouden keren. kijk maar.

Bij het bereiken van de onderwereld stuurden de heren van Xilbaba hen om te slapen in het koude huis en de volgende dag zouden ze spelen. de volgende nacht werden ze naar het huis van de duisternis gestuurd en de laatste dag naar het huis van de messen, zonder een enkele te verlaten besnoeiing. Die dag werd het balspel gehouden en ze wonnen en de heren van Xilbaba zeiden dat ze zichzelf in het vuur moesten werpen, dat deden ze en ze stierven; Maar de volgende dag werden ze opnieuw geboren en met de hulp van de bodevogels lieten ze de Xilbaba-heren geloven dat ze tovenaars waren en herrezen mensen, en ze lieten zich meeslepen en vroegen hen om magie te doen en Hunahpú en Ixbalanqué doodden hen en niet ze werden opgewekt.