Voorbeeld van de dag van de doden

De dag van de Doden Het is een Mexicaans gebruik dat dateert uit de pre-Spaanse tijd, het wordt gevierd in alle staten en er zijn overblijfselen gevonden in de culturen van Mexica, Maya, Purépecha en Totonac.

Dit pre-Spaanse festival viel samen met de katholieke vieringen van Allerheiligen.

Ditzelfde toeval wordt gevonden in de Keltische oorsprong van de feestdag Halloween, waarin het woord Halloween een vertaling of bewerking is van de woord "All hallow's eve", (van oud Engels), wat zou vertalen in "Allerheiligen" en dat werd gevierd van 31 oktober tot 1 oktober november.

De vieringen van dag van de Doden en Keltisch Halloween, passend waren bij de katholieke tradities van alle heiligen, moet worden opgemerkt dat de viering met pompoenen werd gemaakt Amerikaans met kaarsen erin, het is ook van Keltische oorsprong, omdat rapen werden gebruikt met kaarsen die de hoofden voorstelden die werden gesneden door ze.

Terugkerend naar Amerika, heeft dit feest een zeer hoge wortels en is het verward met Amerikaans Halloween, maar dit: gewoonte overleeft op grote schaal in Mexico en sommige plaatsen in Latijns-Amerika, waar de graven van de gelovigen worden bezocht Overleden. Op deze datum maken mensen schoon en begeleiden hun overledene in het pantheon, vieren en brengen het terug in een familiaal gezelligheidsfeest.

In Mexico, in dag van de Doden, Kenmerkend is het offer aan de overleden gelovigen, waarin zoete schedels, bloemen van cempasúchil, foto's, artikelen die in het leven door de gelovige overledenen worden gebruikt, evenals het voedsel dat ze het meest lusten de overledenen.

Zelfs in veel delen van Mexico, in Michoacán en Oaxaca, zijn er diepgewortelde pre-Spaanse gebruiken en tradities; In Oaxaca en Michoacán werd het brood van de doden op grote schaal verspreid, dat is een brood gemaakt met figuren van botten, schedels, en in de rest van het land worden satires over de dood gemaakt (de benige) en als aanvullende informatie worden de schedels gezongen, dit zijn kleine grappen of kleine verhaaltjes gemaakt aan vrienden en familie, waarin macabere grappen worden gemaakt over ze.

Zowel in Mexico-Stad als in de grootstedelijke gebieden zijn ze neergestreken om zowel de dag van dood als Halloween, beginnend met een dubbelzinnige gewoonte die de omstandigheden van beide respecteert culturen.

In de wereld is de benadering die in Mexico aan de dood wordt gegeven erg berucht geworden, waarbij een algemeen triest fenomeen in een algemeen aanvaarde partij zonder het respect voor die situatie weg te nemen verdiensten.

Deze gewoonte om te spotten en te leven met de dood is door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Een verblijf als garantiezegel voor de Mexicaanse en pre-Spaanse cultuur.