Cultuur in de bronstijd

Men moet niet geloven dat Cultuur in de bronstijd het leven van mannen had rudimentaire noten of kenmerken. Integendeel, het leven in de samenleving was opmerkelijk ontwikkeld: de vervaardiging van bronzen wapens en gebruiksvoorwerpen (speer, zwaard, dolken, ringen, spelden, enz.) bereikte een grote technische en artistieke groei en kon hetzelfde zeggen over de kleiobjecten die de keramiek.

De stenen gebouwen, de paleizen, de tempels, de muren, getuigden van een waardevolle architecturale kennis.

Tegelijkertijd vond op verschillende plaatsen in Midden- en Zuid-Europa, of in het Nabije Oosten, een zeer actieve handel plaats, die een nieuwe impuls gaf aan de beschaving. Langs de zeeën of de rivieren vervoerden de boten de koopwaar, hetzelfde gebeurde op de landwegen, te paard of in karren getrokken door ossen.

Geleidelijk aan verving de valuta (metalen ballen, staven, ringen) ruilhandel of uitwisseling in de handel.

Zo rijke en waardevolle beschavingen komen overeen met de bronstijd, zoals die van Troje beschreven door de dichter Homerus in zijn Ilias, of die van de hedendaagse Griekse steden in die regio, of die van de grote gebouwen en paleizen die in verschillende delen van de eiland Kreta, waaruit blijkt in hoeverre de mens zijn hulpbronnen had vergroot, vergeleken met zijn arme erfgoed in de periode van de of steen.

Het leven was completer en verfijnder. De verschillen tussen sociale klassen waren groter, tussen degenen die rijkdom hadden en degenen die het niet hadden, en tussen degenen die vrij waren en degenen die slaven waren.

In veel regio's ging het Sabaeïsme of de aanbidding van de sterren door, en het animisme of geloof in goede en kwade geesten dat achter elk van hen leefde fenomeen van de natuur, en magie ging ook door, maar de cultus van de zon ontwikkelde zich nog meer en de klassen priesterlijk.

De verhalen, hetzij mondeling, hetzij reeds vastgelegd in rudimentaire vormen van schrijven, speelden een uitstekende rol in de kennis van die tijd. Mannen begonnen met het maken van tekeningen door modellen uit de natuur te nemen, die ze later werden gestileerde pictogrammen of tekeningen, en later in hiërogliefen, directe antecedenten van schrijven fonetiek.