Voorbeeld van reukzin

Door het reukzin we nemen de geuren waar van wat ons omringt. Het reukvermogen bevindt zich in onze neus en van daaruit gaat het naar de hersenen, waar zenuwimpulsen worden geïnterpreteerd.

De reukzin hangt nauw samen met de smaakzin. Op de tong worden slechts 5 basissmaken waargenomen: zoet, zout, zuur, bitter en umami. Deze informatie alleen stelt ons alleen in staat om een ​​levensmiddel te accepteren of af te wijzen, maar het staat ons niet toe om: onderscheid bijvoorbeeld de smaak tussen een citroen en azijn, of de smaak van vlees van die van een wortel.

De smaaksignalen op de tong worden aangevuld met de olfactorische sensaties, die worden geproduceerd wanneer de geur van de voedsel naar de voorkant van de mond in de keel, van waaruit het in de neusholte stijgt en de receptoren bereikt olfactorisch. Het is een gevolg van deze combinatie van percepties dat we de karakteristieke smaken van elk voedsel kunnen onderscheiden. Dit heeft ook invloed op wanneer u verkouden bent of een ziekte van de bovenste luchtwegen heeft, die de doorgang geheel of gedeeltelijk verhindert de lucht vanuit de mond in de neusholte, waardoor de smaakbeleving van voedsel al dan niet afneemt smaak.

De elementen waaruit het reukvermogen bestaat, zijn de volgende:

De neusgaten het is waar de lucht binnenkomt met de moleculen die de reuksensatie produceren.

De Neusholte, wat de ruimte is die elke keer dat we ademen met lucht wordt gevuld, dat wil zeggen, het is het gat in ons hoofd waardoor de lucht van de adem passeert. De neusholte is bekleed met epitheelweefsel en door de zogenaamde hypofyse: de rode hypofyse en de gele hypofyse.

De rode hypofyse, die het onderste deel van de neusholte bekleedt en de benige uitsteeksels bedekt die worden genoemd neusschelpen. De rode hypofyse heeft veel bloedvaten, die de lucht die de neus binnenkomt verwarmen; Het slijm dat zowel de lucht als de neusholte vochtig houdt en helpt om wat vreemd materiaal dat met de adem binnenkomt te verdrijven, wordt daar ook uitgescheiden.

De bulbus olfactorius Het is een verlengstuk van de hersenen dat zich in de schedel bevindt en het is de sectie die verantwoordelijk is voor het overbrengen van olfactorische waarnemingen naar de hersenen.

De gele hypofyse Het bevindt zich in het bovenste deel van de neusholte, onder de bulbus olfactorius. Er zijn drie soorten cellen waaruit deze hypofyse bestaat: de basale cellen, waaronder de Bowman's cellen, die verantwoordelijk zijn voor het afscheiden van vloeistof die het reukgebied van de neus reinigt; de ondersteunende cellen, dit zijn epitheelcellen die vorm geven aan het geheel en de reukcellen, wat de uitgangen zijn van de olfactorische trilhaartjesDit zijn de vertakkingen van de bulbus olfactorius die over de schedelbodem lopen en zich in het bovenste deel van de neusholte bevinden. Er zijn zeven soorten reukcellen, waarvan wordt aangenomen dat ze elk een bepaald type geur waarnemen: muskusachtig, kamferachtig, etherisch, muntachtig, kruidig, bloemig en verrot; de combinatie van de waarnemingen van deze receptoren stelt ons in staat om ongeveer 10.000 verschillende geuren te onderscheiden.

Het gebied van de gele hypofyse, dat verantwoordelijk is voor het opvangen van geuren, is bij mensen erg klein, ongeveer 2 cm x 2 cm in het vierkant. Bij andere dieren, zoals honden of katten, bedekken de trilharen de hele holte en sinussen, daarom zijn ze gevoeliger en hebben ze meer reukscherpte dan wij.