Narratieve elementen: de setting

Ortega y Gasset, dat de mens het resultaat is van zijn milieu, in plaats van erfenis. Hij bevestigt: "Ik ben ik en mijn omstandigheid." De milieu het vormt de setting van de personages: we lijken arm, zonder huizen, wegen, landschappen en apparaten. De milieu stelt de lezer in staat om de personages gemakkelijk te benaderen, zonder enige plotselingheid.

De schrijver moet waarheidsgetrouwe gegevens verzamelen om de milieu Van zijn werk; Hij zou falen als hij zou proberen situaties en plaatsen te reconstrueren die hem onbekend of weinig bekend zijn. Ik citeer een sfeer die Tsjechov ons biedt in zijn werk The Fool:
Het was prachtig weer, zeer rustig sinds het begin van de dag.

Sommige merels fluiten; verder weg, aan de kant van de vijvers, klonken ze als klachten; ze zouden hebben gezegd dat een levende adem overgaat in een lege fles. Een houtsnip vloog door de lucht; klonk een schot, dat vrolijk weergalmde in de lentesfeer... Maar zie, het onderste deel van het bos was al verduisterd; een slechte oostenwind blies; koud en doordringend. Fijne naalden van ijs strekten zich uit over de poelen; en het bos werd nog donkerder, onherbergzaam, verlaten, dood... Het was nog winter.

Dit is het geval van een arme student aan de kerkelijke academie, Iván Velikoplski, de zoon van de koster, keerde naar huis terug na een dag op jacht te zijn geweest. Hij liep de smalle paden van de ondergelopen weiden, vingers gevoelloos, hij roosterde gestookt door de brandwonden van de wind. Die plotselinge aanval van kou leek hem een ​​anomalie; de harmonie der dingen werd door haar verbroken; de natuur zelf was verontrust en de duisternis van de nacht was sneller ingedikt dan gewoonlijk. Het platteland was leeg, somber. Aan de rivierzijde echter brandde in de "tuin van de weduwen" een vuur: maar verder en zelfs buiten de stad, een mijl verder, stond alles evenzeer onder water in de koude schaduw. Aanvullende bibliografie, nr. 16).

Het is gemakkelijk te zien dat alle elementen waaruit de milieu in de getranscribeerde passage zijn ze perfect in balans: er is geen overdaad of gebrek aan details.
Knut Hamsun biedt ons in zijn boek Hunger een goed vervulde ambitie:

"De winter was aangebroken, een vochtige en ellendige winter, bijna zonder sneeuw: een eeuwige nacht, somber en mistig, zonder de minste wind in een hele week. Lantaarns werden het grootste deel van de dag op straat aangestoken, en toch struikelden mensen in de mist. Alle geluiden, het luiden van de klokken, de klokken van de gehuurde paarden, de stemmen het geluid van hoeven op de stoep klonk gedempt, alsof het gehuld was in de dik. De weken gingen voorbij en het weer veranderde niet.

Ik wilde in de wijk Uaterland wonen. Hij raakte steeds hechter gehecht aan die herberg, dat hotel ingericht voor reizigers. waar ze me lieten wonen, ondanks mijn ellende. Mijn geld was al lang op, maar ik bleef heen en weer gaan, alsof ik het recht had of alsof het van het huis was. De hospita zei niets tegen mij: maar de onmogelijkheid om haar te betalen deed me daar niet minder om. Zo gingen er drie weken voorbij.

Ik was al een aantal dagen aan het werk, zonder iets te kunnen schrijven dat me bevredigde: ondanks mijn sollicitatie en mijn constante pogingen kwam er geen inspiratie. Het was hetzelfde als proberen een thema als een ander te ontwikkelen; het geluk lachte me niet toe.' Aanvullende bibliografie, nr. 26)