Voorbeeld tastzin

De gevoel van aanrakingstelt ons in staat om de objecten die ons omringen door hun oppervlak te kennen. Door aanraking kunnen we voelen of een oppervlak zacht, hard, ruw, nat, droog, warm, heet, enz.

De aanraakreceptoren zijn verspreid over onze huid. Niet alle delen van onze huid hebben echter hetzelfde aantal receptoren of dezelfde gevoeligheid. De meest gevoelige delen van onze huid bevinden zich op het gezicht en de handen, en het gebied van onze minst gevoelige huid bevindt zich op onze rug.

Een deel van de tastzin zijn ook pijnlijke gewaarwordingen, die optreden wanneer een stimulus te intens is.

Lagen van de huid:

De opperhuid Het is de meest oppervlakkige laag van de huid. In het meest oppervlakkige deel vormt zich een laag verhoornde dode cellen, die als stof of minuscule schilfers worden afgestoten. Het is het buitenste deel van onze huid en dient als bescherming tegen de elementen. Beneden worden dezelfde cellen voortdurend vernieuwd en dode cellen naar buiten geduwd.

De dermis Het is de middelste laag van de huid. Enkele belangrijke structuren van de huid worden gevonden in de dermis, zoals haarzakjes, zweetklieren, bloedvaten en erectorhaarspieren. De meeste receptoren voor de tastzin bevinden zich ook in deze laag.

de onderhuid Het is de diepste laag van de huid die in contact staat met het onderhuidse vet en de spieren en andere structuren in het lichaam.

Receptoren van de tastzin:

Receptoren voor de tastzin zijn verbonden met het zenuwstelsel en bevinden zich in verschillende lagen van de huid.

Hoge receptoren. Ook wel pijnreceptoren genoemd, het zijn vrije zenuwuiteinden die worden gevonden in het diepste deel van de opperhuid, waar het de dermis ontmoet. Deze receptoren lopen parallel aan de andere receptoren en vangen samen de stimuli op, het activeren van pijnpercepties wanneer een van de stimuli in de bloedlichaampjes te veel is sterk.

bloedlichaampjes van Meisnner. Zij zijn de receptoren die verantwoordelijk zijn voor het waarnemen van aanraking als zodanig, dat wil zeggen, het voelen van de vorm, de grootte en of een object glad of ruw is. Ze zijn te vinden in de dermis.

Pacini bloedlichaampjes. Deze bloedlichaampjes, die ook in de dermis worden aangetroffen, stellen ons in staat om de sensaties van druk te verkrijgen, evenals de hardheid van een object.

bloedlichaampjes van Ruffini. Via deze receptoren worden warmte en temperaturen boven lichaamstemperatuur (meer dan 36 of 37 graden Celsius) waargenomen.

Bloedlichaampjes van Krause. Deze receptoren nemen lage temperaturen waar, onder de lichaamstemperatuur, het zijn koude receptoren.