Gedachte van Jean Rousseau

Jean Rousseau werd geboren in Genève, Zwitserland op 28 juni 1712, hij was een filosoof, schrijver en ook een muzikant. Rousseau, erkend als een verlicht denker, maakte met zijn republikeinse theorieën deel uit van de politieke ideeën die de Franse Revolutie sterk beïnvloedden. Zijn meest opvallende werk was 'Het sociaal contract'.
Het fundamentele uitgangspunt van Rousseau's theorie werd naar voren gebracht om het democratische systeem te verdedigen en dus: de absolute monarchieën aanvallen: “Alles is perfect wanneer het de handen van de Schepper verlaat en alles degenereert in de handen van de Mannen".
 De sociale theorie van Jean Jacques Rousseau brengt een reeks sociale, gemeenschaps- en staatswaarden met zich mee die de relaties die zich voordoen in gemeenschappen, in de samenleving en in het wezen en de plicht van de staat, een onderwerp dat hij in zijn werk behandelde: “Het contract sociaal".
In het "Verhandeling over de oorsprong van de ongelijkheid tussen mannen" probeert Rousseau het moment te markeren waarop de natuurlijke staat van de mens tot slaaf werd gemaakt door wet en macht.

Rousseau bevestigde dat het nodig was om te beginnen om de oorsprong van de ongelijkheid tussen mannen te kennen de mens in zichzelf begrijpen, begrijpen dat de menselijke ziel haar essentie binnen de maatschappij.
Rousseau stelt twee soorten ongelijkheid in de samenleving vast; het eerste verschil is het natuurlijke of fysieke verschil, dat wordt bepaald door parameters zoals leeftijd, gezondheid of lichaamskracht; het tweede archetype van onenigheid is moreel of politiek, de privileges die sommigen zelfs in vooroordelen van anderen, zoals rijkdom, respect en macht, bepaald met instemming van de Mannen.