De kunst van het oude Egypte

De Het oude Egypte, gelegen in Noord-Afrika en aan de oevers van de rivier de Nijl, is een van de eerste grote beschavingen van de mensheid, ze hebben zich politiek op een indrukwekkende manier ontwikkeld, zie religieus, sociaal en militair, op dezelfde manier als in de kunst, waardoor een grote artistieke erfenis achterblijft vol kennis, verhalen en stukken van schoonheid en waarde onberekenbaar.
De Egyptische kunst Het had een utilitair doel, aangezien het bestemd was voor de doden; Gedurende 4.000 jaar de Egyptische kunst veranderde niet, behalve in de korte tijd waarin de farao Amenhotep IV (Akhnaton) en zijn vrouw Nefertiti regeerden die Semitisch (geloof in een enkele god) zodat in die tijd de religieuze overtuigingen slechts op een enkele godheid vielen, in Aten god van de Zon.
Religie was een fundamenteel onderdeel van de Egyptische cultuur, het was zo belangrijk dat het wordt weerspiegeld in zijn kunst, ze hadden hun eigen goden en de farao was niet alleen de politieke, sociale en militaire leider, maar hij werd ook beschouwd als een levende godheid, een zoon van god.

De Egyptenaren probeerden blijvende en nuttige werken te maken, ze creëerden kunst voor de eeuwigheid, esthetiek werd als vanzelfsprekend beschouwd.
De indrukwekkende Egyptische architectuur die tot op de dag van vandaag voortduurt, maakt deel uit van de artistieke erfenis die deze stad achterliet; de beroemdste architectonische creatie van de Het oude Egypte Het zijn de driehoekige piramides: Cheops, Khafre en Menkaure, die zijn samengesteld uit mastaba's (terpen van aarde) die uit de bergen zijn uitgehouwen en waarvan de ene mastaba op de andere is geplaatst; de positie van de piramides is gerelateerd aan astronomie, een ander gebied waarin de Egyptenaren uitblonken; de monumentaliteit van zijn constructies is te danken aan het geloof om via hen transcendentie te bereiken. De religieuze tempels van Het oude Egypte waren van het grootste belang voor hun mensen en werden gekenmerkt door het geven van het hele gebouw de naam van de hoofdstad of capital gebruikte kolom, bijvoorbeeld: de Jatorica-kolom die de figuur van de godin Jatos voorstelde of de kolom van Katon. De burgerlijke architectuur van Het oude Egypte Het bestaat uit de paleizen, die een vergankelijk karakter hadden vanwege het belang van het eeuwige leven, daarom waren de graven van groter belang. De Egyptische architectuur gebruikte in principe 4 soorten kolommen: Palmiform, dat op een palm leek; lotiform die een lotusbloem voorstelt; Campaniform, klokvormig en Papyrus die lijkt op de vorm van een papyrus.
Het meest opvallende kenmerk van de Egyptische beeldhouwkunst is dat het hiëratisch was, dat wil zeggen zonder beweging en werd beheerst door de wet van frontaliteit, brede schouders en armen dicht bij het lichaam; de meest voorkomende beeldvormen waren van farao's en goden die konden worden voorgesteld als goden met het lichaam van dieren zoals de leeuw, de slang en de gier; de grootte van het beeld hing af van de hiërarchie van de vertegenwoordigde persoon en het was altijd bedoeld om de essentie ervan vast te leggen; Om het Egyptische beeldhouwwerk in zijn verschillende periodes te onderscheiden, wordt rekening gehouden met kostuums, make-up en kapsel.
De Egyptische schilderkunst stelde voornamelijk de menselijke figuur voor, waarbij het gezicht en de voeten altijd in profiel werden geplaatst, het oog en de romp naar voren gericht; de huidskleur die in de mannenfiguren werd gebruikt, was donkerder dan die van de vrouwen; Godheden vertegenwoordigd in figuren van krokodillen, katten, stieren, kevers, enz., werden ook geschilderd. schilderkunst het werd vaker gebruikt in graven of grafkamers.