Sterrenkenmerken

Sterren zijn gasvormige sterren die hun eigen licht en energie produceren (verschillende stralingen zoals zichtbaar licht, ultraviolette stralen, gammastralen en elektromagnetische energieën).

Het zijn agglomeraties van materie in de plasma- en gasvormige toestand, die zich in een continu proces van ineenstorting bevindt (veroorzaakt door zwaartekracht) en expansie (door sterke thermonucleaire explosies en andere krachten) die de materie van de sterren in evenwicht houden hydrostatisch. De dichtstbijzijnde ster bij planeet aarde is onze zon, op ongeveer 149.600.000 afstand6 kilometer (8 lichtminuten), gevolgd door de volgende sentauri die ongeveer 4,22 lichtjaar van de aarde verwijderd is, en voortgezet door zijn twee metgezellen van dat drievoudige systeem, Alpha sentauri en Beta sentauri, die ongeveer 4,37 lichtjaar van de aarde verwijderd zijn.

In sterren zijn de verschillende elementen waaruit het universum is samengesteld, waarbij waterstof het meest voorkomende element is, gevolgd door helium en andere elementen, die voortdurend onderhevig zijn aan thermonucleaire reacties, en het is dankzij deze thermonucleaire reacties dat de fusie van de atoomkernen van verschillende elementen, waardoor ze transformeren in andere zwaardere elementen en grote hoeveelheden energie vrijgeven in de werkwijze. Een voorbeeld is de waterstof die wordt omgezet in helium en dit in andere elementen met een groter atoomgewicht enzovoort. De manieren waarop ze energie vrijgeven zijn veelvoudig, zoals elektromagnetische straling, neutrino's, stellaire wind en licht (zichtbaar en onzichtbaar voor het menselijk oog). Elektromagnetische straling is een combinatie van magnetische velden en elektrische velden, die oscilleren en zich door de ruimte voortplanten en energie van de ene plaats naar de andere transporteren. Neutrino's zijn permionische subatomaire deeltjes, met neutrale elektrische ladingen.

Door millennia heen hebben mensen de sterren geobserveerd, soms geïdentificeerd met goden, mythologische wezens of overleden voorouders, ze individueel of in groeperingen (sterrenbeelden), die in sommige culturen zo belangrijk zijn dat zelfs de naam van de ster is afgeleid van de naam van een godheid, de godin Istar, (Istar = een ster), van de Sumerische mythologie.

Enkele kenmerken die sterren hebben:

Opleiding.- Sterren worden gevormd door de condensatie van materie in gas- en stofwolken; waar de atomen, dankzij de zwaartekracht, tegen elkaar beginnen in te storten, samentrekken en warmte genereren, die toeneemt en de genereren van thermonucleaire reacties (bijvoorbeeld het omzetten van waterstofatomen in helium), en de zwaartekracht neemt toe naarmate de massa van de ster, die meer materie aantrekt, die wanneer ze met elkaar botsen, meer warmte en een grotere zwaartekracht genereert, de materie verder condenseert, de voortzetting van de cyclus, waarbij de massa steeds dichter wordt en steeds sneller ronddraait, tot het moment waarop de materie een hydrostatisch evenwicht bereikt waarin ze ophoudt te contract. De energie wordt naar buiten uitgestraald in de vorm van licht, fotonen, elektromagnetische energie, enz.

Classificatie.- Sterren worden geclassificeerd op basis van het lichtspectrum dat ze uitstralen; na de ontdekking dat de spectra van sterren in continue reeksen zijn gerangschikt, afhankelijk van van de intensiteit van bepaalde absorptielijnen, die overeenkomen met bepaalde elementen waarvan: composiet. Afhankelijk van de samenstelling van elke ster worden ze aangeduid met bepaalde letters, afhankelijk van de elementen die overheersen in hun samenstelling, want bij het consumeren bepaalde elementen als brandstof (voornamelijk waterstof en helium), nemen deze geleidelijk af, waardoor de leeftijd van de ster.

• Klasse A.- ​​Waterstof overheerst in zijn spectra.
• Klasse B.- Heliumlijnen bereiken maximale intensiteit De intensiteit van waterstoflijnen neemt in alle onderverdelingen constant toe.
• Klasse F.- Calcium H- en K-lijnen vallen op.
• Klasse G.- Bevat sterren met sterke calcium H- en K-lijnen en minder sterke waterstoflijnen. Onze zon behoort tot deze groep.
• Klasse O.- Lijnen van helium, zuurstof en stikstof, naast die van waterstof.
• Klasse M.- Spectra gedomineerd door banden die wijzen op de aanwezigheid van metaaloxiden, vooral die van titaniumoxide.
• Klasse K.- Sterren met sterke calciumlijnen en andere die wijzen op de aanwezigheid van andere metalen.

Een andere manier om ze te classificeren is door de kleur die ze presenteren:

• Gele kleur, (zoals de zon).
• Oranje.
• Kleur blauw.
• Wit-blauwe kleurstelling.
• Witte kleur.
• Wit-gele kleur.
• Rode kleur.

Evenals de grootte van het deeg.

Er zijn miljarden. Volgens berekeningen van astronomen zijn er alleen in de Melkweg tussen de 200 en 300 miljard sterren, verdeeld langs de spiraal die zich vormt onze melkweg, die als geheel slechts een fractie is van de sterren die in de verschillende bekende melkwegstelsels bestaan, wat neerkomt op bijna onberekenbaar, met een schatting van toen een geschat aantal van veertig miljard miljard, 40.000.000.000.000.000.000.000 (een vier plus tweeëntwintig nullen), die schatting baseren op de waardering van 200 miljard sterrenstelsels waarvan wordt aangenomen dat ze in ons universum bestaan, een berekening die wordt gemaakt door de geschatte massa te meten die bestaat in een melkwegstelsel, en van daaruit wordt een schatting gemaakt van de massa van andere sterrenstelsels, waarbij schattingen worden gemaakt van het aantal sterren in zei sterrenstelsels.

Ze hebben hun eigen licht. In tegenstelling tot andere lichamen die in de ruimte worden gevonden, zoals planeten, asteroïden, kometen en wolken van gas en stof die geen licht hebben eigen zijn, stralen de sterren helderheid uit, en dat is precies die helderheid, degene die soms wordt gereflecteerd door de andere lichamen ruimte. Sommige sterren van grote massa en grootte bereiken tijdens hun leven een punt dat ze door de verschillende thermonucleaire reacties in hen uiteindelijk hun brandstof, die zich snel uitbreidt en een uitbarsting van materie, energie en licht produceert, die zelfs op zeer verre plaatsen met het blote oog kan worden gezien, verlicht zelfs met een helderheid die groter is dan die van andere sterren, die relatief dichter bij een planeet staan, zoals gebeurde in het jaar 1006, met een supernova die op verschillende plaatsen op de planeet is waargenomen en is vastgelegd door Chinese en Arabische astronomen, en de nacht verlicht op een manier die vergelijkbaar is met de weerkaatsing van zonlicht op Maan.

Ze hebben een zeer grote zwaartekracht. Sterren hebben een zeer grote massa omdat ze grote hoeveelheden materie bevatten, die door de zwaartekracht wordt samengedrukt; Deze zwaartekracht trekt gewoonlijk verschillende lichamen naar zich toe, waarbij grote hemellichamen (planeten) binnen hun massa of in banen dicht bij hen worden gevangen, evenals asteroïden, kometen en wolken van gas en stof, die soms zonnestelsels vormen, waarbij de verschillende lichamen rond de ster of de sterren waaruit het bestaat, aangezien dit de hemellichamen zijn met de grootste massa en zwaartekracht, en er zijn sterren die rond andere sterren met een grotere massa draaien. grootte.

Ze stralen energie uit. De verschillende klassen van sterren, ongeacht hun grootte of kleur, stralen verschillende soorten energie uit; Onder de energie die ze in de ruimte verspreiden, is warmte-energie en verschillende stralingen zoals licht (zoals golven die zichtbaar en onzichtbaar zijn voor het menselijk oog) en verschillende stralingen die deel uitmaken van het elektromagnetische spectrum, infrarode stralen, zichtbaar licht (inclusief het volledige bereik van golflengten die kunnen worden gezien), stralen Ultraviooltjes, röntgenstralen, gammastralen en kosmische straling, evenals neutrino's, die in alle richtingen de ruimte in worden uitgestoten en energie verspreiden naar de grenzen van de wereld. universum. In dit verband moet worden opgemerkt dat sommige sterren zo'n hoeveelheid materie accumuleren dat hun zwaartekracht dramatisch toeneemt en steeds meer aantrekt. materie, het punt bereikend waarop de ster in zichzelf instort en vervolgens een zwart gat wordt, zo genoemd omdat ze alle materie naar zich toetrekken naar zichzelf toe, in de mate dat zijn zwaartekracht de uitgang van licht niet toelaat, en op dezelfde manier blijft licht of iets dat in zijn zwaartekrachtveld valt, gevangen.

Met betrekking tot sterren die instorten en zwarte gaten worden, is gevonden dat ze sneller roteren dan andere sterren die materie opslokken spiraal- of wervelvorm, roterend met extreem hoge snelheden, en men gelooft dat een dergelijke wervelende beweging snelheden kan bereiken die dicht bij die van de licht. En als materie het zwarte gat binnenkomt en met zulke hoge snelheden ronddraait, genereert het de verdrijving van materie (gas en verschillende deeltjes), evenals energie, het met een zeer groot momentum en snelheid naar de uiteinden van het universum verdrijven, stralen van materie en energie uitstoten met bijna de snelheid van het licht. Deze hypothese is een gevolg van de waarnemingen van natuurkundigen en astronomen in de cluster van sterrenstelsels genaamd MS 0735.6 + 7421, waar wordt aangenomen dat er een groot zwart gat is waarvan de massa wordt berekend op een miljard keer die van ons. ster de zon.

Ze transformeren de elementen die ze bevatten. Thermonucleaire reacties veroorzaken de fusie van andere elementen, waardoor ze worden omgezet in zwaardere elementen. Waterstof wordt omgezet in helium en helium in andere zwaardere elementen. In dit verband is waargenomen dat het in de grotere sterren (massa) is dat de zwaarste elementen worden gecreëerd.

Ze wekken magnetische velden op. Sterren hebben magnetische velden, die enkele kilometers vanaf hun oppervlak opstijgen en zogenaamde kronen creëren. zonnecellen, die botsen, waarbij bij zeer hoge temperaturen geïoniseerde deeltjes vrijkomen, die bij hoge temperaturen de ruimte in worden geschoten. snelheden. Deze verzamelingen deeltjes worden zonnewind genoemd; Deze zonnewind breidt zich uit door de ruimte en botst soms met hemellichamen zoals planeten en asteroïden, is het geval van de magnetisch veld van onze ster de zon, die zonnewind genereert die onze planeet bereikt, die leven zou kunnen doden, zo niet omdat de planeet aarde een magnetisch veld heeft, dat haar beschermt en de verschillende straling die door de wind wordt gedragen, afbuigt zonne. In dit opzicht valt een fenomeen op dat optreedt wanneer er zonne-explosies zijn, waardoor de zonnewind, op aarde wordt een spectaculair fenomeen waargenomen, het zogenaamde noorderlicht en polair.