Geschiedenis van computers

De geschiedenis van de pc begint met een uitvinding die er niets mee te maken heeft: de borduurmachine van Jean Marie Jacgard, uitgevonden in 1804. De grote innovatie van deze machine was dat het borduurontwerp werd aangestuurd door middel van ponskaarten, wat tijd en werk bespaart voor de operators.

In 1843 paste Charles Babbage het idee van ponskaarten toe op het ontwerp van een "analytical engine", waarin de kaarten de instructies bevatten voor de te maken formules.

Babbage's machine was een model voor het bouwen van andere machines; de eerste rekenmachine die mechanische functies combineerde met elektriciteit, werd in 1880 door Herman Hollerit gebouwd om te helpen bij de volkstelling van de Verenigde Staten.

Na de Tweede Wereldoorlog, in 1946, bouwde de Universiteit van Pennsylvania een machine om bereken ballistische tabellen voor raketverdediging, de eerste volledig elektronische computer: ENIAC. Net als de borduurmachine werkte ENIAC met ponskaarten. Het woog 30 ton en nam een ​​ruimte van 170 vierkante meter in beslag.

De ontdekking van halfgeleiders in 1948 en de creatie van geïntegreerde schakelingen in de jaren 60 maakten het mogelijk om een ​​volledig elektronisch circuit in een enkele capsule te stoppen. Wanneer toegepast op computers, is de microprocessor gemaakt. In 1972 bracht Intel de eerste microprocessor uit.

Hierdoor konden computers veel krachtiger dan ENIAC op elk bureau staan, maar je moest een reeks programmeercommando's kennen in de tekstmodus, zodat ze zouden doen wat wij hadden nodig.

In het begin van de jaren tachtig werd de MacO's uitgevonden, het eerste grafische systeem, waarvoor geen kennis van codes nodig was om de computer te gebruiken. In 1984 maakte Bill Gates zijn versie van het grafische systeem voor een IBM-platform, waarmee hij het Windows-besturingssysteem creëerde.

Miniaturisatie heeft het mogelijk gemaakt om steeds krachtigere microprocessors te creëren en structureel meer klein, erin geslaagd om in een enkele eenheid 2, 4 of maximaal 8 proceseenheden te introduceren, genaamd kernen. Daarnaast zijn de verwerkingssnelheden verveelvoudigd: van 2 of 4 Mhz, in 1972, tot 3.000 Mhz per core in een i7-processor.