Voorbeeld van poëzie en de dichter

Poëzie, etymologisch, betekent schepping. De dichter, alleen de dichter, verricht het wonderbaarlijke wonder van het creëren van poëzie. Er zijn niet weinig definities van gegeven; maar geen enkele definitie bevat de volledige betekenis.
Het mooie rijm van Bécquer komt voor de geest, met betrekking tot de zaak, die zegt:
"Wat is poëzie?, zeg je, terwijl je je blauwe pupil in mijn pupil spijkert. Wat is poëzie? Vraag je me dat? Poëzie... Ben jij."
Het is moeilijk - misschien wel onmogelijk - om les te geven en te leren om te verifiëren. De magische kracht van het communiceren van gedachten, gevoelens en emoties in verzen is iets dat de dichter aangeboren is. "Zo kan het de titel van advocaat, arts, ingenieur, theoloog en zelfs filosoof worden gegeven", schrijft Juan Valera; maar de titel van dichter kan niet worden gegeven. De titel van dichter wordt alleen bij acclamatie bereikt."
De dichter - bewogen door een verborgen impuls van de ziel - zet zijn vindingrijkheid in om selectiewoorden in de structurele vorm van het vers te koppelen. "Het is - volgens Pedro Salinas - als prachtig telescoopglas dat sterren ontdekt waar ze niet werden gezien."