Moet goed schrijven

Het is niet nodig om een ​​"letterlijk persoon" te zijn om goed, dat wil zeggen adequaat te kunnen schrijven. Het geschreven woord is absoluut noodzakelijk in elke moderne activiteit.
Het woord - menselijk onderscheidend - is het specifieke instrument van individuele expressie en communicatie tussen mannen. Dit voertuig van externe taal (downloaden of externaliseren van de gecompliceerde interne taal) kan mondeling of schriftelijk worden gemanifesteerd. Wanneer geschreven taal wordt gebruikt, is er geen ontkomen aan bepaalde eisen die mondelinge taal niet stelt. Waarom is geschreven expressie tiranniek in een formaliteit of normatieve zin waarvan gesproken expressie grotendeels is vrijgesteld? De reden vloeit voort uit de aard van deze expressieve vormen en uit de omstandigheden waarin de een en de ander zijn gemaakt.
Mondelinge expressie beschikt niet alleen over taal - de woorden zelf - maar maakt ook effectief gebruik van andere middelen: de bewuste toon waarmee dingen worden gezegd, de nuances nadrukkelijke, lichamelijke actie (gebaren, bewegingen, houdingen), significante stilte, onmerkbare of buitenzintuiglijke transmissies, de omgeving of externe situatie die de gesprekspartners; kortom, de verzameling paralinguïstische elementen die met een gelijkwaardige of grotere efficiëntie werkt dan de woorden zelf. Bovendien is er in de gesproken vorm de mogelijkheid van herhalingen, uitleg, uitbreidingen, terughoudendheid of suggesties om de begrip volgens de persoonlijke behoeften van de luisteraar, een situatie die niet voorkomt in de rigide en "gecollectiviseerde" uitdrukking geschreven.

De eisen van de geschreven vormen komen voort uit de "gedepersonaliseerde" manier waarop ze dienen als een communicatief medium, van een papier, tussen de schrijver en zijn lezers. Grafische uitingen zijn statisch, koud, beperkt tot de vormen van hun materiële structuur en hun plaatsing op gevestigde manieren. De bedoelingen moeten voortkomen uit de tekst, de stiltes van de interpunctie, de nadruk of de suggestie van de weinige hulptekens die beschikbaar zijn. Conventies dicteren een speciale selectie van "passende" termen - die moeten worden geschreven. Syntaxis heeft zijn eisen, spelling zijn eigen, terwijl stijl — periode, genre, groep of individueel - stelt bepaalde voorwaarden voor meting, geluid of plaatsing van de elementen vast om het doel te bereiken voorgesteld. Bovendien beperkt de grafische economie - aangepast aan de eisen van de tijd - de expressieve verspilling. Ten slotte bepalen die "gezichtsloze" ontvanger die de lezer is en de "vormloze" omstandigheid waarin het schrijven zal aankomen, het meest tragische en meest genereuze aan het schrijven: de noodzaak om generaliseren - niet "medianiseren" - zoveel mogelijk uitdrukkingen, zodat het begrijpelijk is voor het grootste aantal mensen en aanpasbaar aan de meest uiteenlopende receptieve omstandigheden (schriftelijk openbaar).
Voor al het bovenstaande is het begrijpelijk dat de noodzaak om goed te schrijven (in de correct, functioneel adequaat voor het nagestreefde doel) voor iedereen die in een medium handelt beschaafd.