Voorbeeld van literaire beschrijving

De beschrijving schildert letterlijk met woorden, wezens, objecten en landschappen; het is het beeld dat in de verbeelding van de lezer een 'indruk maakt die gelijkwaardig is aan de zintuiglijke indruk'. Probeer de illusie van leven te geven.

De beschrijving vraagt ​​van de schrijver een groot observatievermogen en objectiviteit: wat beschreven wordt moet de lezer met de nodige details worden gegeven en zonder er iets aan te vergroten of af te doen.

Bij het beschrijven ga je bijna altijd te werk door te herinneren; het is moeilijk om goed te omschrijven wat er op een bepaald moment aanwezig is, het is een portret en geen instant kopie. Martín Alonso zegt: "Wat het best kan worden beschreven, is niet wat we zien, maar wat we eerder moesten zien. De letterkundige is een belangeloze getuige van vandaag. De beschrijving leeft en wordt uitgewerkt in het geheugen, als een echo. Het wordt beschreven door de eigen emoties."

Voorbeeld literaire beschrijving:

Voorbeeld van een literaire beschrijving van een huis:

De residentie van mijn neven en nichten ligt in het zuiden van de stad, precies in het puin van San Francisco.

Het is een majestueus huis, met twee verdiepingen, gebouwd op een rots waardoor je 's nachts de prachtige verlichting van de stad kunt aanschouwen.

De voorkant van het huis is een zorgvuldig onderhouden tuin; rode rozen en gardenia's zijn er in overvloed, rondom een ​​paddenstoelvormige fontein doorboord door een bakstenen brug.

Aan de achterkant van het huis is er een fronton, waar mijn neven en nichten in het weekend vele uren doorbrengen.

De kamers zijn ruim en comfortabel; de slaapkamers omringen, op het bovenste gedeelte, een grote kamer, ingericht met koloniale meubels en prachtige schilderijen van Spaanse schilders.

Laten we doorgaan met beschrijven, laten we de pen opgeven ...

Voorbeeld van literair schrijven uit Japan:

Aan de andere kant van de Stille Oceaan ligt het land van de rijzende zon: Japan. Een eiland met afwisselende, contrasterende landschappen: stranden met vrolijke zon en warme golven, vissersdorpjes die het voedsel dat de zee biedt verzamelen om naar alle uithoeken van het eiland te sturen; steden als Tokio, waar mensen in een razend tempo komen en gaan. Hun huizen verblinden ons, want of we nu op het platteland of in de stad zijn, we worden verrast door hun gewoonte om ze binnen te gaan zonder schoenen, altijd met een warme houten vloer of mat, met zijn deuren van papier. En als een grote waakhond van alles wat er gebeurt in dit exotische land, gigantisch, majestueus, imposant, zowel geliefd als gevreesd, rijst het op in de bergen. Fuji, het hoogste punt van Japan, doet denken aan de oude legendes die het hadden als het toneel van de grote veldslagen van goden, draken, geesten of samoerai.