Voorbeeld van chemische graad

Volgens de algemene scheikunde is de chemische graad a Analysemethode die wordt gebruikt om de concentratie van een oplossing van een stof te kennen, het beetje bij beetje mengen met een andere oplossing van bekende concentratie, waarmee het een chemische reactie zal hebben.

De chemische titratie is een methode voor kwantitatieve analyse, wat betekent dat richt zich op het kennen van de hoeveelheid van een bepaalde stof van de probleemoplossing. Het is om deze gegevens na te streven dat deze methode ook waardering wordt genoemd.

Naast chemische titratie en titratie worden al zijn toepassingen samen genoemd: volumetrie, wat verwijst naar het feit dat voor de analyse twee vloeibare oplossingen interageren met hun respectieve concentraties, de ene bekende en de andere onbekende, om de gegevens van de onbekend.

Naar Monster van onbekende concentratie wordt analyt genoemd, en de oplossing die zal helpen om te weten dat die informatie zal worden aangeroepen Standaard oplossing.

Procedure van een chemische graad

Een voorbeeld zal worden gebruikt om de titratieprocedure beter te begrijpen. Het is nodig om de concentratie te bepalen van een monster van een oplossing die natriumhydroxide (NaOH) bevat.

1.- Om te beginnen is het essentieel weet welk onderdeel moet worden gemeten. In het voorbeeld wordt de concentratie natriumhydroxide (NaOH) in het monster bepaald.

2.- Er wordt een stof met een bekende concentratie gekozen reageren met het monster. Het moet een stof zijn die in een goede stoichiometrische verhouding kan reageren. Over het algemeen, aangezien natriumhydroxide een base is, wordt een zuur gebruikt om het in een chemische reactie te consumeren. In het geval van dit voorbeeld wordt zoutzuur (HCl) gebruikt, dat in een 1 op 1 verhouding zal reageren met het hydroxide.

3.- Het monster is voorbereid. In een erlenmeyer, specifiek voor titraties, wordt een bepaald volume van het monster toegevoegd; soms is het 10 milliliter, in andere gevallen 25 milliliter. Het wordt meestal toegevoegd zoals het is, hoewel het soms wordt verdund met gedestilleerd water. Maar het is altijd waar dat het 10 of 25 milliliter is. Het is essentieel om de hoeveelheid werk te kennen.

4.- Er wordt een reactie-indicator gekozen. Een reactie-indicator is een chemische stof die aan het monster wordt toegevoegd voordat een titratie wordt gestart. De reactie-indicator is niet chemisch betrokken. Wat het doet, is het monster een kleur geven, en wanneer de reactie eindigt, verandert het van kleur. Dat is zijn functie: van kleur veranderen om aan te geven dat de reactie voorbij is. Op deze manier weet u hoeveel zoutzuur er is gebruikt om te reageren met al het natriumhydroxide. De indicator wordt gekozen op basis van de reactie en de te hanteren pH. In dit geval, de reactie is een zuur-base-neutralisatie, en de te hanteren pH ligt tussen 3 en 5, dus de meest geschikte is methyloranje, voor de doeleinden van het voorbeeld.

5.- Bereid een buret met de oplossing van bekende concentratie Con, wat bijvoorbeeld zoutzuur is. Een buret is een glazen buisje met een schaalverdeling in milliliter waarin de stof met een bekende concentratie moet worden geleegd. Aan het andere uiteinde heeft het een stroomregelklep, voldoende afgedicht voor de analist om het te manipuleren. en bereik een stroom die u het vertrouwen geeft om te stoppen wanneer de indicator aangeeft dat de reactie is afgewerkt.

6.- De gevulde buret wordt op een universele houder geplaatst met de bijbehorende accessoires om hem vast te houden. In de lucht, op de basis van de steun, begint de titratie, waarbij de buretkraan beetje bij beetje wordt geopend, zodat druppel voor druppel neutralisatie vindt plaats. Met de hand die de erlenmeyer van het monster vasthoudt, wordt de reactie geschud, terwijl de straal uit de buret daar wordt opgevangen.

7.- Als de indicator van kleur verandert, wordt de buretkraan gesloten. Op de schaal ervan het zal blijken hoeveel milliliter Zoutzuur werden toegevoegd aan het monster voor neutralisatie. Dat zijn de gegevens die voor ons belangrijk zijn.

8.- Met de verkregen gegevens, de berekeningen om de concentratie te kennen van natriumhydroxide die u moet weten.

Eenheden waarin de concentratie wordt afgehandeld

De concentratie kan, afhankelijk van de gebruikte volumetrie, in verschillende eenheden worden gemeten die handig zijn bij het maken van berekeningen:

Molariteit (mol / liter): Het verwijst naar aantal mol opgeloste stof, dat wil zeggen, van de stof waarmee u werkt, voor elke liter oplossing. De mollen zijn evenveel waard als de grammen gedeeld door het molecuulgewicht van de stof. In het voorbeeld is het molecuulgewicht van natriumhydroxide 40 g / mol.

Normaliteit (equivalenten / Liter): Het is het aantal equivalenten opgeloste stof in elke liter oplossing. De equivalenten van de betreffende stof worden berekend door de grammen te delen door het equivalentgewicht. Het equivalentgewicht wordt berekend als het quotiënt van het molecuulgewicht en de actieve valentie van dezelfde stof. In het voorbeeld wordt het equivalente gewicht van natriumhydroxide (NaOH) verkregen met het molecuulgewicht van 40 g / mol, en dit wordt gedeeld door 1, wat de valentie is waarmee OH chemisch werkt^-.

Gram per liter: Het is het aantal gram van de stof voor elke liter oplossing. Deze eenheden worden niet vaak gebruikt, omdat er in de titratie een chemische reactie plaatsvindt en chemische reacties alleen worden begrepen en gemeten door mollen te hanteren.

Er zijn andere eenheden van Concentratie als molaliteit (mol / kg oplosmiddel), maar voor de doeleinden van de titratie, waarin alleen volumes worden gebruikt, is de molaliteit nutteloos bij het uitvoeren van de berekeningen.

Voorbeelden van chemische graad

Titratie of volumetrie heeft zeer specifieke toepassingen, aangezien de chemische soorten worden geteld die aan dit type analyse kunnen worden onderworpen. De bestaande worden aangehaald.

Volumetrie op zuurbasis: Het is het eenvoudigst, omdat het bestaat uit een chemische reactie tussen een zuur en een base. De indicatoren die in deze volumetrie worden gebruikt, variëren afhankelijk van de pH die in de titratie wordt gehanteerd. Methyl Orange en Fenolftaleïne zijn de belangrijkste.

Complexometrie: Deze volumetrie maakt gebruik van een standaardoplossing van een complexvormer, een molecuul dat een bepaald element van de analyt opsluit om het te isoleren en de hoeveelheid ervan te analyseren. De belangrijkste standaardoplossing is Ethyleendiaminetetra-azijnzuur, oftewel EDTA.

Redox Volumetrie: Het wordt gekenmerkt door de chemische reacties die erin plaatsvinden, namelijk oxidatie- en reductiereacties. Een voorbeeld hiervan is de bepaling van ijzer (Fe) met Cr-dichromaation₂OF₇^-2.

Argentometrie: Het houdt zich uitsluitend bezig met de bepaling van chloriden (Cl^-) in een monster door de werking van een zilvernitraatstandaardoplossing (AgNO₃).

Vergeet niet uw opmerkingen achter te laten.