Definitie van moderne geschiedenis

De periode van de geschiedenis die bekend staat als Moderne geschiedenis is degene die zich tussen de. bevindt Middeleeuwen en de hedendaagse tijd. Hoewel het begin schommelt tussen twee gebeurtenissen, zoals de val van Constantinopel in de handen van de Turken (in het jaar 1453) of de ontdekking van Amerika door Europeanen (1492), de voltooiing ervan is gemakkelijker te onderscheiden en wordt traditioneel beschouwd als een jaar vanaf de Franse Revolutie (1789) als de laatste mijlpaal van deze periode. Normaal gesproken bevindt Moderne Geschiedenis zich dus tussen de 15e en 18e eeuw.

Een van de belangrijkste kenmerken van de moderne geschiedenis is de passage van theocentrisme (al die theorieën en redeneringen) filosofisch-theologisch gericht op God) tot antropocentrisme (reeks ideeën die de mens als middelpunt van de Universum). Met antropocentrisme zal de moderne mens zijn toevlucht nemen tot rationele, wetenschappelijke en realistische waarden om begrijp de wereld waarin je leeft, waarbij religie of theocentrische waarden centraal staan van hun leven. Bovendien vertegenwoordigde de moderne geschiedenis voor veel denkers het eerste moment van volledige eenheid tussen de beschavingen van de hele planeet sinds Europese zeelieden zich tot nu toe kwamen verenigen en het grootste deel van de onbekende wereld kennen.

Deze situatie zal zichtbaar worden in ingrijpende veranderingen die deze periode zullen markeren en onder hen moeten we vermelden de wetenschappelijke vooruitgang die de mens in staat zal stellen nieuwe instrumenten te creëren voor navigatie, techniek en zelfs van communicatie (zoals de drukpers), de ontwikkeling van theorieën over de ronding van de aarde en over de plaats van onze planeet in het heelal (die rond de zon zal zijn en niet omgekeerd zoals tot nu toe geloofde), het in vraag stellen van gevestigde religies (door verschijnselen zoals de Reformatie of de geboorte van nieuwe religies zoals de anglicanisme, calvinisme of protestantisme), de vestiging van economisch systeem kapitalist gebaseerd op de rede en de kracht van het individualisme en, ten slotte, de ontwikkeling van Humanisme en van Renaissance in de culturele sfeer (systemen van gedachte en artistiek die nieuwe interesses en doelstellingen zullen hebben als het gaat om het vertegenwoordigen van het universum).

De natiestaten die zich begonnen te vormen in plaats van de middeleeuwse koningen van vernevelde macht hadden ook een belangrijke plaats in deze periode. Dan zullen er grote heersers opstaan ​​die werden gekenmerkt door het concentreren van alle macht en die probeerden gebieden, besturen en capaciteiten te verenigen.

Onder de belangrijkste personages in de moderne geschiedenis moeten we Christoffel Columbus, Galileo Galilei, Carlos V, Felipe II, Luis XIV, Martín Luther noemen, Juan Calvino, Johannes Gutemberg, Enrique VIII, Nicolás Copernicus, Hernán Cortés, Francisco Pizarro, Leonardo Da Vinci, Miguel Ángel, Sandro Boticelli en vele anderen.