Wat betekent hydrocultuur?

We weten dat de overgrote meerderheid van de planten op het land groeit en dat gewassen afhankelijk zijn van de vruchtbaarheid van het land om productief te zijn. De zaaivelden worden echter minder vruchtbaar, de gronden dor en de gewassen minder productief. Sinds de 19e eeuw hebben wetenschappers ontdekt dat planten zich voeden door voedingsstoffen uit de bodem op te nemen, via hun wortels, door ionen te absorberen die zijn opgelost in het bodemvocht.

In 1938 prof.dr. W.F. Gericke van de Universiteit van Californië bedacht het eerste grondloze teeltsysteem, en hydrocultuur genoemd, wat afkomstig is van de Griekse wortels "Hydros", water en "pronos", werk of arbeid, letterlijk werken met de Water. Het systeem bestaat uit de planten die de voedingsstoffen niet uit de aarde halen, zoals dat van nature gebeurt, maar uit het water waarmee ze worden bewaterd. Dit gietwater voert de opgeloste voedingsstoffen mee en de wortel neemt ze direct op bij bevochtiging. Landbouwgrond houdt op te bestaan ​​en maakt plaats voor deze minerale oplossingen.

Dit zorgt voor twee grote voordelen. De eerste is dat de plant op elk substraat kan staan, zolang het maar steriel is. Dit betekent dat het kan worden gebruikt op zaagsel, grind, zand, kleine stenen, synthetisch schuim, enz.; zelfs met een geschikte ondersteuning kan de wortel direct de lucht in, door middel van druppel- of nevelsystemen (een fijne nevel van voedingsrijk water die de wortel omhult) naakt).
Het tweede voordeel is dat door het beheersen van de hoeveelheid voedingsstoffen die onze plant ontvangt, we kunnen ze verhogen of verlagen, afhankelijk van de behoeften van onze gewassen, waardoor de productie van elk wordt verhoogd fabriek.

Als hobby is hydrocultuur erg interessant; zelfs op veel plaatsen beginnen ze kassen te promoten voor industrialisatie of eigen consumptie; sommige supermarkten hebben hydrocultuurgewassen in het openbaar, voor sommige verse producten, zoals sla, snijbiet of spinazie.