Concept in definitie ABC

De heuvel is een opleiding aards dat heeft Kenmerken individuen. Deze kenmerken maken het mogelijk om het te onderscheiden van andere geologische vormen, bijvoorbeeld met betrekking tot hoogte, vorm, enz. We kunnen beginnen met vast te stellen dat heuvels normaal gesproken geologische formaties zijn die niet hoger zijn dan 100 meter, daarom worden ze als lager dan bergen beschouwd. Als we spreken van een geologische formatie die die hoogte overschrijdt, hebben we het al over a Berg.

Een ander zeer typisch kenmerk van de heuvels of heuvels is het feit dat hun basis uitgebreid is, maar de top is niet zo steil als bij bergen, maar het is eerder een ronde top of versleten. Dit komt door het proces van erosie dat de heuvels hebben geleden. Voor veel specialisten is de heuvel niets meer dan een oude berg die diep is uitgesleten door de erosie van de Water of van wind. Ook hebben jonge bergen de neiging om zeer scherpe en uitgesproken toppen te behouden, omdat ze al zo lang geen erosie hebben ondergaan.

Op dezelfde manier als bergen wordt aangenomen dat de vorming van heuvels te maken heeft met geografische en endogene processen, dat wil zeggen, die plaatsvinden binnen de aardkorst. De beweging platentektoniek is misschien wel een van de meest voorkomende endogene bewegingen en het is degene die ervoor zorgt dat wanneer twee of meer platen botsen, hun grenzen stijgen (of overlappen elkaar) en vormen verhogingen op wat voorheen een oppervlak was what vlak.

In tegenstelling tot wat er met bergen gebeurt, zijn heuvels formaties die veel geschikter zijn voor het menselijk leven. Dit is zo omdat ze niet zo'n uitgesproken hoogte hebben, ze zijn veel gemakkelijker toegankelijk dan de bergen. Ook worden ze niet zo blootgesteld aan effecten als sneeuw, de lage temperatuur- of lage druk zoals bergen. Ten slotte, met een relatief vlak reliëf aan de top, laten de heuvels toe dat ze worden gevestigd op hen huizen, kleine dorpen en zelfs steden, afhankelijk van de uitbreiding en grootte van de zich.