Definitie van groep van 77

In het algemene kader van de geopolitiek het is heel gewoon dat landen voor een bepaald doel strategische allianties aangaan. De Europese Unie, de NAVO of de OAS zijn enkele voorbeelden die de totstandkoming van supranationale samenwerkingspacten illustreren.

In 1964 ging een groot aantal onderontwikkelde en ontwikkelingslanden een alliantie aan, waardoor een entiteit ontstond bekend als Groep 77 of G-77, omdat het oorspronkelijk uit 77 landen bestond (momenteel stijgt het aantal tot 134).

Het doel van de overeenkomst was en is nog steeds om een ​​gezamenlijke stem te geven in de internationale betrekkingen, met name in de beraadslagingen die plaatsvinden op het VN-hoofdkwartier. Sommige van de landen die deel uitmaken van dit pact zijn Afghanistan, Algerije, Argentinië, Bolivia, Brazilië, China, Egypte, Marokko, Ecuador, El Salvador, Nigeria en Pakistan.

Gezamenlijke verklaringen en de verschillende samenwerkingsprogramma's zijn de twee essentiële strategieën van de G-77

de Raad van Veiligheid De Verenigde Naties bestaat uit 15 landen, waarvan er vijf zijn die Rechtsaf veto (Verenigd Koninkrijk, Verenigde Staten, Frankrijk, Rusland en China). Deze omstandigheid heeft gevolgen voor de andere naties, aangezien hun positie bij individueel spreken aanzienlijk wordt verzwakt. Precies om deze reden is de G-77 alliantie ontstaan. Door de geschiedenis heen zijn er op allerlei terreinen en sectoren belangrijke afspraken gemaakt; als de uitwisseling commercieel, de zoektocht naar nieuwe Energiebronnen, financiën of industrie.

Toespraak van Evo Morales bij de VN voor de vertegenwoordigers van de G-77

In 2014 werd de Boliviaanse president benoemd tot president van deze grote alliantie. In zijn toespraak op het hoofdkwartier van de Verenigde Naties benadrukte hij twee zaken: de noodzaak om armoede te bestrijden en de bevordering van vrede en samenwerking op internationaal niveau.

Aan de andere kant stelde hij voor om vooruitgang te boeken in het nationalisatiebeleid van de strategische sectoren en natuurlijke bronnen. Ten slotte verzette hij zich tegen de politiek sancties van de Verenigde Staten tegen de regering van Venezuela en verklaarde dat de solidariteit tussen volkeren is het beste hulpmiddel om elke vorm van moeilijkheid te overwinnen. in zijn interventie hij was vooral kritisch over het internationale financiële systeem.

Evenzo vergat hij in zijn toespraak de principes van indigenisme niet, aangezien hij benadrukte dat Moeder Aarde niet kan worden aangevallen met louter roofzuchtige criteria en bevestigde dat de vooruitgang van de mensheid zinvol is wanneer het iedereen ten goede komt en niet slechts enkelen weinig

Kortom, het doel van Evo Morales' reflectie was het bevorderen van een nieuwe wereldorde waarin geen enkel land of rijk de heerser wordt.

Fotolia-foto's: Ruiter / Alexlmx