Definitie van thematische zang

Werkwoordvervoegingen zijn afhankelijk van de rol van klinkers en in die zin spreken we van thematische klinkers. De klinker a duidt de werkwoorden van de eerste vervoeging aan (degenen die eindigen op "ar", zoals dans of denken), de "e" voor die van de tweede (hoe te hebben of terug te keren) en de "" naar die van de derde (hoe te gaan of te vertrekken). Met andere woorden, de vervoeging waartoe het werkwoord behoort, bepaalt de klinker thematisch. Daarom is de thematische klinker een fonologisch kenmerk dat ons in staat stelt om elkaar te kennen formeel verbaal.

Thematische klinkers fungeren als een morfeem, in het bijzonder als een verbuigingsmorfeem als het gaat om niet-afgeleide werkwoorden (bijvoorbeeld houden van of zingen) en als een verbuigings- en afgeleide morfeem in afgeleide of parasynthetische werkwoorden (bijvoorbeeld rommelen of gek worden).

Illustratieve voorbeelden

Als we de werkwoordsvorm "bezitten" als referentie nemen, vinden we de volgende structuur: de lexeme pose, plus een thematische klinker (de

songteksten e) en een einde, n. Op deze manier is het een werkwoordsvorm van de derde persoon van het meervoud (zij of zij bezitten) en de huidige indicatie van het werkwoord bezitten.

In de samengestelde werkwoordsvorm "zou hebben gevolgd", is het de derde persoon meervoud van de preterite voltooid voltooid verleden tijd, gevormd door het hulpwerkwoord hebben plus het deelwoord van het te volgen werkwoord. Als we het deelwoord "gevolgd" analyseren, vinden we de volgende structuur: het lexeme Segu, plus "i" als de thematische klinker en "weg" als het einde van het deelwoord dat fungeert als een verbuigingsmorfeem.

Het werkwoord en zijn verschillende morfemen

Werkwoorden zijn woorden die informatie geven over acties, gebeurtenissen of toestanden die een persoon op een bepaald moment en op een bepaalde manier beïnvloeden. Dit is de grammaticale informatie die elke werkwoordsvorm biedt. Als we de werkwoordsvorm "we hebben gezongen" als referentie nemen, is de structuur als volgt: "cant" als wortel, als thematische klinker, "bá" als een morfeem van tijd, stemming en aspect en tenslotte "mos" als een morfeem van getal en persoon.

Thematische klinkers in een werkwoordsvorm dienen als een verbinding tussen de stam van een werkwoord en zijn uitgangen

In strikte zin hebben deze klinkers geen betekenis, maar ze kondigen aan wat thema het gaat over (over welke vervoeging het gaat) en hiervoor reden ze worden thematische klinkers genoemd.

Onthoud dat in de werkwoorden van de eerste vervoeging de thematische klinker altijd de letter is "A", in de werkwoorden van de tweede is de thematische klinker "e" en in die van de derde vervoeging is het "IK". Dit is de regel In het algemeen, maar logischerwijs zijn er uitzonderingen op deze regel (bijvoorbeeld in de huidige conjunctief van het werkwoord cantar, cantes, verschijnt de "a" niet).

Foto's: Fotolia - Giordano Aita / Petunyia

Thema's in Vocaal Thematisch