Wat is het Lolita-syndroom?

Mensen hebben de neiging bij het kiezen van onze partner, in algemene termen, dat er is een leeftijdsverschil waarbij de man wat ouder is dan zijn partner, tussen de 5 en 8 jaar in gemiddelde.
Deze neiging is volgens antropologen een psychobiologische neiging om in de mens iemand te zoeken die voor gezondheid zorgt en voor hun kroost zorgt; en bij vrouwen om bescherming en bevrediging van hun eigen behoeften en die van hun kinderen te verkrijgen.
De aantrekkingskracht op een veel jonger persoon, die over het algemeen net de puberteit ingaat, staat bekend als Hebephilia (tegen vrouwen) of Ephebophilia (tegen jongens). mannen), en waarbij volgens sommige psychologen de aantrekkingskracht wordt veroorzaakt door de vermenging tussen het begin van de lichamelijke volwassenheid en de onschuld en onervarenheid van de jeugd.
Een variant van dit gedrag staat bekend als het Lolita-syndroom. In dit syndroom zijn er twee componenten, zichtbaar in de karakters van de roman van Vladimir Nabokov, gepubliceerd in 1955 "Lolita": een man (Humbert Humbert), die zich aangetrokken voelt tot een meisje dat net de puberteit ingaat (Lolita), en zijn best doet om dicht bij de kleine meid; aan de andere kant, Lolita zelf, zich bewust van de aantrekkingskracht die Humbert voelt, maakt gebruik van de situatie om hem te manipuleren en hem praktisch tot slaaf te maken. Nabokov noemt ze zelf Nympho in zijn boek.

Een ander kenmerk van de Lolitas is een vroeg begin van hun seksualiteit, voorafgaand aan het ontmoeten van hun geliefden, en die ze gebruiken om hen te haken en te manipuleren. Lolita's literaire achtergrond was het personage in het boek "Josephine Mutzenbacher", door Felix Salten, auteur van Bambi, die haar seksuele leven begon op 7-jarige leeftijd. Vóór de publicatie van lolita stonden nimfen in Europa bekend als Josephines.