Concept in definitie ABC

Zoals met veel termen en woorden in de taal, het begrip hiaat is een begrip dat op drie verschillende gebieden terug te vinden is zonder dat de drie betekenissen veel met elkaar te maken hebben. Het is eigenlijk belangrijk op te merken dat het woord hiaat afkomstig is van het Latijnse woord hiaat wat wordt gebruikt om scheiding, ruimte tussen twee dingen te betekenen. De term hiaat wordt dan in verschillende situaties gebruikt met betekenissen die naar dat idee verwijzen, maar op verschillende manieren.

De onderbreking vindt plaats in de fonetiek van woorden wanneer er een scheiding is tussen lettergrepen die achtereenvolgens eindigen en beginnen met klinkers. Het tegenovergestelde van de hiaat is de tweeklank omdat deze veronderstelt dat de klinkers bij elkaar worden gehouden, bijvoorbeeld in het geval van een woord als fiaca (waarvan de indeling fia-ca is) of welsprekend (welsprekend). De hiaat is dan de scheiding van klinkers, de ruimte die tussen deze twee klinkers ontstaat, bijvoorbeeld bij woorden als

filosofie (waarvan de divisie fi-lo-so-fi-a is). De fonetische hiaat kan twee hoofdvormen hebben: de eenvoudige, wanneer de deling is zonder het bestaan ​​van accentuering of van Accent markering (bijvoorbeeld met het woord theater; te-a-tro) of de geaccentueerde, wanneer het het accent of het accent is dat bijdraagt ​​aan het markeren van de scheiding (bijvoorbeeld in het woord dag; dag).

De term hiaat wordt ook gebruikt in ruimten zoals de metriek van de poëzie. Daar wordt de hiaat begrepen als de ruimte die zich opent tussen verschillende synalephs (de vereniging van een laatste klinker in één woord en de initiaal van de volgende als een haarofofscuro) om meer lettergrepen te krijgen. Daarnaast is het begrip hiaat ook aanwezig in de geneesmiddel en in de anatomie, wanneer het wordt gebruikt om die ruimtes te markeren die kunstmatig in het lichaam zijn gegenereerd door een verwonding of klap.

Onderwerpen in pauze