Concept in definitie ABC

De homeostase is de staat van Balans of harmonieus functioneren van het organisme. Het is een voorwaarde die inherent is aan een goede gezondheid. Het woord komt uit het Grieks, van homos wat gelijkaardig betekent en van stasis, wat precies gelijk staat aan stabiliteit.

Dit evenwicht wordt bereikt wanneer er een onderlinge relatie optreedt tussen elk van de structuren waaruit een levend zijn, die op hun beurt worden bestuurd door controlesystemen met processen van terugkoppeling.

Controlemechanismen die het mogelijk maken om homeostase te handhaven

1. regulering door middel van zenuwstelsel

De controle- en regelmechanismen worden voornamelijk uitgevoerd door het zenuwstelsel. Dit heeft systemen voor het vastleggen van informatie uit het buitenland en uit de verschillende weefsels die verschillende soorten receptoren bevatten en hun verbinding met de Centraal zenuwstelsel via afferente banen.

Deze verkregen informatie wordt verwerkt in verschillende zenuwcentra van waaruit efferente paden vertrekken naar de verschillende weefsels, dit om een ​​bepaalde actie uit te voeren. Deze regulerende acties worden voornamelijk uitgevoerd door het autonome zenuwstelsel, een voorbeeld hiervan is de regulering van de bloeddruk,

lichaamstemperatuur, hartslag of ademhalingen, naast vele andere processen.

Verbindingen met het endocriene systeem worden ook tot stand gebracht vanuit het zenuwstelsel, wat een belangrijk uitvoerende arm van controle die wordt uitgevoerd door het hormonale systeem dat niets meer is dan een systeem van boodschappers Chemicaliën.

De onderlinge relatie tussen het zenuwstelsel en het endocriene systeem vindt plaats in de verbindingen tussen de hypothalamus en de hypofyse.

2. Regulatie via het endocriene systeem

De hypofyse regelt de werking van alle klieren van het lichaam, structuren die stoffen produceren die hormonen die verantwoordelijk zijn voor het functioneren en de regulatie van verschillende activiteiten van de verschillende weefsels van de Lichaam.

Het hormonale systeem heeft een feedbackmechanisme dat een fijne controle garandeert bij de afgifte van stimulerende factoren geproduceerd op het niveau van de hypofyse.

Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld het vrijkomen van stimulerende factoren van de eierstok door de hypofyse, dit stimuleert de aanmaak van oestrogenen die het ontstaan ​​van rijping van een follikel om tot een eicel te leiden. Wanneer deze eicel wordt vrijgegeven, begint de eierstok progesteron te produceren, wat de hormoon verantwoordelijk voor een reeks veranderingen in de baarmoeder die deze voorbereiden om het embryo te kunnen nestelen in het geval dat de eierstok wordt bevrucht.

Als bevruchting plaatsvindt, produceert het embryo een hormoon (choriongonadotrofine) dat de aanmaak van progesteron stimuleert door de eierstok die de stimulatie van de hypofyse op de eierstok remt, waarmee de ovulatie. Anders, als er geen bevruchting plaatsvindt, ondergaat de baarmoeder een afschilfering van de binnenste laag, afkomstig van de menstruatie, progesteron niveaus dalen, opnieuw activeren van de hypofyse voor een nieuwe fiets.

Homeostatische mechanismen vervullen verschillende functies:

1) het gebruik van ingenomen voedsel en de daaropvolgende eliminatie (bijvoorbeeld door zweten of uitscheiding),

2) regulering van temperatuur- lichaam maakt de aanpassing van een dier aan zijn fysieke omgeving mogelijk,

3) het immuunsysteem als afweermechanisme tegen elk extern lichaam (bijvoorbeeld sommige bacteriën) en

4) de opname van water op de juiste niveaus om het bestaan ​​van een plant, een dier of een mens mogelijk te maken.

Deze processen zijn concrete voorbeelden van vitale functies die worden gereguleerd door homostase.

Het homeostatische model en menselijk gedrag

Als alle levende wezens een intern mechanisme van het homeostatische type hebben, is het redelijk om te denken dat dit idee van toepassing is op de gedrag mens. Als we fysiologisch gezond zijn als er een correcte zelfregulering van vitale functies, zal er iets vergelijkbaars gebeuren met ons gedrag. Onze emotionele balans heeft dus een mechanisme nodig dat de stabiliteit van emoties mogelijk maakt.

Men moet in gedachten houden dat de gemoedstoestand van een persoon in hoge mate afhangt van hoe hij fysiek is. Denk aan een persoon met schizofrenie die zijn medicatie niet inneemt. Deze omstandigheid zal voorzienbaar een emotionele onbalans veroorzaken. Evenzo zal een geblesseerde atleet die niet sport, zich ontmoedigd voelen omdat zijn endorfinegehalte lager is dan normaal. Hoe we ons mentaal vinden, hangt uiteindelijk af van twee fundamentele factoren: chemische reacties die in ons lichaam plaatsvinden en externe gebeurtenissen die bepaalde fysieke of mentaal. Beide problemen worden bewust of onbewust in evenwicht gehouden door een homeostatisch mechanisme.

Onderwerpen in Homeostase