Definitie van diakritisch accent

De accent diakritisch, ook wel Accent markering diakritisch, het is een indicatie dat sommige woorden zijn opgenomen en die wordt gebruikt om ze te onderscheiden van andere die precies hetzelfde zijn geschreven, maar een andere hebben betekenis anders. Onthoud dat in Castiliaans er zijn veel woorden met één spelling en een gelijke uitspraak en die tegelijkertijd meer dan één betekenis hebben.

Het is niet hetzelfde om "ja" te zeggen als "ja", want het eerste woord is a bijwoord bevestigend en de tweede een voegwoord.

Het diakritische accent van monolettergrepen

Eenlettergrepige woorden hebben maar één lettergreep. Sommige hebben meer dan één betekenis en moeten daarom op de een of andere manier worden onderscheiden. Drie illustratieve voorbeelden zijn de volgende: "te" voornaamwoord heeft geen accent of diakritisch accent en het neemt het wel als het een zelfstandig naamwoord is en verwijst naar de infusie van thee, "el" heeft dit accent niet als het is Artikel

en "ja" neemt het als het een voornaamwoord is en het woord "meer" hoort niet bij een accent als het een voegwoord is en het neemt het op als het een bijwoord is.

De lijst met monolettergrepen met en zonder diakritisch accent is uitgebreid: jij en jij, ik en mijn, geven en de, weten en zien, enz.

Het diakritische accent in de demonstratieve

De demonstratives dit, dit, dat, dat, dat en dat hoeven in ieder geval geen diakritisch accent te hebben. Het wordt niet nodig geacht, omdat het door de context van een zin mogelijk is om de betekenis ervan te onderscheiden zonder de noodzaak om een ​​tilde op te nemen.

Het observeren van de woorden die worden gebruikt als vragende of uitroeptekens

Woorden als wat, hoeveel, waar, wat of wie moeten geaccentueerd worden als ze een vraag of uitroep aanduiden. Deze regel is te zien in de volgende zinnen: "vertel me wat je wilt", "hoeveel heb je nodig", "waar ga je vanmorgen heen" of "waarvoor wil je het hebben".

Andere gevallen

Het woord "solo" heeft in ieder geval geen diakritisch accent. Deze regel is relatief nieuw, want tot 2010 waren er twee opties: als het alleen een bijvoeglijk naamwoord was, had het geen accent, maar wel als het een bijwoord was dat alleen betekende.

Het woord "even" heeft een accent als het nog betekent (bijvoorbeeld "mijn vriend naar het feest"). Integendeel, het is niet nodig als "even" gelijk is aan ook, even, niet even of totdat ("zelfs de verliezers hebben gewonnen" kan worden vervangen door "totdat de verliezers hebben gewonnen" en hiervoor reden geen accentteken).

Foto: ABC

Onderwerpen met diakritisch accent