Concept in definitie ABC

Het bijvoeglijk naamwoord is een van de eerste vragen, thema's, die we in de school- primair, en meer bepaald op het gebied van Taal, omdat het natuurlijk een fundamenteel onderdeel van een zin vormt, met dezelfde betekenis en kenmerken nauwkeurige informatie over waar het over gaat en heeft ook een unieke bijdrage qua beperking of het invullen van een betekenis.

Bijvoeglijke naamwoorden zijn buitengewoon overvloedig in elke taal, hoewel er enkele talen zijn die ze niet gebruiken en in plaats daarvan andere grammaticale vormen gebruiken.

In principe is de functie van een bijvoeglijk naamwoord in opdracht van een zin, zin, om te kwalificeren of besluiten naar een zelfstandig naamwoord, dat wil zeggen, het specificeert of benadrukt een eigenschap, karakteristiek, die veel Soms blijkt het van vitaal belang te zijn omdat het een vraag verheldert of verduidelijkt praten.

Mijn rode jurk is bijvoorbeeld niet gepast om dat feest bij te wonen. In dit geval stelt de vermelding van de kleur van de jurk, colorado, die werkt als een bijvoeglijk naamwoord van het zelfstandig naamwoord jurk, ons in staat te weten dat die kleur niet de kleur is die Er wordt verwacht dat iemand het tijdens de viering zal gebruiken en daarom, of iemand heeft een fout gemaakt als ze het hebben gebruikt, of het zal nodig zijn om een ​​andere kleur te gebruiken om niet te botsen met de haarzelf.

Dan wordt 'adjectief' de woorden genoemd waarvan de belangrijkste grammaticale functie is om het begeleidende zelfstandig naamwoord op verschillende manieren te wijzigen. Het doel van deze functie is slechts de Omschrijving of de bepaling van dat zelfstandig naamwoord dat bijvoeglijk naamwoord is op een zodanige manier dat de taal complexer en geëvolueerd wordt. Wanneer een bijvoeglijk naamwoord wordt gebruikt, wordt bovendien het type en het nummer van het zelfstandig naamwoord gespecificeerd, vooral in de Spaanse taal wanneer het bijvoeglijk naamwoord altijd zowel nummer als geslacht van het zelfstandig naamwoord. Het is belangrijk om bijvoeglijke naamwoorden te onderscheiden van bijwoorden, termen die het werkwoord wijzigen in plaats van het zelfstandig naamwoord.

Elementen en soorten bijvoeglijke naamwoorden

Enkele basiselementen van het bijvoeglijk naamwoord zijn: het verschijnt altijd naast het zelfstandig naamwoord dat het wijzigt (hoewel dit wijziging kan direct plaatsvinden, zoals in 'een bruine hond', of indirect, zoals in 'de hond die zwart is'), gedraagt ​​zich als een attribuut of een kenmerk van het zelfstandig naamwoord (beton, zoals in 'het grote potlood', of abstract, zoals in 'saai werk'), onder andere.

Bijvoeglijke naamwoorden kunnen attributief zijn (dat wil zeggen, ze worden toegeschreven aan een bepaald zelfstandig naamwoord als zijn beschrijvend kenmerk), predicatief (wanneer ze verschijnen door het gebruik van copulatieve werkwoorden zoals ser of estar), zelfstandige naamwoorden (die zich bijna als zelfstandige naamwoorden gedragen bij afwezigheid ervan, bijvoorbeeld wanneer naar een persoon wordt verwezen en deze wordt beschreven als 'de verlegen' of' de lief').

Tegelijkertijd kunnen andere categorieën verklarende bijvoeglijke naamwoorden zijn (die op zichzelf verklarend zijn omdat ze worden toegepast op een zelfstandig naamwoord dat ons dat idee al geeft, bijvoorbeeld als we het hebben over 'een stille stilte'), de determinanten (zoals numerieke bijvoeglijke naamwoorden, demonstratief, bezittelijk en onbepaald, alle bijvoeglijke naamwoorden die het karakter van het zelfstandig naamwoord bepalen), en kwalificaties (die een beoordeling of karakteriseren naar het zelfstandig naamwoord achter het getal).

Nu is het belangrijk dat we benadrukken dat degenen die we het meest gebruiken de kwalificerende bijvoeglijke naamwoorden en aanwijzende bijvoeglijke naamwoorden. In het eerste geval zijn het de woorden die de kwaliteit aangeven van het zelfstandig naamwoord dat ze vergezellen en die uiteraard eindigen om het zelfstandig naamwoord te wijzigen (Laura is oud), terwijl de seconden worden gebruikt om de nabijheid aan te geven tussen zender en receptor in relatie tot het geïmpliceerde zelfstandig naamwoord natuurlijk (ik probeer het paar van deze schoen te vinden).

Kwalificerende bijvoeglijke naamwoorden zijn ongetwijfeld degenen die we het meest gebruiken en bieden altijd een kwaliteit inherent naar het zelfstandig naamwoord dat concreet, zichtbaar, voelbaar of, bij gebrek daaraan, abstract kan zijn.

In het specifieke geval van aanwijzende middelen zijn ze te herkennen omdat ze altijd voorafgaan aan het zelfstandig naamwoord waarop ze betrekking hebben. en het is belangrijk dat we vermelden dat de nabijheid die ze hebben als missie om te manifesteren van tijd of ruimte kan zijn.