Concept in definitie ABC

Bij het vertellen van een verhaal is de chronologische volgorde van de overlevering een relevante rol speelt. In literaire creatie en in bioscoop soms worden de beschreven gebeurtenissen onderbroken om iets van het verleden te vertellen en wanneer dit gebeurt, spreken we van analepsis.

Modaliteiten en voorbeelden

In analepsis is er altijd een verwijzing naar het verleden. Deze tegenslag kent twee versies of modaliteiten: de flashback en de racconto.

De flashback bestaat uit een abrupte onderbreking van de plot waarin een herinnering aan het verleden even verschijnt en dan vervolg het verhaal gaat verder in het heden (de term flash betekent verschijning en verdwijning en terug betekent naar achter). Daarom is het een terugkeer naar het verleden met karakter kortstondig.

In de filmwereld zijn er enkele klassieke voorbeelden: Alfred Hitchcok's film "Marnie the Thief", "Pulp Fiction" van Quentin Tarantino of "How beautiful it is to live!" door Frank Capra.

In de racconto is er ook een terugkeer naar het verleden, maar het is een langere terugblik in de tijd. Dus eerst stopt de actie van het heden, dan wordt iets dat al is gebeurd in detail verteld en tenslotte keert het verhaal dat verteld wordt terug naar het moment van de eerste onderbreking.

De roman "El camino" van Miguel Delibes of de televisieserie "Die prachtige jaren" zijn twee voorbeelden van de techniek verhaal van de racconto.

Met deze middelen verhalen kan de maker naar verschillende effecten zoeken: dat het verhaal een grotere samenhang, dat lezers of kijkers relevante informatie hebben om het verloop van de gebeurtenissen, dat het verleden van een personage bekend is of dat het belang van de verhaal.

Het tegenovergestelde effect van analepsis is prolepsis, maar het is beter bekend met de Engelse term flashforward

Met deze verhalende bron wordt het huidige moment onderbroken om een ​​aan te kondigen evenement dat is nog niet gebeurd. Na de toekomstgerichte onderbreking keert het verhaal terug naar het huidige moment.

Een illustratief voorbeeld is de roman "De tunnel" van Ernesto Sábato, aangezien de lezer in het verhaal uit de begin dat de hoofdpersoon een moord zal plegen.

Zowel de analepsis als het tegenovergestelde effect zijn anachronieën, dat wil zeggen tijdelijke sprongen waarin de verteller de ontwikkeling van het verhaal stopt om eerdere of latere gebeurtenissen te vertellen.

Beide vormen van tijdelijke verandering zorgen ervoor dat een verhaal meer dynamiek krijgt en zo de aandacht van de lezer of kijker trekt.

Fotolia-foto's: surasaki / nito