Concept in definitie ABC

Een woord is een geluid of een reeks geluiden geassocieerd met een bepaalde betekenis. Vertegenwoordiging wordt ook wel een woord genoemd grafiek van die geluiden. Ondanks deze voorlopige definitie moet echter worden opgemerkt dat het criterium voor het definiëren van een woord vanuit linguïstisch oogpunt breed is besproken. Opgemerkt kan worden dat naast de begin- en eindpauzes die meestal bij een bepaalde term horen, ook belangrijk is om rekening te houden met de syntaxis, voor zover een woord altijd een bepaalde functie binnen de zin zal vervullen, afhankelijk van de klasse waartoe het behoren.

In termen van grafische weergave bestaat het woord uit letters, die samen de lettergrepen vormen, die op hun beurt het hele woord vormen. Wat betreft het woord als een grafische weergave, elk van deze lettergrepen in grafischHier wordt het "foneem" genoemd omdat het spraakapparaat of de stem nodig is om ze uit te kunnen spreken en uit te drukken. In die zin is het woord een essentieel onderdeel van de linguïstische inhoud, die op de volgende manier kan worden gekoppeld:

Letter> lettergreep> woord> zin> alinea>tekst

De minimale eenheid is de letter, terwijl de grootste set de tekst is.

De verschillende klassen van bestaande woorden zijn: zelfstandige naamwoorden, bijvoeglijke naamwoorden, lidwoorden, voornaamwoorden, werkwoorden, werkwoorden, verbindingswoorden, bijwoorden, voorzetsels en voegwoorden. Elk van deze heeft een bepaald aantal syntactische functies. Opgemerkt moet worden dat er onderverdelingen kunnen worden gemaakt tussen sommige van deze klassen. Zo worden bijvoeglijke naamwoorden bijvoorbeeld onderverdeeld in kwalificaties en determinatieven (bezittelijk, demonstratief, numeriek, onbepaald, vragend, uitroepend en relatief). Of de zelfstandige naamwoorden die zijn onderverdeeld in onder andere gewoon, eigen, collectief, enkelvoud; behalve dat ze ook worden geclassificeerd op basis van geslacht (vrouwelijk / mannelijk) en aantal (meervoud / enkelvoud).

Een woord kan ook worden onderscheiden door een accent te hebben. Woorden die een expliciet accent dragen, worden tonica genoemd, omdat ze de dragen Accent markering geschreven. Degenen die een accent hebben, maar niet zijn geschreven, worden "onbeklemtoond" of ook met een prosodisch accent genoemd. In een groot aantal talen, zoals het Spaans, kan de lettergreep waarop het accent valt variëren, afhankelijk van het woord. In deze gevallen worden de woorden als volgt geclassificeerd:: scherp, die worden gekenmerkt door een accent dat op de laatste lettergreep valt (zolang het eindigt op "n", "s" of klinker); graf, die worden gekenmerkt door een accent dat op de voorlaatste lettergreep valt (zolang het eindigt op een medeklinker, anders dan "n" of "s"); esdrújulas, die worden gekenmerkt door een accent dat op de voorlaatste lettergreep valt; overdrives, die worden gekenmerkt door een accent dat op de lettergreep vóór de voorlaatste valt.

Woorden kunnen ook worden geclassificeerd op basis van hun aantal lettergrepen. Dus als ze een enkele lettergreep hebben, worden ze genoemd eenlettergrepige, als ze er twee hebben heten ze tweelettergrepen, als ze er drie hebben heten ze drielettergrepen en als ze er vier hebben, worden ze geroepen vierlettergrepige. Als ze meer dan vier hebben, worden ze polysyllaben genoemd.

In een semiotisch aspect wordt het woord "verklaring" genoemd en de diepte van de studie van elke verklaring is groter. De semiotiek, de discipline dat linguïstische "tekens" bestudeert in de context van het sociale leven en de menselijke interpretatie. Elke uitspraak heeft dus een betekenis en een betekenaar. De betekenis is wat het woord formeel samenstelt, terwijl de betekenaar het mentale beeld is dat dat woord produceert wanneer we het uitspreken of ernaar luisteren.

Dus op het niveau van betekenis kunnen we vermelden dat er instrumenten of hulpmiddelen zijn die alle bestaande woorden verzamelen, of op zijn minst officieel erkend in een taal, zoals Spaans, en het zijn woordenboeken. In het geval van Spaans is de Koninklijke Spaanse Academie verantwoordelijk voor het bestuderen, incorporeren en officiële termen te maken die zij vaak gebruikt en nodig achten om op te nemen in de encyclopedieën van de Spaanse taal.
op dit moment de taalkunde hij blijft nieuwe beschrijvingen proberen van wat een woord en zijn functies vormt, om tot meer bevredigende theoretische verklaringen te komen dan de bestaande.