Voorbeeld van eenvoudige tijden

Eenvoudige tijden zijn werkwoordstijden die uit een enkel woord bestaan: een werkwoord vervoegd in een bepaalde tijd, modus, nummer en persoon.

De eenvoudige tijden kan worden geconjugeerd in 3 modi:

• Indicatieve modus
• Aanvoegende wijs
• Dwingende modus

Bovendien zijn ze geconjugeerd in een van de volgende: mensen of nummers:

• Eerste persoon enkelvoud (me)
• tweede persoon enkelvoud (jouw)
• Derde persoon enkelvoud (hij zij)
• eerste persoon meervoud (wij Wij)
• tweede persoon meervoud (jij jij jij)
• derde persoon meervoud (zij, zij)

Deze tijden verschillen van samengestelde tijden. Deze zijn daarentegen opgebouwd uit twee werkwoordsvormen: het werkwoord have (in persoon vervoegd, tijd, getal en modus) en een werkwoord in deelwoord (onveranderlijk werkwoord waarvan de uitgang -ado, -ido, -to, -so, -cho).

• Meer in: Samengestelde tijden.

Wat zijn de samengestelde tijden?

In het Spaans zijn er 9 samengestelde tijden: 5 samengestelde tijden van de indicatieve stemming, 3 van de aanvoegende wijs en één van de gebiedende wijs. Hieronder wordt elk van deze tijden kort toegelicht.

Eenvoudige tijden in indicatieve modus

De eenvoudige indicatieve tijden drukken handelingen uit die voor de spreker een feit of een realiteit zijn. De eenvoudige indicatieve tijden zijn:

• Aanwezig indicatief. Geeft een actie aan die op het huidige moment heeft plaatsgevonden, bijvoorbeeld: hoe, ik luister, reflecteer, wens, heb, we verzekeren, vegen, je bent ...
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd. Geeft een actie aan die in het verleden heeft plaatsgevonden, bijvoorbeeld: viel samen, we verzuimden, ik deed mee, ik zei, je nam, je rolde, je sprak.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief. Geeft een actie aan die op een bepaald moment in de toekomst zal plaatsvinden. Bijvoorbeeld: Ik zal zingen, zij zullen showen, jij zult leven, wij zullen zijn, zij zullen overtuigen, ik zal consolideren, zij zullen een voorbeeld zijn, wij zullen vervullen.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd. Geeft een eerdere actie aan die gelijktijdig plaatsvindt met een andere actie die op zijn beurt in het verleden plaatsvindt. Verkrijg de beëindiging -aba, -ia. Bijvoorbeeld: hij zong, presenteerde, at, zou, zou slapen, zou hebben, zou demonstreren.
• Eenvoudig of postpreterite voorwaardelijk of indicatief. Het drukt een hypothetische actie uit of een actie die nog niet is voltooid. Verkrijg het einde -estuarium. Bijvoorbeeld: Ik zou veranderen, jij zou bijten, ze zouden hebben, ik zou ervoor zorgen, ze zouden liever hebben.

Eenvoudige tijden in aanvoegende wijs

De conjunctieve tijden impliceren een actie die geen feit is, maar iets dat niet volledig kan worden geverifieerd. Meestal drukken ze mogelijkheden, wensen, hoop, enz. De 3 eenvoudige tijden van de aanvoegende wijs zijn:

• tegenwoordige conjunctief.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief.

Eenvoudige tijden in gebiedende wijs

De gebiedende wijs kan alleen worden vervoegd voor de tweede persoon enkelvoud of meervoud. Er zijn vier vervoegingen:

• Dwingend tweede persoon enkelvoud voor het voornaamwoord jouw. Bijvoorbeeld: (u) gaan, (u) zetten, (u) nemen, (u) studeren, (u) spreken.
• Dwingend tweede persoon enkelvoud voor het voornaamwoord u. Deze vervoeging is voor formeel gebruik of wordt gebruikt in beleefde formules. Bijvoorbeeld: (u) weet, (u) naam, (u) weet, (u) verschijnt, (u) studeert.
• Dwingend tweede persoon meervoud voor voornaamwoord u. Bijvoorbeeld: (u) eet, (u) woont bij, (u) keert terug, (u) verzet zich, (u) verliest.
• Dwingend tweede persoon enkelvoud voor het voornaamwoord jouw. Bijvoorbeeld: (u) hebt, (u) beweegt, (u) illustreert, (u) verzamelt, (u) kleedt, (u) rolt.

15 Voorbeelden van werkwoorden in eenvoudige tijd

1. Werkwoord eten

• Aanwezig indicatief: zoals, eten, eten, eten, eten, eten, eten.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: aten, aten, aten, aten, aten, aten, aten, aten.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal eten, jij zult eten, wij zullen eten, zij zullen eten, jij zult eten, zij zullen eten.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: aten, aten, aten, aten, aten, aten, aten, aten.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Ik zou eten, jij zou eten, ik zou eten, wij zouden eten, jij zou eten, jij zou eten, jij zou eten.
• tegenwoordige conjunctief: Eten, eten, eten, eten, eten, eten.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: eten, eten, eten, laten we eten, eten, eten, eten.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: at of at; eten of eten; at of at; eten of eten; at of at; zou je eten of eten; at of at.
• Dwingend:eten, eten, eten, eten.

1. Werkwoord filmen

• Aanwezig indicatief: Ik film, film, film, wij film, film, film, film.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik filmde, filmde, filmde, we filmden
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal film, film, film, film, film, film, film.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: Ik filmde, filmde, filmde, we filmden, filmden, filmden, filmden.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Ik zou film, film, film, film, film, film, film, film.
• tegenwoordige conjunctief: film, films, film, laten we film, film, film, film.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: film, film,film, we zullen filmen, film, film, film.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: gefilmd of gefilmd; camera's of films; gefilmd of gefilmd; wij hebben gefilmd of gefilmd; gefilmd of gefilmd; filmarais of filmaseis; gefilmd of gefilmd.
• Dwingend:film, film, film, film.

1. Werkwoord accommoderen

• Aanwezig indicatief: Ik accommoderen, accommoderen, accommoderen, accommoderen, accommoderen, accommoderen, accommoderen.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik ondergebracht, ondergebracht, ondergebracht, ondergebracht, ondergebracht, ondergebracht, ondergebracht.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal accommoderen, zal accommoderen, zal accommoderen, zal accommoderen, zal accommoderen, zal accommoderen.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: Het ondergebracht, ondergebracht, ondergebracht, ondergebracht, ondergebracht, ondergebracht, ondergebracht.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Zou accommoderen, zou accommoderen, zou accommoderen, zou accommoderen, zou accommoderen, zou accommoderen.
• tegenwoordige conjunctief: Aanpassen, huisvesten, huisvesten, huisvesten, huisvesten. U zult accommoderen, zult accommoderen.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: Ik zal accommoderen, accommoderen, accommoderen, accommoderen, accommoderen, accommoderen, accommoderen.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: accommoderen of accommoderen; u accommodeert of huisvest; accommoderen of accommoderen; accommoderen of accommoderen; accommoderen of accommoderen; u zult accommoderen of accommoderen; accommoderen of accommoderen.
• Dwingend:accommoderen, accommoderen, accommoderen, onderbrengen.

1. Werkwoord weerstaan

• Aanwezig indicatief: Ik verzet me, verzet me, verzet me, verzet me, verzet me, verzet me, verzet me.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik verzette me, jij verzette je, jij verzette je, wij boden weerstand, zij verzetten zich, jij verzette zich, zij verzetten zich.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal weerstand bieden, u zult weerstand bieden, het zal weerstand bieden, wij zullen weerstand bieden, zij zullen weerstand bieden, u zult weerstand bieden, zij zullen weerstand bieden.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: Ik verzette me, jij verzette je, ik verzette je, wij boden weerstand, zij boden weerstand, jij verzette zich, zij boden weerstand.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Ik zou weerstand bieden, jij zou weerstand bieden, ik zou weerstand bieden, wij zouden weerstand bieden, jij zou weerstand bieden, zij zouden weerstand bieden.
• tegenwoordige conjunctief: weerstaan, weerstaan, weerstaan, weerstaan, weerstaan, weerstaan, weerstaan.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: weerstaan, weerstaan, we zullen weerstaan, weerstaan, weerstaan, weerstaan.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: weerstaan ​​of weerstaan; verzette of verzette zich; weerstaan ​​of weerstaan; weerstaan ​​of weerstaan; weerstaan ​​of weerstaan; weerstaan ​​of weerstaan; weerstaan ​​of weerstaan.
• Dwingend: weerstaan, weerstaan, weerstaan, weerstaan.

1. Werkwoord verkopen

• Aanwezig indicatief: verkopen, verkopen, verkopen, verkopen, verkopen, verkopen, verkopen.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik verkocht, jij verkocht, jij verkocht, wij verkochten, jij verkocht, jij verkocht, jij verkocht.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal verkopen, u zult verkopen, zullen verkopen, wij zullen verkopen, wij zullen verkopen, u zult verkopen, zij zullen verkopen.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: Ik verkocht, u verkocht, ik verkocht, wij verkochten, u verkocht, u verkocht, u verkocht.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: verkopen, verkopen, verkopen, verkopen, verkopen, verkopen, verkopen.
• tegenwoordige conjunctief: verkopen, verkopen, verkopen, verkopen, verkopen, verkopen, verkopen.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: Ik zal verkopen, u zult verkopen, ik zal verkopen, wij zullen verkopen, zij zullen verkopen, u zult verkopen, zij zullen verkopen.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: verkopen of verkopen; zou je verkopen of verkopen; verkopen of verkopen; verkopen of verkopen; verkocht of verkocht; je zou verkopen of verkopen; verkocht of verkocht.
• Dwingend: Verkopen, verkopen, verkopen, verkopen.

1. Werkwoord kalmeren

• Aanwezig indicatief: kalm, kalm, kalm, kalm, kalm, kalm, kalm.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik kalmeerde, kalmeerde, kalmeerde, kalmeerde, kalmeerde, kalmeerde.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal kalmeren, kalm, kalm, kalm, kalm, kalm, kalm.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: Het kalmeerde, kalmeerde, kalmeerde, kalmeerde, kalmeerde, kalmeerde, kalmeerde.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Ik zou kalmeren, kalmeren, kalmeren, kalmeren, kalmeren, kalmeren, kalmeren.
• tegenwoordige conjunctief: Kalmeer, kalmeer, kalmeer, kalmeer, kalmeer, kalmeer, kalmeer.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: Ik zal kalmeren, kalmeren, kalmeren, kalmeren, kalmeren, kalmeren, kalmeren.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: kalmeren of kalmeren; kalm of kalm; kalmeren of kalmeren; kalmeren of kalmeren; kalmeren of kalmeren; kalmeren of kalmeren; kalm of kalm.
• Dwingend: Kalmeer, kalmeer, kalmeer.

1. Werkwoord zeggen

• Aanwezig indicatief: Ik zeg, jij zegt, jij zegt, wij zeggen, zij zeggen, jij zegt, zij zeggen.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik zei, jij zei, zei, wij zeiden, zij zeiden, jij zei, zij zeiden.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal zeggen, u zult zeggen, zullen zeggen, wij zullen zeggen, zij zullen zeggen, u zult zeggen, zij zullen zeggen.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: zei, zei, zei, zei, zei, zei.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Ik zou zeggen, jij zou zeggen, ik zou zeggen, wij zouden zeggen, zij zouden zeggen, jij zou zeggen, zij zouden zeggen.
• tegenwoordige conjunctief: Zeg, zeg, zeg, zeg, zeg, zeg, zeg.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: Ik zal zeggen, u zult zeggen, zullen zeggen, wij zullen zeggen, zij zullen zeggen, u zult zeggen, zij zullen zeggen.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: zeggen of zeggen; zeggen of zeggen; zeggen of zeggen; zeggen of zeggen; zeggen of zeggen; zeggen of zeggen; zeggen of zeggen.
• Dwingend: Zeg, zeg, zeg, zeg.

1. Werkwoord liegen

• Aanwezig indicatief: Ik lieg, lieg, lieg, we liegen, liegen, liegen, liegen.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik loog, jij loog, loog, wij logen, zij logen, jij loog, zij logen.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal liegen, u zult liegen, u zult liegen, wij zullen liegen, zij zullen liegen, u zult liegen, zij zullen liegen.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: Gelogen, gelogen, gelogen, gelogen, gelogen, gelogen, gelogen.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Ik zou liegen, liegen, liegen, wij zouden liegen, zij zouden liegen, jij zou liegen, zij zouden liegen.
• tegenwoordige conjunctief: Liegen, liegen, liegen, liegen, liegen, liegen, liegen.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: Liegen, liegen, liegen, we zullen liegen, liegen, liegen, liegen.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: liegen of liegen; je liegt of liegt; liegen of liegen; of we liegen of liegen; liegen of liegen; liegen of liegen; liegen of liegen.
• Dwingend: Liegen, liegen, liegen, liegen

1. Werkwoord ontsnappen

• Aanwezig indicatief: Ik ontsnap, ontsnap, ontsnap, ontsnap, ontsnap, ontsnap, ontsnap.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik ben ontsnapt, jij bent ontsnapt, jij bent ontsnapt, wij zijn ontsnapt, jij bent ontsnapt, jij bent ontsnapt, jij bent ontsnapt.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal ontsnappen, jij zult ontsnappen, jij zult ontsnappen, wij zullen ontsnappen, zij zullen ontsnappen, jij zult ontsnappen, zij zullen ontsnappen.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: ontsnapte, ontsnapte, ontsnapte, ontsnapte, ontsnapte, ontsnapte, ontsnapte.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Ik zou wegrennen, wegrennen, wegrennen, wegrennen, wegrennen, wegrennen, wegrennen
• tegenwoordige conjunctief: Ontsnap, ontsnap, ontsnap, ontsnap, ontsnap, ontsnap, ontsnap
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: Ik zal ontsnappen, jij zult ontsnappen, jij zult ontsnappen, wij zullen ontsnappen, jij zult ontsnappen, jij zult ontsnappen, jij zult ontsnappen.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: ontsnapt of ontsnapt; je zult ontsnappen of ontsnappen; ontsnapt of ontsnapt; ontsnappen of ontsnappen; ontsnappen of ontsnappen; je zult ontsnappen of ontsnappen; ontsnappen of ontsnappen.
• Dwingend:Ontsnap, ontsnap, ontsnap, ontsnap.

1. Werkwoord leg uit

• Aanwezig indicatief: Ik leg uit, leg uit, leg uit, leg uit, leg uit, leg uit, leg uit.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik legde uit, legde uit, legde uit, legde uit, legde uit, legde uit, legde uit.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal het uitleggen, jij zal het uitleggen, het zal het uitleggen, wij zullen het uitleggen, zij zullen het uitleggen, jij zal het uitleggen, zij zullen het uitleggen.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: uitgelegd, uitgelegd, uitgelegd, uitgelegd, uitgelegd, uitgelegd, uitgelegd.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Ik zou uitleggen, uitleggen, uitleggen, uitleggen, uitleggen, uitleggen, uitleggen.
• tegenwoordige conjunctief: Leg uit, leg uit, leg uit, leg uit, leg uit, leg uit, leg uit.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: Ik zal het uitleggen, jij zal het uitleggen, het zal het uitleggen, wij zullen het uitleggen, zij zullen het uitleggen, jij zal het uitleggen, zij zullen het uitleggen.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: uitleggen of uitleggen; je legt uit of legt uit; uitleggen of uitleggen; uitleggen of uitleggen; uitleggen of uitleggen; uitleggen of uitleggen; uitleggen of uitleggen.
• Dwingend: uitleggen, uitleggen, uitleggen, uitleggen.

1. Werkwoord lezen

• Aanwezig indicatief: Ik lees, zij, leest, wij lezen, zij lezen, jij leest, zij lezen.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik lees, jij leest, jij leest, wij lezen, jij leest, jij leest, jij leest.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal lezen, u zult lezen, u zult lezen, wij zullen lezen, u zult lezen, u zult lezen, u zult lezen.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: lezen, lezen, lezen, lezen, lezen, lezen, lezen.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Ik zou lezen, lezen, lezen, lezen, lezen, lezen, lezen.
• tegenwoordige conjunctief: lezen, lezen, lezen, lezen, lezen, lezen, lezen.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: Ik zal lezen, u zult lezen, ik zal lezen, wij zullen lezen, u zult lezen, u zult lezen, u zult lezen.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: lezen of lezen; je leest of wet; lezen of lezen; lezen of lezen; lezen of lezen; je gaat lezen of lezen; lezen of lezen.
• Dwingend: lezen, lezen, lezen, lezen.

1. Werkwoord amuseren

• Aanwezig indicatief: Ik heb plezier, plezier, plezier, plezier, plezier, plezier, plezier.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: had plezier, had plezier, had plezier, had plezier, had plezier, had plezier, had plezier.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal plezier hebben, zal plezier hebben, zal plezier hebben, zal plezier hebben, zal plezier hebben, zal plezier hebben, zal plezier hebben
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: Geamuseerd, geamuseerd, geamuseerd, geamuseerd, geamuseerd, geamuseerd, geamuseerd.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Het zou plezier hebben, zou plezier hebben, zou plezier hebben, zou plezier hebben, zou plezier hebben, zou plezier hebben, zou plezier hebben.
• tegenwoordige conjunctief: Veel plezier, veel plezier, veel plezier, veel plezier, veel plezier, veel plezier, veel plezier.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: amuseren, amuseren, amuseren, we zullen amuseren, amuseren, amuseren, amuseren.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: geamuseerd of geamuseerd; geamuseerd of geamuseerd; geamuseerd of geamuseerd; vermaakt of geamuseerd; geamuseerd of geamuseerd; je hebt geamuseerd of geamuseerd; geamuseerd of geamuseerd.
• Dwingend: veel plezier, veel plezier, veel plezier, veel plezier.

1. Werkwoord ontbijten

• Aanwezig indicatief: Ontbijten, ontbijten, ontbijten, laten we ontbijten, ontbijten, ontbijten, ontbijten.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik heb ontbeten, ontbeten, ontbeten, ontbeten, ontbeten, ontbeten, ontbeten.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal ontbijten, zal ontbijten, zal ontbijten, zal ontbijten, zal ontbijten, zal ontbijten, zal ontbijten.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: Ik heb ontbeten, jij hebt ontbeten, ik heb ontbeten, wij hebben ontbeten, zij hebben ontbeten, jij hebt ontbeten, zij hebben ontbeten.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Ik zou ontbijten, jij zou ontbijten, ik zou ontbijten, wij zouden ontbijten, zij zouden ontbijten, jij zou ontbijten, zij zouden ontbijten.
• tegenwoordige conjunctief: Ontbijten, ontbijten, ontbijten, laten we ontbijten, ontbijten, ontbijten, ontbijten.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: Ik zal ontbijten, ik zal ontbijten, ik zal ontbijten, we zullen ontbijten, ik zal ontbijten, ik zal ontbijten, ik zal ontbijten.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: ontbijten of ontbijten; je zult ontbijten of ontbijten; ontbijten of ontbijten; we zouden ontbijten of ontbijten; ontbijten of ontbijten; je zult ontbijten of ontbijten; ontbijten of ontbijten.
• Dwingend: Ontbijten, ontbijten, ontbijten, ontbijten.

1. Werkwoord overwegen

• Aanwezig indicatief: Ik overweeg, overweeg, overweeg, overweeg, overweeg, overweeg, overweeg.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik overwoog, jij overwoog, overwoog, wij overwogen, overwoog, jij overwoog, overwoog.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: Ik zal nadenken, jij zult nadenken, het zal overwegen, wij zullen nadenken, zij zullen nadenken, jij zult overwegen, zij zullen overwegen.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: Ik overwogen, overwogen, overwogen, wij overwogen, overwogen, overwogen, overwogen.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Ik zou nadenken, jij zou nadenken, ik zou nadenken, we zouden nadenken, zij zouden nadenken, jij zou overwegen, zij zouden nadenken.
• tegenwoordige conjunctief: overwegen, overwegen, overwegen, overwegen, overwegen, overwegen, overwegen.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: Ik zal nadenken, nadenken, nadenken, we zullen nadenken, overwegen, overwegen, overwegen.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: overwegen of overwegen; je zult nadenken of overwegen; overwegen of overwegen; we overwegen of overwegen; overwegen of overwegen; overwegen of overwegen; overwegen of overwegen.
• Dwingend: overwegen, overwegen, overwegen, overwegen.

1. Werkwoord emuleren

• Aanwezig indicatief: Ik emuleren, emuleren, emuleren, we emuleren, emuleren, emuleren, emuleren.
• Onvoltooid verleden tijd of indicatieve verleden tijd: Ik geëmuleerd, geëmuleerd, geëmuleerd, we geëmuleerd, geëmuleerd, geëmuleerd, geëmuleerd.
• Eenvoudig toekomstig of toekomstig indicatief: emuleren, emuleren, emuleren, emuleren, emuleren, emuleren, emuleren.
• Onvoltooid verleden of indicatieve verleden tijd: geëmuleerd, geëmuleerd, geëmuleerd, geëmuleerd, geëmuleerd, geëmuleerd.
• Eenvoudige of postpreterite voorwaardelijke van indicatief: Ik zou emuleren, emuleren, emuleren, emuleren, emuleren, emuleren, emuleren.
• tegenwoordige conjunctief: emuleren, emuleren, emuleren, emuleren, emuleren, emuleren, emuleren.
• Toekomstige eenvoudige of toekomstige conjunctief: emuleren, emuleren, emuleren, emuleren, emuleren, emuleren, emuleren.
• Preterite imperfectum of verleden conjunctief: emuleren of emuleren; je zult emuleren of emuleren; emuleren of emuleren; emuleren of emuleren; emuleren of emuleren; emuleren of emuleren; emuleren of emuleren.
• Dwingend: Emuleren, emuleren, emuleren, emuleren.

Het kan je interesseren:

verbale tijd