Percussie (klinisch onderzoek)

De percussie Het is een manoeuvre die wordt uitgevoerd bij het onderzoeken van een patiënt om veranderingen in de weefsels te identificeren bij het evalueren van hun luidheid.

Samen met inspectie, palpatie en auscultatie komen ze overeen met de stappen die moeten worden uitgevoerd tijdens het lichamelijk onderzoek van een patiënt.

Techniek voor percussie

Is techniek het wordt op de huid uitgevoerd. Om dit te doen, is het noodzakelijk om een ​​​​uitgestoken vinger op het te slaan gebied te plaatsen, meestal de middelvinger, en vervolgens kleine tikjes te maken met het topje van de middelvinger van de andere hand.

Bij het uitvoeren van de manoeuvre zullen verschillende soorten geluiden worden verkregen. Bij het raken van vaste weefsels zoals botten is het geluid hoog, hebben vaste weefsels een andere toon (mat), vloeistoffen wat ernstiger en de lucht correspondeert met de laagste (tympanische) toon.

Elk deel van het lichaam kan worden gepercuseerd, maar deze manoeuvre is het meest nuttig in de thorax, de buik en de lumbale regio.

Percussie op de borst

Bij het onderzoeken van de borstkas is percussie een belangrijk onderdeel van de evaluatie van de longen. Wanneer u percuseert, is het gegenereerde geluid hoorbaar. In algemene omstandigheden stoten de longen een ernstig geluid uit vanwege hun inhoud lucht, die in alle intercostale ruimten gelijk moet zijn.

Wanneer de lucht in de longen wordt vervangen door vocht, zoals gebeurt bij infecties zoals: longontsteking of de pleurale effusies, de percussie toont een verandering in het geluid die het mogelijk maakt om deze omstandigheden te identificeren en zelfs om hun locatie vast te stellen met bepaalde precisie.

Een ander gebied om te percusseren is de supraclaviculaire holte, een depressie die zich bevindt alleen maar boven de bovenste rand van het borstbeen, tussen de prominentie van de invoeging van de sternocleidomastoïde spieren. De percussie in dat gebied moet een geluid leveren dat verenigbaar is met een luchtinhoud, bij het verkrijgen van scherpere of doffe geluiden op dat niveau, een schildkliergroei die bekend staat als ondergedompeld struma.

Abdominale percussie

De buik is een gebied waar percussie erg nuttig is. Dankzij deze manoeuvre kun je besluiten omstandigheden zoals de toename van de grootte van de ingewanden; zoals de lever en milt, evenals aandoeningen zoals: dubbele punt uitzetting door ophoping van gassen, Golf aanwezigheid van vrije vloeistof in de buikholte (ascites).

Lumbale percussie

Op lumbaal niveau wordt meestal een gemodificeerde percussie genaamd percussievuist uitgevoerd. Daarin plaatst de onderzoeker een uitgestrekte hand over het gebied waar de nier zich bevindt (net onder de ribben aan weerszijden van de wervelkolom) en maakt met de andere hand zachte slagen.

Deze manoeuvre probeert niet het geluid te evalueren, maar eerder de reactie van de patiënt. Wanneer er een infectie van de nieren is, bekend als: pyelonefritis, is de manoeuvre erg pijnlijk en gaat de patiënt meestal naar voren.

Foto's: Fotolia - Gabriel Blaj / Grib_nick