Definitie van vervoegde werkwoorden

Werkwoorden zijn essentiële woorden in communicatie. Ieder werkwoord Het bestaat uit twee elementen: een lexeme of wortel en een morfeem of uitgang. En deze combinatie is wat de verschillende werkwoordsvormen produceert. De verzameling van alle werkwoordsvormen vormt de vervoeging verbaal. Met andere woorden, de werkwoordvervoeging bestaat uit het benoemen van alle mogelijke vormen.

verbale structuren

In de taal Spaans alle bestaande werkwoorden behoren tot de eerste vervoeging en zijn de werkwoorden die eindigen op ar (zingen, zwemmen of dansen), tot de tweede vervoeging en zijn die eindigen op er (terugkeren, weten of hebben) en ten slotte zijn er de werkwoorden van de derde vervoeging, die eindigen op go (verlaten, vertrekken of beslissen).

Wat betreft de verbale vormen, deze kunnen van twee soorten zijn: niet-persoonlijke of persoonlijke vormen. De eersten laten geen persoonlijk referentie-voornaamwoord toe (ik, jij, hij, wij, jij en zij) en zijn de infinitiefvorm (eindigend op ar, er en ir), in gerundium (werkwoorden die eindigen op ando, gaan of gaan) en deelwoord (werkwoorden die eindigen op ado, verdwenen en sommige gevallen van onregelmatigheid). Met betrekking tot persoonlijke vormen zijn dit de vormen die vergezeld gaan van een persoonlijk voornaamwoord (de drie van de

enkelvoud en de drie van het reeds genoemde meervoud).

Aan de andere kant kunnen zowel persoonlijke als niet-persoonlijke vormen eenvoudig of samengesteld zijn, dat wil zeggen: zeg, een enkele werkwoordsvorm of een werkwoordsvorm vergezeld van een hulpwerkwoord, in het bijzonder het werkwoord hebben. Met andere woorden, een eenvoudige werkwoordsvorm bestaat uit een enkel woord en een samengestelde bestaat uit twee woorden. Met het werkwoord hebben kun je samengestelde vormen vervoegen (je had gespeeld, ze hadden gerend of ze zongen).

Werkwoordvervoegingen en modi

Alle werkwoorden kunnen worden vervoegd, afhankelijk van het type actie van het werkwoord, dat indicatief, conjunctief of gebiedende wijs, dat zijn de drie modi in onze taal. Dit betekent dat hetzelfde werkwoord op drie verschillende manieren wordt vervoegd en dat elke werkwoordsvorm uit bepaalde werkwoordstijden bestaat.

De indicatieve stemming drukt echte en concrete acties uit om beschrijven de realiteit (ik zingen, hij springt of we dansen). De aanvoegende wijs wordt gebruikt voor hypothetische of waarschijnlijke situaties (ofwel, we hebben of zij beslissen). En de werkwoorden worden vervoegd in de gebiedende wijs wanneer een soort commando of volgorde wordt uitgevoerd (bijvoorbeeld in de zinnen doe je huiswerk of ga er nu meteen heen).

Foto's: iStock - Highwaystarz / JackF

Onderwerpen in vervoegde werkwoorden