Definitie van biologische klok

Alle levende wezens hebben een systeem dat hun vitale ritmes vastlegt. Dit interne mechanisme staat bekend als de biologische klok en is natuurlijk ook van invloed op mensen.

Een horloge dat zich onderscheidt in elke levensfase

We zijn onderhevig aan verschillende levenscycli (die van zwangerschap, dag en nacht of de hartslag hart-) en ze werken allemaal als een klok. De regulator van deze klok bevindt zich in onze hersenen, met name in het gebied van de hypothalamus, waar een interactie wordt gemaakt met de milieu uiterlijk dat onze ritmes als soort en als concrete individuen markeert.

De biologische klok geeft tijdelijke signalen door aan ons lichaam. Dit proces wordt uitgevoerd via uitgangssignalen, dit zijn neurotransmitters of zenuwsignalen die informatie naar andere gebieden sturen. Tegelijkertijd is het nodig dat melatonine ingrijpt om dit te laten gebeuren, a hormoon bevindt zich in de pijnappelklier van onze hersenen. Zo ontvangt de klok in onze hersenen signalen van buitenaf (bijvoorbeeld licht of duisternis van buitenaf), verwerkt vervolgens de informatie en stuurt berichten naar de hersenen zelf en naar de verschillende organen.

Een interne kalender

Dit horloge houdt een programmeren lichaamsuren. We hebben daarom een ​​interne kalender die werkt door de werking van de bovengenoemde melatonine en de betrokken neurotransmitters. Deze twee mechanismen grijpen in in de processen van reproductie van sommige soorten (bijvoorbeeld in periodes van hitte).

Melatonine is geen hormoon dat stabiel blijft. In feite varieert het bij mensen in de puberteit en bij oude leeftijd en om deze reden is ons vitale ritme in beide perioden zeer uniek.

Elke persoon heeft zijn eigen horloge

Elke persoon heeft kleine variaties in zijn biologische klok. Er zijn mensen die meer hebben Energie wanneer ze opstaan ​​en gedurende de dag verliezen ze het en zouden ze dagmensen zijn. Anderen worden daarentegen met minder energie wakker en hebben 's nachts meer vitaliteit, waardoor ze meer nachtelijk zijn. Deze ochtend- of avondkwaliteit wordt een chronotype genoemd en het is heel gebruikelijk dat deze verandert van de jeugd in de puberteit en met het ouder worden, een terugkeer naar het chronotype dat typisch is voor de kindertijd.
Omdat mensen door kunstlicht zijn losgekoppeld van omgevingscycli, zijn we natuurlijke referenties verloren.

Eindelijk, er is geen denken dat licht en donker de enige signalen zijn die ons lichaam op tijd zetten, maar dat onze manier van leven onze vitale ritmes kan wijzigen.