Concept in definitie ABC

Spijsvertering is een van de belangrijkste processen van alle levende wezens, omdat het degene is die hen in staat stelt om de voedsel Aan voedingsstoffen die in het lichaam worden opgenomen en de persoon in kwestie in staat stellen te blijven leven. De spijsvertering verschilt van dier tot dier, maar in alle gevallen is het een vrij complex proces waarbij verschillende organen en spieren betrokken zijn.

Spijsvertering kan worden opgevat als een mechanische en chemische functie, een van de capaciteiten van levende wezens wiens doel het is: transformatie en verandering van voedsel (vlees, groenten, zuivel, meel) in verschillende soorten voedingsstoffen (eiwit, mineralen, vitamines, vetten) die door het lichaam worden gebruikt om te groeien en te blijven leven. Spijsvertering staat bekend als a katabolisme omdat het wordt gekenmerkt door het transformeren van het geconsumeerde voedsel en de geconsumeerde producten in kleinere elementen en het scheiden van hun delen totdat ze worden opgenomen door de verschillende weefsels en organen van het lichaam. We kunnen zeggen dat de belangrijkste functie van het spijsverteringsproces is:

De inrichting Het spijsverteringsstelsel is een van de meest complexe en bij mensen neemt het een belangrijk deel van het lichaam in beslag, omdat het uit verschillende organen bestaat en verschillende fasen vereist. Terwijl het begin van hetzelfde wordt gegeven vanaf de consumptie van wat voedsel dat in de mondholte wordt ingebracht (waar het al begint te worden getransformeerd door de klieren die daar zijn), de tweede instantie Het is die van de keelholte en de slokdarm, ruimtes waardoor het reeds getransformeerde voedsel wordt geleid om uiteindelijk de eigenlijke verteringszone te bereiken. Dit staat in principe bekend als de mechanische fase.

De volgende fase is chemie, die waarin maagvloeistoffen en -sappen worden verstrekt om de moleculen te scheiden en de bolus veel gemakkelijker te maken om mee te werken. Deze chemicaliën worden toegepast op organen zoals de alvleesklier, de galblaas, de maag en dan in de darmen. De laatste fase van het spijsverteringsproces is de uitscheiding van niet-voedende elementen, een fase die eindigt in het laatste deel van het spijsverteringsstelsel dat bekend staat als de anus.