Concept in definitie ABC

De godslastering, provocerende, vernederende en onbeschofte woorden die worden gebruikt om mensen of situaties te definiëren, worden dysfemismen genoemd. Deze bron van taal Het bestaat niet alleen uit het gebruik van vulgaire woorden, maar uit het gebruik ervan met een duidelijke beledigende en grensoverschrijdende bedoeling. Zoals in veel andere situaties in de communicatie het is de context die bepaalt of een woord al dan niet een heeft connotatie pejoratief.

Voorbeelden die we kunnen observeren

Wanneer iemand verwijst naar een arts en hem een ​​matasanos noemt of als iemand verwijst naar een strafrechtadvocaat en hem labelt als advocaat gebruikt hij een dysfemisme, want matasanos en het woordspeladvocaat zijn bedoeld om intended diskwalificeren. De belediging is echter niet altijd denigrerend of beledigend. Dus als iemand zegt "hoe goed speelt de klootzak!" drukt uit bewondering naar iemand toe.

Het is in seksuele taal waar dysfemismen het meest voorkomen. Neuken in plaats van het doen

liefde, geil in plaats van opgewonden zouden enkele voorbeelden zijn. Op het gebied van seksualiteit is het taalgebruik bijzonder delicaat, omdat bepaalde woorden als taboe worden beschouwd.

Dysphemisme verliest zijn denigrerende betekenis wanneer de context van taal humoristisch is. Dus bij het vertellen van een grap is het sociaal geldig om godslastering te gebruiken.

De sociale rol van dysfemismen in de communicatie van jongeren

Het gebruik van beledigingen of taboewoorden is ongepast in de meeste communicatiecontexten. Bij de jongsten vervult deze vorm van communicatie echter een sociale functie: het verbeteren van de lidmaatschap aan een groep en het creëren van banden van solidariteit. Vanuit psychologisch oogpunt gebruikt een jongere allerlei beledigende woorden omdat hij op deze manier geconfronteerd wordt met de door volwassenen opgelegde verboden.

Het gebruik van eufemismen is het omgekeerde fenomeen

Een eufemisme is dat woord of uitdrukking gebruikt om ongepaste spraak te vermijden. Met andere woorden, het is het politiek correcte taalgebruik.

Als iemand het woord oud aanstootgevend vindt om naar een oudere persoon te verwijzen, kunnen ze zeggen dat ze in de gouden eeuw leven.

Penitentiair centrum is een eufemisme om niet direct gevangenis te zeggen.

In plaats van te praten over ontslagen, is het minder schokkend om te praten over inkrimping.

Als we de dood van iemand als referentie nemen, zijn er drie opties om over deze situatie te praten: ze zijn overleden, ze zijn overleden, ze hebben de emmer geschopt. De eerste manier is correct maar te direct en hiervoor for reden in veel gevallen wordt het vermeden. Het tweede is een understatement. De derde is een dysfemisme.

Foto's: Fotolia - Spaxiax / Ingo Bartussek

Problemen met disfemisme