Concept in definitie ABC

Semiotiek is de wetenschap van discipline die geïnteresseerd is in de studie van de verschillende soorten symbolen die door de mens in verschillende en specifieke situaties worden gecreëerd. Deze studie is gebaseerd op de analyse van de betekenissen die elk type symbool kan hebben en hoe die betekenis kan variëren in tijd of ruimte.

Je kunt semiotiek (of ook wel bekend als semiologie) als een zeer belangrijk onderdeel van de antropologie want zijn werk gaat over de cultuur van de huidige mens en van andere tijden. De term semiotiek komt uit het Grieks Semeiotikos, wat 'tekentolk' betekent.

Dit houdt in dat het zal proberen uit te leggen op welke manier wezens tekens gebruiken om de wereld die ze hebben te begrijpen hen omringt en natuurlijk ook om met andere mensen te communiceren, zeker een belangrijke actie in het leven ieder

De studie die de semiotiek met betrekking tot het toekennen van betekenis formaliseert, wordt nuttig gebruikt in het wetenschappelijke vlak, de context waarin de manier waarop kennis wordt gegenereerd van vitaal belang blijkt te zijn.

Het teken verwijst naar iets en verwijst naar een mentaal beeld ervan

Voor semiotiek verwijst een teken altijd naar iets. Ondertussen zal dat teken verwijzen naar iets concreets in de geest van een persoon. Dus het woord tafel is een teken dat ons mentaal zal verwijzen naar de figuur van dit meubel dat normaal gesproken van hout en gebruikt om te eten.

Een van de meest complexe en interessante elementen van cultuur is de reeks symbolen en vormen die mensen creëren voor verschillende situaties of omstandigheden.

Elke set symbolen wordt toegepast op een soort gebeurtenissen of fenomenen en daarom de betekenis of de betekenis ervan interpretatie het is volledig bijzonder en specifiek. Symbolen zijn min of meer willekeurige of subjectieve representaties van deze verschijnselen en de hun geboorte heeft te maken met de behoefte van de mens om dergelijke verschijnselen te integreren in de taal.

Semiotiek zal dan geïnteresseerd zijn in analyseren waarom deze symbolen in een moment of ruimte een betekenis kunnen hebben en veranderen, of in de tijd behouden blijven als dit het geval zou zijn. Dit is de taak van antropologen, taalspecialisten, archeologen en andere wetenschappers die zich met cultuurvraagstukken bezighouden. Semiotiek wordt beschouwd als geboren uit de observaties van verschillende antropologen en taalspecialisten die merkten dat verschillende symbolen (niet alleen afbeeldingen maar ook taal, van gedachte of emotionele vormen) werden herhaald in verschillende ruimtes en hadden dezelfde of verschillende betekenissen volgens elke gemeenschap.

Mensen gebruiken voortdurend tekens en geven betekenis aan elk probleem dat wordt waargenomen. Met deze aanwezigheid heeft de semiotiek een relevante plaats aan het begin van het kennisproces en wordt bijvoorbeeld een diepgaande benadering van het teken, dat het object van studie is, voorgesteld.

De fundamentele bijdrage van de taalkundige Ferdinand de Saussure

De in Zwitserland geboren taalkundige Ferdinand de Saussure leverde een enorme bijdrage aan de semiotiek. Hij gaf cursussen over het taalteken en dit onderwerp werd precies vanuit een perspectief benaderd taalkunde.

Saussure verzette zich tegen de overweging van het teken als een unitaire entiteit die de taal als een lijst met woorden die overeenkomen met bepaalde dingen. Zijn stelling is dat concepten voorafgaan aan tekens en in die zin is hij dat eenheid voorstelt Taalkunde bestaat uit twee elementen, enerzijds een concept en anderzijds een akoestisch beeld van de.

Het concept blijft gearchiveerd in de hoofden van de sprekers van een bepaalde taal en dus is het concept tafel gemanifesteerd als een set bestaande uit de volgende kenmerken: meubels, hout, rechthoekig, vierkant, gebruikt eten. Ondertussen is het akoestische beeld de afdruk die dit woord op onze psyche achterlaat.