Definitie van taalteken

De taalkunde is de discipline studeren aan de faculteit taal van mensen en het systeem van tekens dat ze gebruiken om te communiceren. De grondlegger van de taalkunde was de Zwitser Ferdinand de Saussure (1857-1913), die de taal in zijn verschillende dimensies opvatte: als een realiteit die deel uitmaakt van het geheel van de samenleving, als een mentale abstractie die ons in staat stelt te identificeren wat ons omringt en wat er met ons gebeurt en, ten slotte, als een reeks codes en conventies (bijvoorbeeld de regels grammaticaal).

Bijgevolg bestudeert taalkunde taal als een instrument van communicatie en als een systeem van tekens.

Het basisidee van het taalteken

Het idee van een taalkundig teken omvat twee nauw met elkaar verbonden mentale dimensies: het is een concept en, parallel daaraan, een geluid. Het concept is dus het abstracte deel van het taalteken, terwijl geluid een mentale afdruk is die in onze hersenen blijft. Tussen het concept en het geluid is er een wederkerige relatie.

Met andere woorden, het concept of betekende en het geluid of de betekenaar werken samen in de geest van een spreker. Laten we ons een wolk voorstellen, de betekenaar verwijst naar de opeenvolging van geluiden die ik gebruik om naar de wolk te verwijzen (we hebben een geheugen over hoe dit woord klinkt dat al hebben we soms gehoord) en tegelijkertijd verwijst de betekenis van wolk naar de reeks algemene kenmerken die een wolk vormen (de kleur, vorm en grootte).

De rol van taalkundige tekens wanneer we spreken

Als we spreken, vinden er drie verschillende fenomenen plaats. Het eerste is het psychische proces, waarbij de concepten een beeld of akoestisch spoor in gang zetten (in dit proces zenden de hersenen een impuls correleert met het akoestische beeld). Dan vindt er een fysiek proces plaats, waarbij geluidsgolven zich voortplanten van de mond naar het oor en wanneer een akoestisch beeld wordt gehoord, identificeren de hersenen het geluid en associëren het met het concept. In het laatste proces gaat het mentale concept de andere kant op, dat wil zeggen, van de geest naar het uiten van een woord.

Volgens Saussure is het taalteken de associatie van een idee of een concept met een klank of geschreven vorm. Zo associeert iedereen die Spaans spreekt het woord potlood met een bepaald beeld. Op deze manier denken we bij het uitspreken van het woord potlood aan een reeks ideeën die met elkaar verbonden zijn (een langwerpig stuk hout met een stukje grafiet erin en dat dient om schrijven).

Het mentale proces waarmee we een betekenis aan een betekenaar koppelen, heeft een aantal kenmerken:

1) er is een lineariteit, aangezien de woorden niet gelijktijdig worden uitgesproken,

2) er is een articulatie van klanken (monemen, morfemen en lexemen) en

3) er is een willekeur (de relatie tussen betekenaar en betekende veranderingen in elk) taal, op een zodanige manier dat de betekenaar in elke taal anders is, maar de betekenis ervan hetzelfde blijft).

Foto's: Fotolia - Agsandrew / Lorelyn Medina