Definitie van leestekens

Gesproken taal heeft eenvoudige regels, omdat het doel is om anderen te begrijpen en dat zij ons begrijpen. Zo simpel is het. Hetzelfde gebeurt niet met geschreven taal, omdat het een grotere technische inspanning van de schrijver vereist en tegelijkertijd een zekere concentratie op de lezer.

De geschreven taal is een kunst, zolang de volgorde, het ritme, de plot en de stijl van het werk maar voldoende zijn kwaliteit techniek. en voor een tekst zinvol en samenhang (het maakt niet uit of het literair of a e-mail voor commerciële doeleinden) is het absoluut noodzakelijk dat leestekens correct worden gebruikt. Er zijn niet veel borden. In feite, in een toetsenbord van computer persoonlijk is de hele reeks elementen waaruit leestekens bestaan. Het gebruik ervan is gebaseerd op gezond verstand. Laten we een illustratief voorbeeld nemen met de haakje teken ( ). Het wordt gebruikt om andere informatie in te voeren dan waar we mee te maken hebben (we hebben het over een persoon en tussen haakjes geven we hun geboortedatum aan).

Een van de borden met een grotere relevantie is het punt. Men kan zeggen dat dit het belangrijkste is. De functie ervan is ogenschijnlijk eenvoudig: de verschillende alinea's van een tekst ordenen. Zijn eenvoud niet te verwarren met eenvoud, aangezien een of andere manier om een ​​punt te gebruiken de betekenis van een kernidee kan veranderen. Het punt ordent en geeft niet alleen betekenis aan een tekst, het is een manier om een ​​ritme van lezing.

De periode is een korte pauze die aangeeft dat een bericht is afgelopen en een nieuw bericht begint. In dit geval verwijzen we naar de periode en gevolgd. Als het onderwerp of de focus verandert of de verteller iets anders wil uitleggen, moet hij de punt gebruiken. Met andere woorden, een eenvoudig punt dient om dezelfde koers voort te zetten of om naar andere plaatsen op de te gaan overlevering.

En de betekenis van de punt eindigt niet met jouw versie van volledige stop of apart. Er is ook de puntkomma (; ). Het is een teken dat wordt gedevalueerd omdat er steeds minder in de teksten wordt gebruikt. En het is niet omdat het nutteloos of onnauwkeurig is, omdat de betekenis ervan heel logisch is: het drukt een kort patroon uit, op een tussenliggend niveau tussen de komma en de punt.

Voor zijn deel de twee punten (:) kondigt de ontwikkeling aan van een fundamenteel probleem dat we willen benadrukken en nauwkeuriger willen ontwikkelen.

Om specifieke woorden of woordgroepen te markeren, is de bron van de aanhalingstekens, ook om getuigenissen of populaire zinnen te omvatten.

En zoals elk verhaal, verhaal of uitleg een einde heeft, gebruiken we in dit geval de punt.