Concept in definitie ABC

De de samenleving is het geheel van individuen die een relatie met elkaar hebben. Zo delen mensen een reeks van culturele kenmerken dat het mogelijk maakt om de cohesie van de groep te bereiken en gemeenschappelijke doelen en perspectieven vast te stellen. De discipline dat is gewijd aan de studie van samenlevingen is de sociologie, vertrouwend op de geschiedenis, de antropologie, de economie, enz.

Socialisatie is typerend voor aard van de mens. Inderdaad, sinds hun verschijning op aarde hebben mensen ernaar gestreefd allianties aan te gaan en relaties met elkaar te onderhouden om zichzelf tegen het gure weer te beschermen. weer, om goederen te produceren, te waken tegen gevaren, enz. Daarnaast is zowel de ontwikkeling van technische vooruitgang als de verfijning van kennis die vanaf het begin heeft het menselijk ras gehad, ze zijn altijd voorspoedig geweest dankzij hun sociale en collectief.

Sommige deskundigen beweren dat de menselijke samenleving, vanuit een evolutionair perspectief, voortkomt uit de karakteristieke sociale modellen van andere zoogdieren. In tegenstelling tot de sociale structuren van andere soorten (waaronder insecten opvallen), hondachtigen, vooral de wolven, walvisachtigen en primaten hebben samenlevingen waarin de mogelijkheid van mobiliteit en verplaatsing onder hun bestaat leden. Dus in wolvenroedels kan een inferieur mannetje een "alfamannetje" worden door verplaatsing, ziekte of dood van de leider. Evenzo hebben groeperingen van verschillende hogere apen overeenkomsten met de menselijke samenleving. In ieder geval geldt de mens als het enige instrument dat wordt vertegenwoordigd door mondelinge en geschreven taal, die onze manier van communiceren kenmerken.

Deze constante interactie tussen mannen is inderdaad te danken aan het gebruik van symbolen; als voorbeeld dienen, communicatie via taal het is de primaire basis geweest waarop alle sociale relaties zijn gebaseerd. Dit vermogen om symbolen te gebruiken moet ook als natuurlijk en aangeboren worden gezien. Als we kijken naar de veelheid aan talen die de wereld bevolken en bevolkten, ondanks de verschillen, is het inderdaad mogelijk om kenmerken te benadrukken die ze allemaal gemeen hebben.

In het verleden waren samenlevingen georganiseerd rond kleine groepen van mensen, met behoud van tribale kenmerken. Naarmate de tijd verstreek, werden ze complexer, namen ze een groter aantal leden aan en richtten ze op nieuwe relaties binnen. Momenteel worden bedrijven vaak "massa-”, Vanwege hun buitengewone aantal, en worden ondersteund door een explosie van informatiegerichte technologieën als gevolg van de consolidatie van de kapitalisme.

Andere pogingen tot sociale modellen zijn op bepaalde historische momenten geïnstalleerd, met wisselend succes en in het algemeen met een onverbiddelijke neiging om te mislukken. In die zin valt de feodale samenleving op, kenmerkend voor het middeleeuwse Europa en de culturen van het Verre Oosten tijdens de moderne tijd. In dit model was sociale mobiliteit vrijwel onmogelijk, aangezien grondbezit door van de feodale heren markeerde een machtspositie die onoverkomelijk was voor het gewone volk van de bevolking. Een ander niet-kapitalistisch sociaal model bestaat uit samenlevingen met een communistische basis, waarin getracht werd op theoretische wijze de verschillen tussen sociale staten op te heffen; deze modellen faalden echter achtereenvolgens in verschillende culturen, om, met tal van veranderingen en hervormingen, in een paar landen in de 21e eeuw te blijven bestaan.

De toekomst van de evolutie van de samenlevingen is nog steeds erg onzeker. Afgezien van de onbetwiste vooruitgang die de huidige orde laat zien, blijft de grootste moeilijkheid ongetwijfeld de groot aantal mensen dat, te midden van overvloed en kennis, in een positie wordt gehouden gescheiden. De gemeenschapIn die zin zoekt het, via de structuur van de staat, een alternatief om de geaccentueerde asymmetrieën die tussen zijn leden worden beschreven, op te heffen. Zo wordt door het aannemen van wet- en regelgeving geprobeerd ervoor te zorgen dat alle leden van de samenleving dezelfde kansen hebben op werk, toegang tot basisbronnen, gezondheid, onderwijs en individuele vrijheden. Er wordt echter ook een glimp opgevangen van de groeiende invloed van niet-gouvernementele organisaties in veel gevallen als een kans voor de verbetering van samenlevingen, op basis van vrijwilligerswerk en de solidariteit Tussen mensen. Bijgevolg is de evolutie van de gemeenschap Het heeft nog steeds een echt open einde, waarin de invloed van een grote verscheidenheid aan acteurs wordt herkend, die invloed hebben om een ​​meer geschikt pad voor iedereen te vinden.