Concept in definitie ABC

In de kunstwereld heet het farce Op dat kortstondig theaterwerk, met burleske kenmerken, dat de spot probeert te drijven met situaties die sociaal geaccepteerd, maar de klucht wil door middel van ironie en spot de ondeugden blootleggen die hetzelfde zijn bij betrekken; de laatste draagt ​​bij aan zijn missie om het publiek te vermaken en te amuseren.

Kort en burlesk theaterwerk over politiek of het gebruik en de gewoonten van een samenleving

Het is zeker een oud genre, aangezien zijn verschijningsvorm zich in oude klassieke culturen bevindt, terwijl ongeveer in de Middeleeuwen werd geformaliseerd als een genre.

Het kwam naar voren als een alternatief voor de dominante genres van die tijd, en dat had tot op zekere hoogte het publiek vermoeid: dat van mysteries en moraliteiten.

Oorsprong en evolutie

In het begin was het gebruikelijk dat kluchten werden gepresenteerd als een intermezzo in dramatische werken.

Met de tijd en de acceptatie ervan werd de klucht een goed gedifferentieerd en autonoom genre.

Gekoppeld aan het genre van komedie, is het onmogelijk om klucht te begrijpen zonder eerst komedie precies te begrijpen.

In het klassieke Griekenland werd het komediegenre geboren ter ere van een van de belangrijkste goden, zoals Dionysus, de godheid die vertegenwoordigde wijn, plezier en plezier, hij is de zoon van de maximale god Zeus en presenteert een nogal smakeloze en overlopen.

Komedie was op haar beurt nauw verbonden met muzikale expressie sinds de muziek- uitgezonden voor het publiek vreugde en positief amusement.

In de 5e eeuw voor Christus de eerste komedies die zich bezighielden met het satiriseren van de politiek en het gebruik en tradities van de steden van die tijd.

De andere kant van komedie of elk ander genre dat het publiek aan het lachen wil maken, is drama, of tragedie, zoals de Grieken het noemden.

En het belangrijkste verschil ligt in de gevoelens dat deze genres ontwaken, komedie ontspant, mensen aan het lachen maakt, gejuich, terwijl tragedie pijn, nostalgie en melancholie losmaakt.

Het is ook bewezen dat er vele malen meer dingen met humor kunnen worden uitgedrukt, zelfs hardere kritiek op de politieke en sociale conjunctuur, die anders niet kon worden getolereerd, zeker.

De personages die schitteren in de kluchten worden gekenmerkt door hun overdrijving en extravagantie, hoewel het de moeite waard is benadrukken dat de klucht altijd erg gehecht blijft aan de realiteit van de samenleving waarin hij zich bevindt ingevoegd.

Met andere woorden, de klucht toont een situatie die zich in de werkelijkheid voordoet, maar op een overdreven manier wordt gedaan.

Voor deze situatie is de klucht een uitstekend instrument als het gaat om het uiten van sociale kritiek, maar dan vanuit een humoristisch oogpunt.

Het komt regelmatig voor dat de klucht de spot drijft met sommige populaire conventies en overtuigingen, en zelfs de neiging heeft ze voor de gek te houden met de bedoeling hun aspecten te demonstreren die helemaal niet bewonderenswaardig zijn.

Voor deze expositie hij verergert humor en een nogal populaire taal, die voor iedereen toegankelijk is.

Altijd, de klucht, heeft een happy end, we kunnen nooit een klucht tegenkomen met een einde dat droefheid veroorzaakt.

Het idee is dat het publiek lacht om al die beperkingen en tegenslagen die het leven zelf soms met zich meebrengt.

In Griekenland werd de kiem van de klucht geboren, maar in de Middeleeuwen vestigde het zich, en hoewel de katholieke kerk in die tijd erg sterk was in het opleggen van de Moreel en de gebruiken die hij de kluchten verachtte vanwege hun spottende karakter, stond hij toe en ze werden belangrijker en geaccepteerd.

Ondertussen is het culturele proces van Renaissance hij kende de klucht een bijzondere en overheersende plaats in de beschouwing toe.

Een van de beste exponenten van de farce is de acteur Charles Chaplin en een paar eeuwen eerder was het de populaire Franse toneelschrijver Molière.

Chaplin herwaardeerde het genre en legde het feilloos bloot via zijn filmproductie.

Verstrikking of afwezigheid van waarheid met als doel anderen te misleiden

Aan de andere kant, in de taal spreektaal, we noemen die een farce far verstrikking of afwezigheid van waarheid die tot doel heeft een of meerdere personen te misleiden.

Het is heel gebruikelijk om te horen dat deze of gene persoon een schijnvertoning van zijn leven heeft gemaakt, in de zin dat hij wil uitdrukken dat hij zich voordoet als een werkelijkheid van het leven die hij niet echt heeft, maar die hij wel heeft om anderen een onwerkelijke positie te laten zien en zo iets te verkrijgen Voordelen.

Thema's in Farce