Definitie van poëtische licentie

De poëzie het is een kunst dat gaat niet uit de mode, zoals blijkt uit de verzen van auteurs als Pablo Neruda die latere generaties blijven opwinden. Rond deze discipline, is er een breed scala aan vrijetijdsactiviteiten: poëzierecitals, wedstrijden voor dichters, presentaties van auteursboeken, verkoop van poëzieboeken in bibliotheken en aanwezigheid van poëzieboeken in de in bibliotheken.

De dichters delen hun geschriften nadat ze talent, inspiratie en werk hebben geïnvesteerd in de schrijven. En het punt is dat poëzie ook techniek begrijpt, omdat het het belang van poëtische vrijheid laat zien. Gaat over middelen van schrijven die worden toegepast door de dichter die een bepaalde bron in een gedicht toepast om het aantal lettergrepen van dat vers te behouden om de muzikaliteit niet van het volledige werk af te trekken.

Bronnen voor dichters

Licenties kunnen ook uw eigen creatie zijn Schrijver dat ook marge van de grammaticaregels, maak een uitzondering met een creatief doel. De waarheid is dat om poëtische licenties uit te voeren, evenals voor

schrijven gedichten met vrije verzen, het is erg belangrijk om een ​​ervaren schrijver te zijn en geen beginner, aangezien elke licentie een reden heeft en niet het resultaat is van improvisatie of onwetendheid.

Er zijn verschillende soorten poëtische licenties. De term sinalefa verwijst naar de vereniging van twee woorden aangezien het eerste woord eindigt op een klinker en het tweede ook begint met een klinker of met Daarom wordt het einde van een woord in één enkele stemstreek gekoppeld aan het begin van een ander woord (deze samenvoeging van woorden beïnvloedt de metriek van de vers).

Integendeel, als poëtische vrijspraak kan ook de dialeph worden toegepast, die juist erin bestaat synalepha niet te maken waar het zou corresponderen. Op deze manier wordt de tweeklank gebroken, waardoor er twee lettergrepen ontstaan ​​in plaats van slechts één.

Vrijheid in schrijven

De structuur van een sonnet heeft bijvoorbeeld een specifieke maatstaf die de dichter moet respecteren om zijn werk te schrijven met respect voor de kenmerken van dit samenstelling. Schrijven is echter minder gebonden aan de vrijheid die wordt geboden door de poëtische licenties die ze mogelijk maken, juist dat de dichter het schrift een adequate muzikaliteit kan geven die zich aanpast aan de connotaties van a samenstelling.

Foto's: iStock - SrdjanPav / agsandrew

Onderwerpen in Poëtische Licentie