10 примера драмског текста
Примери / / April 03, 2023
А драмски текст То је спис чија разрада има за циљ да буде представљена у а игра. Разликује се од других врсте текстова чија је концепција намењена читању а не тумачењу. На пример: Ромео и Јулијаод Вилијама Шекспира.
Ова врста текста представља сукобе ликова који се инсценирају кроз употребу дијалога, кроз које се радње изводе пред публиком. Могу се писати у прози или у стиху, а простор функционише као њихов принцип структурирања. Поред наративним Ипак, лирски, драмски текст чини један од три књижевних жанрова суштински класици.
Драмски текстови обично садрже два нивоа:
- главни текст. Састоји се од дијалога, монолога и астрада. Тхе дијалози између ликова су главни медиј у коме се радња одвија. Тхе монолози Они су усамљени говор који лик прави да одрази и изрази свој осећања. На страну су кратки коментари ликова, који нису упућени никоме од саговорника, већ њима самима, а самим тим и публици. Пре свега, они изражавају расположење и ставове тела.
- секундарни текст. Састоји се од низа напомена, објашњења и назнака везаних за инсценирање пријављених радњи. Ова врста димензије Зове се дидаскалија. Постоје опште и посебне димензије. Први означавају место радње, време, пејзаж, спољашњи изглед ликови (одећа, физички изглед), покрети ликова, звучни ефекти и муња. Појављују се курзивом и без заграда. Потоњи могу указивати на интонацију, гест, покрет и мимику које лик мора да изведе и који се прожимају у дијалогу. Појављују се курзивом и између заграда.
- Такође видети: Драма
Карактеристике драмског текста
- Структура. Ја сам подељен на Увод, чвор и исход, као и већина Наративни текстови. Они имају чврсту везу са дијалектиком, док сукоби унутар драмских текстова напредују у размени питања и одговора до решења.
- емитери. Обухвата три различита типа издаваоца: драмског писца, глумца и редитеља.
- кодови. Не садржи наратора или описе, већ су чињенице представљене ставовима, гестовима, дијалозима и монолозима које ликови држе. У драмском тексту коегзистирају вербални код (реч), невербални (сценографија, шминка, светла, звук) и паравербални (интонација, паузе, нагласак).
- дијалози. Има другачији стил дијалога од наратива, јер се име сваког лика увек исписује пред парламентом. Дијалози морају бити синтетички, директни и у ситуацији; морају показати карактер лика као и унапредити драмску радњу.
- ликови. Представља имена ликова на почетку сцене, која су углавном по редоследу појављивања. У овом тренутку се обично даје више информација, као што су старост, друштвени ранг, однос са другим ликовима итд.
- странке. Дели се на чинове, слике, сцене; за разлику од наративних текстова који су обично подељени на поглавља.
- Циљајте. Његова сврха је представљање његовог садржаја пред јавношћу.
врсте драмског текста
Постоје три подврста драмског текста пар екцелленце: драма, трагедија и комедија.
- драма или трагикомедија. Састоји се од комбинације елемената трагедије и комедије, стога је то хибридни драмски текст који обнавља велике драмске теме, али је представљен на лакши начин, реалистичан и то на забаван начин.
- Трагеди. Они представљају ликове са дубоким сукобима везаним за велике теме човечанства, као што су љубав, част, смрт, освета. Настоји да створи катарзични ефекат на примаоца, откривајући догађаје са катастрофалним завршецима.
-
Комедија. Усредсређен је на смешне свакодневне приче, чији су сукоби приказани са хумором, претеривање, па чак и подсмехом. Публика се лако идентификује са ликовима комедије и крај је увек позитиван за све.
драмски текст примери
- фрагмент оф краљ Едип (429. пне Ц.), од Софокла.
РЕФРЕН.- Мислим да не мисли ни на кога другог, осим на оног кога сте покушавали да видите пре него што сте га натерали да дође са терена. Али ево Јокасте који би то могао боље да каже.
ЕДИП.- Жено, знаш ли онога кога смо малопре хтели да се представимо? Да ли је он тај на кога се позива?
ЈОКАСТА.- А шта је са оним што је рекао о случајној особи? Не обраћајте пажњу, не желите да се бескорисно сећате шта је рекао.
ЕДИП.- Било би ми немогуће да не откријем своје порекло са таквим назнакама.
ЈОКАСТА.- Не, богами! Ако вас нешто брине о вашем животу, немојте то истраживати. Довољно је да сам ојађен.
ЕДИП.- Смири се, јер и ако испаднем роб, син робиње мајке три генерације, нећеш испасти неплеменит.
ЈОКАСТА.- Ипак, послушај ме, молим те. Не ради то.
ЕДИП.- Не бих те могао послушати да нисам јасно сазнао.
ИОКАСТА.- Знајући добро шта је најбоље за тебе, говорим.
ЕДИП.- Па, оно најбоље за мене већ дуго ме мучи.
ЈОКАСТА.- О бедниче! Да никад не сазнаш ко си!
ЕДИП Хоће ли неко довести пастира за мене? Нека се ова ужива у свом моћном роду.
ИОКАСТА.- Ах, ах, несрећно, јер једино тако могу да те зовем и ништа више од сада!(Јокаста, видно потресен, улази у палату.)
- Сцена В од засеоцима (1603), Вилијама Шекспира.
ХАМЛЕТ сам.
ХАМЛЕТ.Ох! Кад би ова сувише чврста маса меса могла омекшати и ликвидирати, растворена у пљусковима суза! Или Свевишњи неће окренути топ на убицу самог себе! Ох! Бог! Ох! Боже мој! Како сам уморан од свега, сматрам да су задовољства света досадна, безобразна и сујетна! Ништа, ништа нећу од тога, то је необрађена и груба њива, која само обилује грубим и горким плодовима. Да се то догодило два месеца након његове смрти! Не, не толико, не још два месеца. Тај одлични Краљ, који се с њим упоређивао као са Сатиром, Хиперион; тако волећи своју мајку, да чак ни небески ваздух није смео да допре до њеног лица. Ох! Небо и земља! Зашто чувам сећање? Она, која му је показивала љубав као да су његове жеље порасле у поседу. Па ипак, за месец дана... Ах! Не желим да размишљам о овоме. Крхкост! Имаш женско име! У кратком размаку од месец дана и пре него што је покидала ципеле којима је, слична Ниоби, купала се у сузама, испратила тело мог тужног оца... Да, она, сама. Небеса! Дивља звер, неспособна за разум и говор, показала би трајнију тугу. Најзад се удала за мог стрица, брата мог оца; али не више као он него ја као Херкул. За месец дана... њених очију још увек црвених од перфидног плача, удала се. ох! Злочиначка журба! Идеш да заузмеш инцестуозни кревет са таквом марљивошћу! Нити је ово добро, нити може добро да произведе. Али растргни се, срце моје, јер мој језик мора бити потиснут.
-
Фрагмент табеле ИИ од Крваво венчање (1931), Федерика Гарсије Лорке.
(Улазе у дете. Улази ЛЕОНАРДО.)
ЛЕОНАРДО.- А дете?
ЖЕНА.- Заспао је.
ЛЕОНАРДО.- Јуче није било добро. Ноћу је плакао.
ЖЕНА.- (Срећна.) Данас је као далија. И ви? Јеси ли ишао код ковача?
ЛЕОНАРДО.- Отуда ја долазим. Хоћеш ли веровати? Коњу стављам нове ципеле више од два месеца и увек ми падају. Очигледно их је ишчупао камењем.
ЖЕНА.- А зар је не користите много?
ЛЕОНАРДО.- Не. Једва га користим.
ЖЕНА.- Јуче су ми комшије рекли да су те видели на ивици равнице.
ЛЕОНАРДО.- Ко је то рекао?
ЖЕНА.- Жене које скупљају капаре. Иначе, био сам изненађен. То си био ти?
ЛЕОНАРДО.- Не. Шта сам ја намеравао да радим тамо, на тој сувој земљи?
ЖЕНА.- То сам рекао. Али коњ је прштао од зноја.
ЛЕОНАРДО.- Јесте ли га видели?
ЖЕНА.- Не. Моја мајка.
ЛЕОНАРДО.- Да ли је са дететом?
ЖЕНА.- Да. (…)
ЛЕОНАРДО.- (Устаје.) Идем да га видим.
ЖЕНА.- Пази, он спава.
СВЕКРВА.- (Излазећи.) Али ко даје те трке коњу? Он је доле, испружен, отворених очију, као да је дошао са краја света.
ЛЕОНАРДО.- (Кисело.) Ја.
свекрва.- Извините; твој је.
ЖЕНА.- (Стидљиво.) Био је са мерачима пшенице.
свекрва.- За мене нека пукне. (Он седи.)(Пауза.)
- фрагмент оф Ко се боји Вирџиније Вулф? (1962) Едварда Албија.
Хорхе: Та прилика се пружа једном месечно, Марта. Ја сам навикао на то. Једном месечно се појави Марта, она несхваћена, слатка девојка, девојчица која поново цвета под миловањем и веровао сам више пута него што желим да се сетим, зашто да не; Желим да мислим да сам идиот. Али сада ти не верујем... Једноставно ти не верујем. Сада више не постоји могућност да имамо минут среће... нас двоје заједно.
Марта (агресивно): Можда си у праву, драга. Између тебе и мене не постоји могућност било чега... јер ти си ништа! ВОВ! Вечерас је пролеће на татиној забави! (Са интензивним презиром, али и са горчином). Седео сам тамо... гледао у тебе... онда сам погледао мушкарце око тебе... млађе... мушкарце који ће постати нешто. Погледао сам те и одједном сам открио да више не постојиш. У том тренутку пукла је опруга! (Коначно сломљено! А сад ћу да је викнем са четири ветра, да завијам, и не занима ме шта радиш. И изазваћу скандал какав никада нисте видели.
Хорхе (веома смирен): Волим ту игру. Почни и видећеш како убијам поенту.
Марта (надам се): Да ли је то изазов, Хорхе?
Хорхе: То је изазов, Марта.
Марта: Изгубит ћеш, драга.
Хорхе: Пази, Марта... растргнућу те.
Марта: Ниси довољно мушко за то...немаш храбрости.
Хорхе: Рат до смрти?
Марта: До смрти.(Настаје тишина. Обојица изгледају олакшано и усхићено.)
- Фрагмент 1. епизоде Цалдерон (1973), Пјера Паола Пасолинија.
РОЗАУРА: Те завесе на прозорима! Какве дивне ствари! Такве завесе се могу само сањати!
ја сам им стран: њихова цена
То није у мојим сећањима - нити у мојим обичајима -
То ми није ни издалека у могућности!
И овај тепих, овај под!
Све ово не припада мени, јер не знам
ни богатство ни оно што се уз то везује.
ЗВЕЗДА: -Росаура, покушај сада да ми помогнеш: у свом разуму
нешто се покварило и, авај, почиње
провали и у мом. Овај наш двојац је апсурдан.
Покушајте да се концентришете... Шта сте сањали вечерас?
РОЗУРА: Нисам ништа сањала, јер ОВО је сан.
ЕСТРЕЛА: Али пошто знам да то није сан,
јер сам твоја сестра и живела сам
твоја стварност са мном, потребно је да барем покушаш,
претпоставимо, по хипотези да то није сан.
Хајде да симулирамо игру.
РОЗАУРА: Какву игру?
ЗВЕЗДА: Хајде да се претварамо да не препознајеш овај кревет,
у којој си се јутрос пробудио,
ни ја, твоја сестра, ни ова кућа, звана у породици,
У шали, Зимски дворац, и све остало…
РОЗАУРА: -А онда?
ЗВЕЗДА: Претварај се па се претварај да ништа не знаш
света у коме си се јутрос пробудио и живиш;
а ја ћу се претварати да морам да ти објашњавам како ствари стоје...
РОЗАУРА: -И у коју сврху све то?
ЗВЕЗДА: Зато што вам нико неће помоћи (...)!
-
Фрагмент првог чина о Јеттаторе! (1904), од Грегорија де Лаферера.
поступите прво
Елегантна соба. Сто у центру са часописима и новинама. Камин или клавир на форуму са леве стране. Софа изнад форума са десне стране. упаљени лустер
Ио
ЦАРЛОС. - Хајде, Луциа... једном за свагда. Да или Не?
ЛУЦИ. -Само не могу да се одлучим, Карлосе. А ако сам познат?
ЦАРЛОС. –Не буди блесав... Шта ти се може веровати? Све је ствар тренутка.
ЛУЦИ. — Кад би нас открили!
ЦАРЛОС. –Али не размишљај о томе... Није могуће. Уверавам вас да нас неће открити. Зашто увек замишљате најгоре? Имам све спремно. Енрике ће чекати на углу...
ЛУЦИ. – Не осећам се тако, Карлосе… Плашим се…
ЦАРЛОС. „Па, оно што видим је да ти уопште није стало до мене.
ЛУЦИ. -Не говори то. Знаш да то није истина.
ЦАРЛОС. „Међутим, постоји доказ.
ЛУЦИ. – Ако не могу да волим никога осим тебе. Као да не знаш! (…)
ЦАРЛОС. „Хајде, Лусија, не буди девојка. Тражите изговоре да се преварите. Изгледа невероватно, жено! (Осећају се кораци.)
ЛУЦИ. „Ево мама. (Он бежи лево.)
- Сцена ИВ од Лутке кућа (1879), Хенрика Ибзена.
сцена ИВ
ЕЛЕНА (Улази): Извините, госпођо... Има један господин који жели да разговара са адвокатом...
НОРА: Мислите на директора банке.
ЕЛЕНА: Да, госпођо, директору; али пошто је доктор унутра..., нисам знао...
КРОГСТАД (Представља се): Ја сам, госпођо. (Хелена излази. Кристина се стресе, узнемири се и окрене се прозору.)
НОРА (наступајући ка њему, збуњено и полугласно): Ти? Шта се дешава? Шта имаш да кажеш мом мужу?
КРОГСТАД: Желим да разговарам са вама о стварима које се односе на Банку. Имам мали посао тамо и чуо сам да ће нам твој муж бити шеф…
НОРА: Истина је.
КРОГСТАД: Пословна питања, госпођо, ништа више од тога.
НОРА: Онда се потруди да уђеш у канцеларију. (Дочекује га равнодушно, затварајући врата ходника, а затим одлази до камина.)
- Фрагмент првог чина о Важност да се зове Ернесто (1895) Оскара Вајлда.
ГРЕСФОРД.- (Иде до софе и клечи на њој.) Па; А шта конкретно у њему налазите? Да ли ће све тетке бити велике? Има и малих... Схватиш да све тетке морају да буду као твоје. То је глупо! Хајде, љубазно ми врати моју табакеру! (Јури АРЦХИБАЛДА преко собе.)
АРЦХИБАЛДО.- Да. Али зашто те тетка овде зове својим ујаком? „Сећам се мале Сесилије, са свом њеном љубављу, према њеном драгом ујаку Хуану. Разумем да ништа не спречава тетку да буде мала; али за тетку, колико год да је велика, да свог рођеног нећака зове ујаком, мени је неразумљиво. Такође, твоје име није Хуан, већ Ернесто.
ГРЕСФОРД Не, господине; не зовем се Ернесто; Моје име је Јуан.
АРЦХИБАЛДО.- Увек си ми говорио да се зовеш Ернесто. Свима сам те представио као Ернеста. Одазиваш се на име Ернесто. Потпуно је апсурдно да поричете да се зовете Ернесто. То је на твојим картама. (Вади једну из торбе.) "ЕРНЕСТО ГРЕСФОРД, Албани, 4." Чуваћу га као доказ да се зовеш Ернесто, ако икада покушаш да ми то порекнеш, или Сузани, или било коме другом. (Ставља картицу у џеп.)
ГРЕСФОРД. – Па како год; Моје име је Ернесто у Лондону и Хуан на селу; а та табакера ми је дата на селу. Јесте ли већ задовољни?
- фрагмент оф делати без речи (1956) Самјуела Бекета.
КАРАКТЕР:
Човек. Уобичајени гест: преклопите и раширите марамицу.СЦЕНА:
Десерт. Заслепљујуће осветљење.ПОСТУПАК:
Избачен посрћући из правог оквира, човек се спотакне, падне, одмах устане, очисти се, размисли.
Десни оквир сигнала звиждука.
Размислите, изађите на десно.
Одмах га избацују на сцену, а он се спотакне, падне, одмах устане, очисти се, размисли.
Звиждаљка левог оквира.
Размислите, изађите лево.
Одмах га избацују на сцену, а он се спотакне, падне, одмах устане, очисти се, размисли.
Звиждаљка левог оквира.
Размишља, одлази до левог оквира, стаје пре него што га стигне, баци се назад, спотакне се, падне, одмах устане, очисти се, размисли.
Мало дрво силази са крила, слеже. Само грана три метра изнад земље и на врху танак грозд палми које су бацале благу сенку.
Стално мислим. Звиждаљка у ваздух.
Окреће се, види дрво, размишља, иде ка дрвету, седа у хлад, гледа у своје руке.
Са крила силазе кројачке маказе, застају испред дрвета на метар од земље.
Он наставља да гледа у своје руке.
Звиждаљка у ваздух. (…)
- Фрагмент четврте сцене од Трамвај по имену Десире (1948) Тенесија Вилијамса.
БЛАНШ (одлази до наслона столице и онда прилази Стели): -Оно о чему говориш је брутална жеља... једноставно... Желео бих... како се зове онај трамвај звецкајући што бучно јури кроз комшилук, кроз једну од уских улица па кроз другу...
СТЕЛА: Зар никад ниси путовао у њему?
БЛАНШ: -Тај трамвај ме је довео овде... Где сам сувишна и где ме је срамота.
СТЕЛА (прави корак улево): Дакле... зар не мислите да је ваш изглед супериорности мало лош?
БЛАНШ (прати је и зауставља је, терајући је да се окрене): - Нити се осећам супериорно, Стела. Веруј ми. Не постоји тако нешто! Ово се само дешава. Ја видим овакве ствари. Са човеком као што је Стенли, можеш изаћи... једном... двапут... три пута када имаш ђавола у свом телу. Али... Живи са њим! Имајте дете са њим!
СТЕЛА: - Рекла сам ти да ми се свиђа.
БЛАНШ (прави корак удесно): Онда дрхтим за тобом! Једноставно… дрхтим за тобом!
СТЕЛА (одлази до фотеље, седа и ставља флашицу са лаком на дохват на намештај): -Не могу да ти помогнем да дрхтиш ако инсистираш да дрхтиш! (Пауза. Чује се звиждук и хук воза који се приближава.)
Интерактивна вежба за вежбање
Пратите са:
- драмске песме
- кратке представе
- Синопсис Хамлета
- Наративни текст
Референце
- Роман Калво, Н. (2003). Да прочитам драмски текст. Од текста до инсценације. Мексико Д.Ф., Уредништво Пак Мексико.
- „драмски текст“ у Википедиа.
- „драмски текст“ у ЕцуРед.