แนวคิดในคำจำกัดความ ABC

มีรหัสหลายประเภทและขึ้นอยู่กับบริบทที่รวมคำศัพท์นี้ไว้ด้วย โดยทั่วไปรหัสคือระบบสัญญาณและ/หรือสัญลักษณ์ที่ต้องมีการฝึกอบรมหรือ การเรียนรู้ โดยผู้ใช้เพื่อให้ใช้งานได้ถูกต้อง

บน ทฤษฎีการสื่อสารและสารสนเทศ, รหัสเป็นองค์ประกอบสำคัญของระบบการสื่อสารที่ รูปร่างหรือเข้ารหัสข้อความ ตั้งใจจะออกอากาศ โดยทั่วไป ในการสื่อสารด้วยวาจา รหัสคือภาษา เช่น สเปน อังกฤษ หรือฝรั่งเศส แต่ในการสื่อสารประเภทอื่นหรือ แลกเปลี่ยน สำหรับข้อความ รหัสจะใช้รูปแบบอื่น เช่น ในการส่งโทรเลข รหัสมอร์สถูกใช้ เพื่อการสื่อสารในการทำงานทั้งสองฝ่าย - ผู้ส่งและผู้รับ - ต้องรู้รหัส ในโมเดลที่ซับซ้อนกว่าบางรุ่น ความเป็นคู่ของอีซีแอลและตัวรับนี้ได้มาในรูปแบบสองทิศทาง กล่าวคือ อีซีแอลสามารถกลายเป็นตัวรับและในทางกลับกัน ส่วนประกอบที่ได้รับความสำคัญมากมักจะเป็นตัวถอดรหัส ซึ่งในกรณีของรหัส ไม่มีการแบ่งปันโดยผู้ส่งและผู้รับ แต่มีหน้าที่ในการแปลงเพื่อความเข้าใจที่ดีขึ้น เขาทั้งคู่. ตัวอย่างเช่น ในวิทยานิพนธ์ที่สอนเป็นภาษาสเปน (ผู้ส่ง) ต่อหน้ากลุ่มคนที่ไม่พูดภาษานั้น (ผู้รับ) ล่ามหรือผู้แปลเป็นผู้ถอดรหัส

แต่มีโค้ดประเภทอื่นๆ และสถานการณ์อื่นๆ ที่สามารถใช้โค้ดได้
ตัวอย่างเช่น ในด้านสังคม เราพูดถึงรหัสว่าเป็นบรรทัดฐานที่เป็นระเบียบและเป็นระบบซึ่งมักเกิดขึ้นในด้านการศึกษา กฎ และ ขวา, อะไร ประมวลกฎหมายอาญาหรือประมวลกฎหมายแพ่ง.

กรณีอื่นๆ ของรหัสทางสังคมอาจอยู่ในระดับที่ไม่เป็นทางการ เช่น รหัสของ จัดการ หรือเสื้อผ้าที่นับถือในบางพื้นที่ แม้ว่าประมวลกฎหมายทางสังคมไม่ได้ทั้งหมดมีกรอบทางกฎหมาย แต่ส่วนใหญ่ก็เคารพตามธรรมเนียม กล่าวคือ ไม่จำเป็นต้องใช้เวอร์ชันเขียน แต่การฝึกฝนเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับโค้ดที่จะถือว่าเป็น เช่น.

นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงโค้ดในสภาพแวดล้อมการคำนวณ NS รหัสไบนารีตัวอย่างเช่น เป็นพฤติกรรมที่อิงตามพฤติกรรมของคอมพิวเตอร์และประกอบด้วยสององค์ประกอบ - 0 และ 1 - เพื่อเข้ารหัสและส่งข้อมูล รากฐานของการส่งข้อมูล (ศูนย์และหนึ่ง เทียบเท่ากับ "ไม่" และ "ใช่") ได้ก่อให้เกิดความซับซ้อนมากขึ้นในเวลาต่อมาด้วย การสร้างรหัสฐานแปด (แปดหลักจากศูนย์ถึงเจ็ด) และเลขฐานสิบหก (สิบหกหลักจากศูนย์เป็นใหม่จาก "A" ถึง "NS")

สุดท้าย อีกประเภทที่พบบ่อยมากของ รหัสเป็นพันธุกรรมในชีววิทยา. มันคือ การเข้ารหัส ทางวิทยาศาสตร์ที่ระบุข้อมูลประเภทต่างๆ ที่มนุษย์แต่ละคนมีในร่างกาย รหัสนี้ อาจเป็นรหัสที่ซับซ้อนที่สุดชนิดหนึ่งที่มีอยู่ในธรรมชาติ โดยอ้างอิงจาก ดีเอ็นเอ (กรดดีออกซีไรโบนิวคลีอิก) ซึ่งเป็นโมเลกุลที่มีอยู่ในทุกเซลล์ของ สิ่งมีชีวิต มีชีวิตอยู่. ดีเอ็นเอประกอบด้วยนิวคลีโอไทด์หรือหน่วยพื้นฐาน 4 หน่วย (อะดีนีน กัวนิดีน ไซโตซีน และไทมิดีน) ซึ่งจัดเรียงในลักษณะเฉพาะ ช่วยให้สามารถกำหนดลำดับยีนของสิ่งมีชีวิตแต่ละชนิดได้ทั้งหมด ตั้งแต่แบคทีเรียธรรมดาไปจนถึงสิ่งมีชีวิตชั้นสูง เช่น สิ่งมีชีวิต มนุษย์.

ดังนั้น ทั้งใน วิทยาศาสตร์ธรรมชาติ ในความสัมพันธ์ทางสังคม รหัสเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน ตั้งแต่แง่มุมที่ง่ายที่สุดของภาษาในชีวิตประจำวันไปจนถึงความซับซ้อนที่เหลือเชื่อของพันธุกรรม