ลักษณะของอำนาจอธิปไตย

อำนาจอธิปไตยคือคุณภาพหรือเจตจำนงที่ประชาชนมีเหนืออำนาจที่รัฐครอบครอง มันคืออำนาจที่สมบูรณ์และถาวร ซึ่งเป็นอำนาจสูงสุดที่มีอยู่ภายในรัฐ ในทำนองเดียวกัน เป็นอำนาจเบ็ดเสร็จที่รัฐใช้เหนือดินแดนที่กำหนด และอยู่บนพื้นฐานของกฎหมาย (รัฐธรรมนูญ)

อำนาจอธิปไตยอยู่ในราษฎร (ทั้งๆ ที่ตอนแรกอยู่ในอำนาจอธิปไตย กษัตริย์ เจ้าชาย หรือจักรพรรดิ) แต่ทุกวันนี้ อำนาจอธิปไตยตกอยู่กับประชาชน กล่าวคือ ประชาชนคือ อธิปไตยและรัฐดูแลผลประโยชน์และเจตจำนงของประชาชนซึ่งตนต้องรับผิดชอบ เข้าใจว่าอธิปไตยเป็นเจตจำนงของการควบคุมตนเองและการกำหนดตนเองที่ครอบครองโดย ประชาชนทั่วอาณาเขต ห้วงอากาศ น่านน้ำ ระบบการปกครอง กฎหมายและสถาบันทางการเมือง อาหาร เศรษฐกิจและสังคมภายในอาณาเขตของประเทศ

เมื่ออำนาจอธิปไตยตกอยู่กับประชาชน ผู้นี้ (ประชาชน) จะมอบอำนาจให้ผู้แทนของตน ผู้ปกครองให้ใช้อำนาจอธิปไตยและประกัน กล่าวคือ ผลประโยชน์และเจตจำนงอำนาจอธิปไตย จากเมือง

ลักษณะของอำนาจอธิปไตย:

เป็นอำนาจสูงสุดในชาติ เป็นอำนาจสูงสุดภายในประเทศเนื่องจากไม่ยอมรับอำนาจอื่นที่อยู่เหนือประเทศ เนื่องจากเป็นตัวแทนของเจตจำนงร่วมกันและไม่อาจเพิกถอนได้ของประเทศ

มันคือพลังขั้นต้น

อำนาจอธิปไตยเป็นอำนาจแรก กล่าวคือ เป็นอำนาจโดยตัวมันเองที่ไม่ได้มาจากหรือมาจากอำนาจหรืออาณัติอื่น ไม่ได้ให้โดยอำนาจที่จัดตั้งขึ้น (รัฐ) หรือบุคคล

เป็นหนึ่งเดียวและแบ่งแยกไม่ได้ อำนาจอธิปไตยเป็นเอกภาพและแบ่งแยกไม่ได้ กล่าวคือ เป็นของทั้งชาติ ไม่ใช่ของบุคคลใดบุคคลหนึ่ง แม้ว่าแต่ละบุคคลจะเป็นส่วนหนึ่งของ ประเทศและอำนาจอธิปไตยร่วมกับสมาชิกคนอื่น ๆ ของประเทศในฐานะปัจเจกบุคคล อธิปไตยไม่สามารถอ้างเป็นของตนเองได้

อำนาจอธิปไตยเป็นสิ่งที่โอนย้ายไม่ได้และไม่สามารถกำหนดได้ ซึ่งหมายความว่าไม่สามารถโอนอำนาจอธิปไตยได้ สมมติว่าเป็นประเทศอื่น แม้ว่ารัฐหรือคนส่วนใหญ่จะยินยอมก็ตาม นอกจากนี้ อำนาจอธิปไตยของประเทศไม่อยู่ภายใต้การเปลี่ยนแปลงชั่วคราว แต่เป็นที่เข้าใจกันว่ายังไม่หมดอายุ และไม่อยู่ภายใต้ความคงอยู่หรือการเปลี่ยนแปลงของระบอบการปกครอง การเป็นต่างด้าวอย่างสิ้นเชิงกับระบอบการปกครองที่ปกครองประเทศและอุดมการณ์ของพวกเขา

มันเป็นของประชาชน ความเป็นเจ้าของเป็นของประชาชน (หรือในกรณีของพระมหากษัตริย์) บุคคลเพียงคนเดียวไม่สามารถเป็นผู้ครอบครองอธิปไตยของชาติได้หากปราศจาก อย่างไรก็ตาม ในตอนแรก แนวคิดเรื่องอำนาจอธิปไตยตกอยู่ที่อธิปไตย (กษัตริย์ เจ้าชาย หรือจักรพรรดิ) เข้าใจว่าพระมหากษัตริย์ทรงมี อำนาจในการเพิกถอนและตรากฎหมายและอยู่ภายใต้ "กฎหมายทั่วไปของประชาชาติ" เท่านั้น กล่าวคือ พวกเขามีบางอย่าง ข้อจำกัด ในปัจจุบันอำนาจอธิปไตยตกอยู่กับประชาชนทั้งในสาธารณรัฐและในระบอบราชาธิปไตยส่วนใหญ่ (รัฐธรรมนูญหรือรัฐสภา)

มันขึ้นอยู่กับระบอบการปกครองทางกฎหมาย อำนาจอธิปไตยของแต่ละประเทศขึ้นอยู่กับระบอบกฎหมายของตน โดยทั่วไปจะขึ้นอยู่กับรัฐธรรมนูญของประเทศ ดังนั้นรัฐธรรมนูญและกฎหมายอื่นๆ จึงกำหนดแนวทางการใช้อำนาจอธิปไตย ให้รัฐใช้อำนาจอธิปไตยและปกป้องมิให้ถูกแทรกแซงและละเมิดใดๆ วง.

กฎหมายของประเทศกำหนดกรอบกฎหมายที่อธิปไตยเป็นพื้นฐาน และกำหนดว่าใครเป็นตัวแทน อำนาจอธิปไตยของชาติ (ข้าราชการ) ฝ่ายนิติบัญญัติ ตุลาการ ตำรวจ ทหาร ศุลกากร เจ้าหน้าที่การคลัง เป็นต้น เป็นผู้เดียวที่ได้รับมอบอำนาจตามกฎหมายให้เป็นตัวแทนผลประโยชน์ของอธิปไตยของชาติและปกป้องพวกเขา สร้างความเป็นอิสระของอำนาจรัฐจากอำนาจอื่นใด (ข้อเท็จจริงภายในหรือ ต่างประเทศ).

รัฐคุ้มครองอธิปไตย.- รัฐมีหน้าที่ปกป้องอธิปไตย (อาณาเขต ทางอากาศ ทางทะเล) ผ่านกองกำลัง ทหารและตำรวจต่อต้านอำนาจต่างประเทศหรืออำนาจที่แสวงหา seek ทำให้เสีย ในทำนองเดียวกัน รัฐสร้างวิธีการและใช้ทรัพยากรเพื่อปกป้องอธิปไตย อาหาร อุตสาหกรรม การประมง ฯลฯ ซึ่งจัดตั้งขึ้นในรัฐธรรมนูญและในกฎหมายของ ประเทศ.