Ορισμός του NSDAP (Ναζιστικό Κόμμα)

Εάν κάποιος από εμάς ρωτήθηκε για το «ναζιστικό κόμμα», πιθανότατα θα απαντούσαμε ότι ήταν αυτό που ιδρύθηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ. Μεγάλο λάθος, αν και ο Γερμανός δικτάτορας (αυστριακής καταγωγής) το χρησιμοποίησε πολιτικά προς όφελός του.

Το άμεσο προηγούμενο του NSDAP (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, Εθνικό Σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα) ήταν το DAP (Deutsche Arbeiterpartei, Γερμανικό Εργατικό Κόμμα)

Ιδρύθηκε από μια μικρή ομάδα εργαζομένων (για παράδειγμα υπήρχαν δύο από τις σιδηροδρομικές μεταφορές), το DAP ήταν ένα από τα πολλά ομάδες και κόμματα που ιδρύθηκαν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (αυτός, συγκεκριμένα, το 1919) που συνέχισε την αναβίωση της Γερμανίας αγκαλιάζοντας υπερεθνικιστικά, πανογερμανικά αξιώματα (ένωση όλων των γερμανόφωνων και πολιτιστικών εδαφών, συμπεριλαμβανομένης της Αυστρίας) και αντισημιτικά.

Ο Χίτλερ δεν προσχώρησε στο DAP μέχρι το 1920, και ήταν σχεδόν σαν ένα χτύπημα.

Μετά τον πόλεμο, ο Χίτλερ επανήλθε στο στρατό, και εκείνες τις μέρες έκανε κατασκοπεία που πραγματοποιεί διείσδυση και παρακολούθηση πολιτικών ομάδων που εξέτασαν οι αρχές επικίνδυνος. Και σε αυτό το έργο ανατέθηκε το DAP.

Σε μια από τις συγκεντρώσεις του κόμματος σε ζυθοποιείο του Μονάχου, ο Χίτλερ αντιμετώπισε έναν από τους ομιλητές και τα επιχειρήματά του ήταν εξίσου έπεισε τους παρευρισκόμενους και το χάρισμα του απέδειξε τόσο που εντυπωσίασε τους παρευρισκόμενους σε τέτοιο βαθμό που η ηγεσία του κόμματος προσφέρθηκε να συμμετάσχει.

Ο Χίτλερ είχε ένα πλεονέκτημα στη διαλεκτική του αντιπαράθεση, καθώς για χρόνια είχε φυλάξει προσεκτικά τα ρατσιστικά και υπερεξιστικά του επιχειρήματα.

Ο βετεράνος σώματος του πολέμου δεν έλειπε ούτε στις πολιτικές φιλοδοξίες, οπότε δεν δίστασε να φύγει από τον στρατό και να ενταχθεί σε αυτόν τον αρχικό κίνηση, στον οποίο είχε την κάρτα μέλους αριθμός 55, αν και αργότερα θα καλλιεργούσε τον μύθο ότι βρέθηκε ανάμεσα στην ομάδα των ιδρυτών.

Αρχικά, δεν κατείχε καμία σχετική θέση, άρχισε να εργάζεται σε δευτερεύουσες θέσεις κάτω από την ηγεσία, αλλά οι ρητορικές του δεξιότητες και προσωπικότητα συντριπτική και αυτό προκάλεσε τον θαυμασμό των οπαδών του κόμματος και εκθαμβωτικά νέα, τον έκανε το πιο ορατό και δημοφιλές πρόσωπο του DAP, του οποίου ηγεσία θα έφτανε το 1921.

Ακριβώς όταν ήρθε στην εξουσία στο κόμμα άλλαξε το όνομα με το οποίο θα ήταν γνωστός και θα είχε στο μέλλον: NSDAP.

Ας δούμε τη μετατροπή του ονόματος στο οποίο προστίθεται ο εθνικισμός, που εννοείται σε αυτήν την περίπτωση ως παν-γερμανισμός, ενώ το σολιαλισμός είναι κάτι λογικό δεδομένου ότι είναι θεωρητικά εργατικό κόμμα.

Ωστόσο, στην πράξη και όταν τα χέρια του πάρτι στα χέρια του, ο Χίτλερ θα υποστηρίξει μετά το στρατηγική του Μπενίτο Μουσολίνι (τον οποίο θαύμαζε) να προσαρμόσει και να προσαρμόσει το μήνυμά του να είναι ένα εγκάρσιο κίνημα, φτάνοντας σε όλες τις τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα.

Το νέο NSDAP διακόπτεται επίσης με τη θέση του στην πολιτεία της Βαυαρίας, με την πρόθεση να γίνει πρώτος μια γερμανική πολιτική δύναμη και, αργότερα, διακρατική σε όλα τα γερμανικά εδάφη και ακόμη περισσότερο εκεί.

Ένα καλό παράδειγμα αυτού θα είναι το αυστριακό NSDAP (το οποίο θα διαδραματίσει το ρόλο του σε όλα τα κοινωνικοπολιτικά κινήματα που τελικά θα οδηγήσουν στην Άσχλας, η προσάρτηση της Αυστρίας από τη Γερμανία), ή εκείνη του Sudetenland (η οποία θα κάνει το ίδιο σε αυτήν την τσεχική περιοχή για να διευκολύνει την επιστροφή της στο Ράιχ).

Το σύμβολο του NSDAP είναι η κλήση σβάστικα Ή το σβάστικα χρησιμοποιήθηκε πριν ο Χίτλερ ήρθε στην εξουσία μέσα στο κόμμα, καθώς ήταν ένα σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε ευρέως στον παν-γερμανικό εθνικισμό, αλλά ήταν ο μελλοντικός δικτάτορας που του έδωσε την τελική του μορφή σύμφωνα με τα γούστα του προσωπικός.

Άλλοι οργανισμοί συνυπάρχουν στο NSDAP, όπως το SA (Sturmabteilung) και το SS (Schutzstaffel)

Κάθε ένα από αυτά προστάτευε τα δικά του συμφέροντα, τα οποία ήταν ακόμα εκείνα των ηγετών τους, σε μια σύγκρουση αυτό θα είναι σταθερό ακόμη και μετά την άνοδο του NSDAP στην εξουσία, επηρεάζοντας έτσι την πορεία του πόλεμος.

Έτσι, οι SA ήταν οι πιο ριζοσπαστικές, παραστρατιωτικές πολιτοφυλακές που, με επικεφαλής τον Ernst Röhm, υποστήριξαν μια επανάσταση συνεχίζει να επιβάλλει τις πιο αγνές αρχές του ιδεολογία Εθνικός Σοσιαλιστής, κάτι που δεν ταιριάζει με τον Χίτλερ και άλλους κάποτε εγκαταστάθηκαν στην εξουσία.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η SA απομακρύνθηκε με μία απροσδόκητη κλήση Νύχτα των μακριών μαχαιριών, που άφησε εμπόδιο στην SA υπό την διοίκηση του SS.

Αυτή η τελευταία οργάνωση γεννήθηκε, ακριβώς, ως αντίβαρο της SA, και κατέληξε να αποτελεί κρυφό κράτος εντός του ίδιου του γερμανικού κράτους.

Με την εξουσία του Χίτλερ, η ιστορία του NSDAP ως "ενιαίου κόμματος" αρχίζει να αναμιγνύεται με αυτή της Γερμανίας πρώτα, αυτή του Ράιχ αργότερα, και τη δυναμική του πολέμου στο τέλος.

Το σχέδιο του Χίτλερ και των ναζιστικών ιεραρχών ήταν να μετατρέψουν το πληθυσμός Γερμανικά σε αφοσιωμένους οπαδούς του Ναζισμός, και ακόμη και να ενισχύσει τις δυνάμεις μάχης των SS (το Waffen SS) ως υποκατάστατο του στρατού, για να έχουν οι στρατιώτες ενταγμένοι στον φανατισμό του ναζισμού.

Για όλα αυτά, μετά τον πόλεμο, το NSDAP θα κηρυχθεί εγκληματική οργάνωση και θα απαγορευτεί από το νόμο στη Γερμανία.

Ωστόσο, τόσο στη Γερμανία όσο και σε άλλες χώρες του κόσμου, υπήρχαν πολιτικές δυνάμεις από την μεταπολεμική περίοδο που κληρονομήθηκαν μέρος της κληρονομιάς του μίσους και του φανατισμού του NSDAP, Αν και ευτυχώς, κανένας με τους διοικητές υπό τη φροντίδα τους να καταλάβει την εξουσία με τον ίδιο τρόπο που έκαναν οι Εθνικοί Σοσιαλιστές στη Γερμανία στα μέσα του 1990 τριάντα.

Αν και ήδη γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι είναι το μόνο ζώο που μπορεί να πέσει δύο φορές στην ίδια πέτρα, οπότε θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση ...

Φωτογραφία: Fotolia - Μηχανικός

Ζητήματα στο NSDAP (Ναζιστικό Κόμμα)